سوره التكوير

سوره عبس	سوره التكوير	سوره الإنفطار
شماره کتابت : ٨١ جزء : نزول ترتيب نزول : ٧ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٢٩ تعداد کلمات : ١٢٢ تعداد حروف :

در حال بارگیری... أَحْضَرَت أَمِين أُزْلِفَت أُقْسِم إِنّه السّمَاء الشّمْس الصّبْح الصّحُف اللّه اللّيْل النّجُوم النّفُوس الْبِحَار الْجَحِيم الْجَنّة الْجَوَار الْجِبَال الْعَالَمِين الْعَرْش الْعِشَار الْغَيْب الْمَوْءُودَة الْمُبِين الْوُحُوش الْکُنّس انْکَدَرَت بِأَي بِالْأُفُق بِالْخُنّس بِضَنِين بِقَوْل بِمَجْنُون تَذْهَبُون تَشَاءُون تَنَفّس ثَم حُشِرَت ذَنْب ذِي ذِکْر رَآه رَب رَجِيم رَسُول زُوّجَت سُئِلَت سُجّرَت سُعّرَت سُيّرَت شَاء شَيْطَان صَاحِبُکُم عَسْعَس عَلِمَت عُطّلَت فَأَيْن قُتِلَت قُوّة لَقَوْل لِلْعَالَمِين مَکِين مُطَاع نَفْس نُشِرَت يَسْتَقِيم يَشَاء کَرِيم کُشِطَت کُوّرَت

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ إِذَا الشَّمسُ كُوِّرَت (١)

آن‌گاه که خورشید در هم پیچیده گردد.

وَ إِذَا النُّجومُ انكَدَرَت (٢)

و آن‌گاه که ستارگان درخشان تیره شوند.

وَ إِذَا الجِبالُ سُيِّرَت (٣)

و آن‌گاه که کوه‌ها به شدت حرکت داده شوند.

وَ إِذَا العِشارُ عُطِّلَت (٤)

و آنگاه که شتران ماده (به هنگام زادن) وانهاده شوند.

وَ إِذَا الوُحوشُ حُشِرَت (٥)

و آن‌گاه که وحشیان - بدون برگشت- گرد آورده شوند.

وَ إِذَا البِحارُ سُجِّرَت (٦)

و آن‌گاه که دریاها به شدت به جوش آورده شوند.

وَ إِذَا النُّفوسُ زُوِّجَت (٧)

و آن‌گاه که نفوس، به هم در پیوسته شوند.

وَ إِذَا المَوءۥدَةُ سُئِلَت (٨)

و آن‌گاه که دختران (زنده) به گور شده پرسیده شوند،

بِأَىِّ ذَنبٍ قُتِلَت (٩)

(که) به کدامین گناه کشته شدند؟

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَت (١٠)

و آن‌گاه که نامه‌ها (ی وحیانی و اعمال مکلفان) باز و آشکار گردند.

وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَت (١١)

و آن‌گاه که پوست آسمان - هم‌چون شتران- برکنده شود (و به حالت نخستین برگردد).

وَ إِذَا الجَحيمُ سُعِّرَت (١٢)

و آن‌گاه که آتش پرهیجان جهنم به شدت برافروخته گردد.

وَ إِذَا الجَنَّةُ أُزلِفَت (١٣)

و آن‌گاه که بهشتِ زینت‌یافته پیش آورده شود.

عَلِمَت نَفسٌ ما أَحضَرَت (١٤)

هر نفسی بداند چه پیش آورده.

فَلا أُقسِمُ بِالخُنَّسِ (١٥)

پس سوگند نمی‌خورم به اختران بسی باز گردنده.

الجَوارِ الكُنَّسِ (١٦)

روان‌شده‌ی پنهان‌شونده.

وَ الَّيلِ إِذا عَسعَسَ (١٧)

سوگند به شب چون پس و پیش آید.

وَ الصُّبحِ إِذا تَنَفَّسَ (١٨)

و سوگند به صبح چون تنفس کند.

إِنَّهُ لَقَولُ رَسولٍ كَريمٍ (١٩)

که (قرآن) بی‌گمان سخن فرستاده‌ی بزرگواری است.

ذى قُوَّةٍ عِندَ ذِى العَرشِ مَكينٍ (٢٠)

نیرومندی (که) نزد صاحب عرش فرماندهی بامکنت و مکانت است.

مُطاعٍ ثَمَّ أَمينٍ (٢١)

(در) آنجا (هم) مطاع (و هم) امین است.

وَ ما صاحِبُكُم بِمَجنونٍ (٢٢)

و (این) مصاحب و همنشین شما مجنون نیست.

وَ لَقَد رَإهُ بِالأُفُقِ المُبينِ (٢٣)

و همانا او خدا را در افقی روشنگر (با دیده‌ی بصیرت) دید.

وَ ما هُوَ عَلَى الغَيبِ بِضَنينٍ (٢٤)

و او بر غیب بخیل نیست.

وَ ما هُوَ بِقَولِ شَيطٰنٍ رَجيمٍ (٢٥)

و قرآن سخن شیطانی سنگ‌باران شده نیست.

فَأَينَ تَذهَبونَ (٢٦)

پس به کجا می‌روید؟

إِن هُوَ إِلّا ذِكرٌ لِلعٰلَمينَ (٢٧)

این قرآن به جز یادواره‌ای برای عالمیان نیست.

لِمَن شاءَ مِنكُم أَن يَستَقيمَ (٢٨)

(بلکه) برای هر کس از شما که بخواهد (در سایه‌ی وحی) مستقیم گردد.

وَ ما تَشاءونَ إِلّا أَن يَشاءَ اللَّهُ رَبُّ العٰلَمينَ (٢٩)

و تا خدا، پروردگار جهانیان، نخواهد، (شما نیز) نخواهید خواست.

محتوای سوره

• تفسیر آیات