الصافات ١١٤: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن جزییات آیه) |
(←تفسیر) |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link153 | آيات ۱۱۴ - | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link153 | آيات ۱۱۴ - ۱۳۲ سوره صافّات]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link154 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link154 | خلاصه اى از داستان موسى و هارون و الیاس«ع»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link156 | بحث روايتی]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link156 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link157 | سخنى پيرامون داستان الياس«ع»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link157 | سخنى پيرامون داستان | |||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۴۵
| کپی متن آیه |
|---|
| وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَ هَارُونَ |
ترجمه
| الصافات ١١٣ | آیه ١١٤ | الصافات ١١٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لَقَدْ مَنَنَّا ...»: واقعاً نعمتهای گرانبها و ارزشمندی دادیم، منّت، اگر جنبه عملی داشته باشد، زیبا و پسندیده است و مراد نعمتهای بزرگ و سنگین است. و اگر با لفظ و سخن باشد، زشت و بدنما است.
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى مُوسى وَ هارُونَ «114» وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ «115» وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ «116»
و به راستى ما بر موسى و هارون منّت نهاديم. و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم. و آنان را يارى كرديم، پس غالب آمدند (و پيروز شدند).
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى مُوسى وَ هارُونَ (114)
بعد از آن ذكر انعام بر حضرت موسى و هارون عليهما السلام را فرمايد:
وَ لَقَدْ مَنَنَّا: و هر آينه منت گذارديم، يعنى انعام فرموديم، عَلى مُوسى وَ هارُونَ: به موسى بن عمران و برادر او هارون، نعمت رسالت و نبوت را، يا بر نعم دينى و دنيوى.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى مُوسى وَ هارُونَ (114) وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ (116) وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ (117) وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ (118)
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ (119) سَلامٌ عَلى مُوسى وَ هارُونَ (120) إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122)
ترجمه
و بتحقيق منّت نهاديم بر موسى و هارون
و نجات داديم آن دو و قومشانرا از اندوه بزرگ
و يارى كرديم آنانرا پس بودند ايشان غلبه‌كنندگان
و داديم بآن دو كتاب واضحى را
و هدايت نموديم آن دو را براه راست
و باقى گذارديم براى آندو در آيندگان
ذكر خير سلام بر موسى و هارون را
همانا ما اينچنين پاداش ميدهيم نيكوكارانرا
همانا آن دواند از بندگان ما كه گروندگانند.
تفسير
خداوند منّان منّت نهاد بر حضرت موسى و هارون از پيغمبران بنى اسرائيل بنبوّت و رسالت و معجزات بسيار و منافع دينى و دنيوى بيشمار و نجات داد آن دو و تمام آنطائفه را كه دوازده قبيله بودند معروف بأسباط از دوازده پسر حضرت يعقوب ارهمّ و غم و اندوه بزرگى كه داشتند از تسلّط قبطيان و فوعون و فرعونيان بر آنها كه بر صغير و كبيرشان رحم نمى‌نمودند و شرح حالشان مكرّر ذكر شده كه بچه اعمال شاقه‌اى وادارشان ميكردند و خداوند ببركت آن دو وجود محترم نصرت داد ايشان را بر دشمنانشان و بر آنها غلبه نمودند بطوريكه نا انقراض عالم ذكر آن در السنه و افواه باقى است و بالاتر از همه آنكه خداوند كتاب تورية را كه مشتمل بر احكام بليغه و نصائح و مواعظ شافيه وافيه كافيه براى اداره امور دنيوى و اخروى آنها در آن عصر تا زمان حضرت عيسى عليه السّلام بود بآن دو عنايت فرمود و بشارت داد در آن معجزه پيغمبر آخر الزّمان از نسل حضرت اسمعيل كه عموى آنها بود و اولاد او را برادران خودشان ميخواندند و آنكه دين او كامل كننده تمام اديان و تا روز قيامت باقى است و هدايت نمود آن دو را براه راست بهشت و ولايت امير المؤمنين و ائمه طاهرين عليهم السلام و بقيّه آيات در قصّه نوح عليه السّلام بيان شد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ لَقَد مَنَنّا عَلي مُوسي وَ هارُونَ (114)
و هر آينه بتحقيق منت گذارديم ما بر موسي و هارون.
اما منتهاي بر موسي بسيار است نطفه او زير تخت فرعون منعقد شد حمل مادرش تا حين ولادت مخفي بود در ميان تنور آتش مصون و محفوظ بود در رود نيل انداخته شد و بدست فرعون آمد و در دامن او نشست و محبت او را در قلب فرعون انداخت و پس از قتل قبطي فرار بطرف مدين رفت و نزد شعيب چندين سال ماند و پس از اينکه مبعوث برسالت و اولو العزمي شد و هارون هم مقام نبوت و هم مقام رسالت و هم مقام وصايت را دارا شد.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 114)- مواهب الهی بر موسی و هارون: در اینجا به گوشه‌ای از الطاف الهی نسبت به «موسی» و برادرش «هارون» اشاره شده، نخست می‌گوید: «ما به موسی و هارون منت بخشیدیم» و آنها را مرهون نعمتهای خود ساختیم (وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلی مُوسی وَ هارُونَ).
نکات آیه
۱ - موسى و هارون(علیهماالسلام)، برخوردار از احسان ها و نعمت هاى خداوند (و لقد مننّا على موسى و هرون) «مَنّ» به معناى «أحسَنَ» (احسان کرد) و «أنعم» (نعمت داد) است.
۲ - موسى و هارون (علیهماالسلام)، مورد لطف و عنایت ویژه خداوند (و لقد مننّا على موسى و هرون) تصریح خداوند به این که به موسى و هارون نعمت دادیم - در حالى که همه انسان ها از نعمت هاى الهى برخورداراند - گویاى این حقیقت است که این دو پیامبر، از لطف و عنایت بزرگ و ویژه اى برخوردار بودند.
موضوعات مرتبط
- موسى(ع): فضایل موسى(ع) ۱، ۲; نعمتهاى موسى(ع) ۱
- نعمت: مشمولان نعمت ۱
- هارون(ع): فضایل هارون(ع) ۱، ۲; نعمتهاى هارون(ع) ۱
منابع
