الأحقاف ١٣: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(←تفسیر) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::إِن|إِنَ]] [[شامل این ریشه::انن| ]][[شامل این کلمه::الّذِين|الَّذِينَ]] [[شامل این ریشه::الذين| ]][[شامل این کلمه::قَالُوا|قَالُوا]] [[کلمه غیر ربط::قَالُوا| ]] [[شامل این ریشه::قول| ]][[ریشه غیر ربط::قول| ]][[شامل این کلمه::رَبّنَا|رَبُّنَا]] [[کلمه غیر ربط::رَبّنَا| ]] [[شامل این ریشه::ربب| ]][[ریشه غیر ربط::ربب| ]][[شامل این ریشه::نا| ]][[ریشه غیر ربط::نا| ]][[شامل این کلمه::اللّه|اللَّهُ]] [[کلمه غیر ربط::اللّه| ]] [[شامل این ریشه::الله| ]][[ریشه غیر ربط::الله| ]][[شامل این ریشه::اله| ]][[ریشه غیر ربط::اله| ]][[شامل این ریشه::وله| ]][[ریشه غیر ربط::وله| ]][[شامل این کلمه::ثُم|ثُمَ]] [[شامل این ریشه::ثم| ]][[شامل این کلمه::اسْتَقَامُوا|اسْتَقَامُوا]] [[کلمه غیر ربط::اسْتَقَامُوا| ]] [[شامل این ریشه::قوم| ]][[ریشه غیر ربط::قوم| ]][[شامل این کلمه::فَلا|فَلاَ]] [[شامل این ریشه::ف| ]][[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::خَوْف|خَوْفٌ]] [[کلمه غیر ربط::خَوْف| ]] [[شامل این ریشه::خوف| ]][[ریشه غیر ربط::خوف| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهِم|عَلَيْهِمْ]] [[شامل این ریشه::على| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لا|لاَ]] [[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::هُم|هُمْ]] [[شامل این ریشه::هم| ]][[شامل این کلمه::يَحْزَنُون|يَحْزَنُونَ]] [[کلمه غیر ربط::يَحْزَنُون| ]] [[شامل این ریشه::حزن| ]][[ریشه غیر ربط::حزن| ]]'''}} | {{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::إِن|إِنَ]] [[شامل این ریشه::انن| ]][[شامل این کلمه::الّذِين|الَّذِينَ]] [[شامل این ریشه::الذين| ]][[شامل این کلمه::قَالُوا|قَالُوا]] [[کلمه غیر ربط::قَالُوا| ]] [[شامل این ریشه::قول| ]][[ریشه غیر ربط::قول| ]][[شامل این کلمه::رَبّنَا|رَبُّنَا]] [[کلمه غیر ربط::رَبّنَا| ]] [[شامل این ریشه::ربب| ]][[ریشه غیر ربط::ربب| ]][[شامل این ریشه::نا| ]][[ریشه غیر ربط::نا| ]][[شامل این کلمه::اللّه|اللَّهُ]] [[کلمه غیر ربط::اللّه| ]] [[شامل این ریشه::الله| ]][[ریشه غیر ربط::الله| ]][[شامل این ریشه::اله| ]][[ریشه غیر ربط::اله| ]][[شامل این ریشه::وله| ]][[ریشه غیر ربط::وله| ]][[شامل این کلمه::ثُم|ثُمَ]] [[شامل این ریشه::ثم| ]][[شامل این کلمه::اسْتَقَامُوا|اسْتَقَامُوا]] [[کلمه غیر ربط::اسْتَقَامُوا| ]] [[شامل این ریشه::قوم| ]][[ریشه غیر ربط::قوم| ]][[شامل این کلمه::فَلا|فَلاَ]] [[شامل این ریشه::ف| ]][[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::خَوْف|خَوْفٌ]] [[کلمه غیر ربط::خَوْف| ]] [[شامل این ریشه::خوف| ]][[ریشه غیر ربط::خوف| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهِم|عَلَيْهِمْ]] [[شامل این ریشه::على| ]][[شامل این ریشه::هم| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لا|لاَ]] [[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::هُم|هُمْ]] [[شامل این ریشه::هم| ]][[شامل این کلمه::يَحْزَنُون|يَحْزَنُونَ]] [[کلمه غیر ربط::يَحْزَنُون| ]] [[شامل این ریشه::حزن| ]][[ریشه غیر ربط::حزن| ]]'''}} | ||
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed" | |||
!کپی متن آیه | |||
|- | |||
|إِنَ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَ اسْتَقَامُوا فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ | |||
|} | |||
'''ترجمه ''' | '''ترجمه ''' | ||
<tabber> | <tabber> | ||
خط ۱۵: | خط ۱۸: | ||
|-|صادقی تهرانی=بیگمان کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداست» سپس (در گفتار و کردارشان) ایستادگی کردند، نه بیمی بر آنان است و نه ایشان غمگین میشوند. | |-|صادقی تهرانی=بیگمان کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداست» سپس (در گفتار و کردارشان) ایستادگی کردند، نه بیمی بر آنان است و نه ایشان غمگین میشوند. | ||
|-|معزی=همانا آنان که گفتند پروردگار ما خدا است و سپس پایدار ماندند نیست بیمی بر ایشان و نه اندوهگین شوند | |-|معزی=همانا آنان که گفتند پروردگار ما خدا است و سپس پایدار ماندند نیست بیمی بر ایشان و نه اندوهگین شوند | ||
|-|</tabber>< | |-|english=<div id="qenag">Those who say, “Our Lord is Allah,” then lead a righteous life—they have nothing to fear, nor shall they grieve.</div> | ||
{{آيه | سوره = سوره الأحقاف | نزول = | |-|</tabber> | ||
<div class="audiotable"> | |||
<div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/046013.mp3"></sound></div> | |||
<div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/046013.mp3"></sound></div> | |||
</div> | |||
{{آيه | سوره = سوره الأحقاف | نزول = [[نازل شده در سال::14|٢ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::13|١٣]] | قبلی = الأحقاف ١٢ | بعدی = الأحقاف ١٤ | کلمه = [[تعداد کلمات::14|١٤]] | حرف = }} | |||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِنَّ الَّذِینَ ...»: (نگا: فصّلت / ). | «إِنَّ الَّذِینَ ...»: (نگا: فصّلت / ). | ||
خط ۲۶: | خط ۳۴: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link189 | آيات ۱ - | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link190 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link189 | آيات ۱ - ۱۴ سوره احقاف]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link190 | محتوای كلى سوره مباركه احقاف]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link191 | احتجاج عليه پرستش بت ها و معبودهاى زمينى]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link191 | احتجاج عليه پرستش بت ها و معبودهاى زمينى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link193 | احتجاج عليه مشركان كه منکر قرآن و رسالت پيامبر«ص» شدند]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link193 | احتجاج عليه | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link194 | معنا و مفاد آيه: «قُل مَا كُنتُ بِدعاً مِنَ الرُّسُل وَ مَا أدرِى مَا يُفعَلُ بِى وَ لا بِكُم»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link194 | معنا و مفاد آيه : | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link195 | توضیحی پیرامون علم غيب پيامبر«ص»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link195 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link198 | بحث فلسفی و دفع یک شبهه]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳# | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link199 | بیان این که «علم غیب»، اثری در جریان حوادث خارجی ندارد]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link200 | مقصود از «شَاهِدٌ مِن بَنِى إسرَائِيل»، در آيه: «قُل أرَأيتُم إن كَانَ مِن عِند اللهِ وَ كَفَرتُم...»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳# | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۴#link202 | بحث روايتى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link200 | مقصود از | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۴#link202 | | |||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۱_بخش۱۶#link142 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۱_بخش۱۶#link142 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «13» | |||
بعد از آن نتيجه ايمان و ثبات آن را فرمايد كه: | |||
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا: بدرستى كه آنانكه از روى اعتقاد قلبى گفتند: رَبُّنَا اللَّهُ: پروردگار ما خداى به حق است، ثُمَّ اسْتَقامُوا: پس پايدارى نمودند و ثبات ورزيدند بر آن و عدول ننمودند از آن تا زمان موت، فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ: | |||
پس ترسى نيست بر ايشان از وحشت قيامت و شدائد آن، وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ: و نيستند ايشان كه اندوهگين شوند از فوت چيزى كه مرغوب ايشان باشد. | |||
تنبيه: آيه شريفه آگاهى است به آنكه بقا و استدامه در ايمان شرط است در آن، يعنى ايمان آورند به معتقدات حقه ايمانيه و استقامت ورزيدن در آن و به تغيرات روزگار و حوادث، متزلزل و متغير نشوند، اينگونه اشخاص در قيامت | |||
جلد 12 - صفحه 75 | |||
خوف و حزنى نخواهند داشت. | |||
بزرگان فرمودهاند: ايمان آوردن چه آسان و نگهداشتن چه مشكل. | |||
در بحار- فرمود حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله: المؤمن اشدّ فى دينه من الجبال الرّاسية و ذلك أنّ الجبل قد ينحت منه و المؤمن لا يقدر احد على ان ينحت من دينه شيئا و ذلك لضنّه بدينه و شحّه عليه: مؤمن سختتر است در دينش از كوههاى فرو رفته در زمين، و اين به جهت آنست كه كوه گاهى تراشيده شود از او، و مؤمن قدرت ندارد كسى بر اينكه بتراشد از دين او چيزى، و اين به سبب بخل به دينش و حرص بر آن است «1». | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كانَ خَيْراً ما سَبَقُونا إِلَيْهِ وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ «11» وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى لِلْمُحْسِنِينَ «12» إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «13» أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «14» وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ «15» | |||
ترجمه | |||
و گفتند آنها كه كافر شدند بآنانكه ايمان آوردند اگر بود بهتر پيشى نميگرفتند بر ما بسوى آن و چون هدايت نشدند بآن پس زود است كه بگويند اين حكايات دروغى است از پيشينيان | |||
و پيش از آن كتاب موسى است كه پيشوا و رحمت بود و اين كتابيست تصديق كننده با آنكه زبانى است عربى تا بيم دهد آنانرا كه ستم كردند و مژده باشد براى نيكوكاران | |||
همانا آنانكه گفتند پروردگار ما خدا است پس ايستادگى كردند پس نيست ترسى بر آنان و نه ايشان اندوهگين ميشوند | |||
آنگروه اهل بهشتند جاودانيان در آن بپاداش آنچه بودند كه ميكردند | |||
و سفارش نموديم انسانرا نسبت به پدر و مادرش به نيكى كردن بارور گرديد او را مادرش بكراهت و دشوارى و نهادش بزحمت و دشوارى و باروريش و از شير گرفتنش سى ماه است تا چون برسد بكمال رشد خود و برسد به چهل سال گويد پروردگارا الهام فرما مرا كه شكر كنم نعمت تو را كه انعام فرمودى بر من و بر پدر و مادرم و اينكه بجا آورم كار نيكى كه بپسندى آنرا و مقرّر فرما صلاح را براى من در اولادم همانا من بازگشتم بسوى تو و همانا من از منقادانم. | |||
تفسير | |||
جماعت يهود يا مشركين مكّه باهل ايمان گفتند يا در باره آنها با خودشان صحبت كردند كه اگر ايمان يا قرآن خوب و مفيد بود مردمان | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 650 | |||
فرومايه پست سبقت نميگرفتند بقبول بر ما و گفتهاند مقصود يهود عبد اللّه بن سلام و امثال او بودند كه اسلام آورده بودند و در آيات سابقه ذكر شد و خداوند در ردّ آنها فرموده چون قابل هدايت نبودند اين سخن را گفتند و پس از اين خواهند گفت قرآن بيش از يك افسانه دروغ قديمى نيست با آنكه قبل از قرآن تورية حضرت موسى پيشوا و مقتدا و نور و رحمت براى مردم بود و فعلا اين قرآن اصول معارفش با آن موافق و تصديق كننده است كتب سماوى قبل را و بزبان عربى فصيح نازل شده براى آنكه بيم دهد ستمكاران را از عذاب و مژده دهد نيكوكاران را بثواب و تخصيص تورية بذكر از بين كتب سماوى شايد بملاحظه بودن روى سخن به يهود باشد يا كثرت افرادشان در عربستان با آنكه مشركين مكّه از آن اعراض نمودند و يهود كاملا بآن عمل ننمودند و كسانيكه در مقام علم موحّد و متوكّل بخدا شدند و در وادى عمل استقامت و ثبات قدم بخرج دادند و منحرف از جادّه شرع نشدند گفتهاند در آخرت ترس و بيمى از آتيه و حزن و اندوهى از گذشته ندارند و بنظر حقير در دنيا هم ندارند چون كسيكه ميداند خدا را دارد از كه ترس دارد و از چه غم دارد و كلمه ثمّ براى تراخى رتبه عمل از علم است خدا فرموده آنگروه مصاحب و ملازم و مخلّد و مؤبّد در بهشتند به استحقاق جزاى اعمالشان در چند روز دنيا و در ذيل اين آيه شمهئى در سوره حم سجده گذشت و توصيه و سفارش فرمود خداوند در آيات عديده بفرزندان آدم عليه السّلام كه بپدر و مادر خود احسان و نيكى كنند و در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه حسنا قرائت فرموده است يعنى براى آن دو كار خوب انجام دهند و شرح اين قسمت در اوائل سوره بقره و غيره گذشته است و چون حقّ مادر ظاهرا زيادتر و رعايت او لازمتر است خداوند شمهئى از زحمات او را تذكر داده كه مادر بعنف و مشقّت او را از شش ماه تا نه ماه در شكم خود حمل كرده و بعد از آن بزحمت و سختى او را وضع نموده و بعدا شير داده در دو سال كه با مدّت اقلّ حمل سى ماه ميشود و الّا زيادتر تا آنكه چون بحدّ بلوغ و رشد و كمال جسمى برسد و از آن بكمال عقل و ادراك معانى فائز گردد كه چهل سال است از خدا بخواهد كه توفيق شكر نعمت خود را بر او و بر پدر و مادرش باو بدهد و آنكه موفّق فرمايد او را بأعمال صالحه | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 651 | |||
كه مرضىّ خدا باشد و بخواهد از خدا كه بر نفع او اولاد صالح باو عنايت فرمايد يا پارهئى از اولاد او را بصلاح و تقوى آراسته فرمايد و از معاصى يا ذكر غير خدا توبه كند و منقاد و مطيع اوامر حق باشد و با خلاص در اين راه قدم بردارد و در چند روايت معتبره اين آيات با ولادت حضرت سيد الشهداء (ع) شش ماهه و مقرّر شدن ائمه عليهم السلام در ذريّه او و محزون شدن حضرت زهرا سلام اللّه عليها در حين حمل و وضع آنحضرت از شنيدن خبر شهادتش تطبيق شده و در بعضى تصريح بنزول در باره آنحضرت شده است و در خصال از امام صادق عليه السّلام بلوغ اشدّ بسى و سه سال و تكميل آن بچهل سال تحديد شده و فرموده از چهل و يك سال شروع بنقص ميشود و از پنجاه ببعد مانند كسى است كه در حال جان كندن باشد. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ استَقامُوا فَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَ لا هُم يَحزَنُونَ «13» | |||
محققا محسنين كساني هستند که گفتند پروردگار ما خداي متعال است پس از آن استقامت ورزيدند پس آنها نيست از براي آنها خوفي از عذاب و نيستند آنها | |||
جلد 16 - صفحه 143 | |||
محزون از كوتاهي ثواب. | |||
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ منحصرا پروردگار ما اللّه است که هيچگونه شركي در آنها نيست نه شرك ذاتي نه صفاتي نه افعالي و نه عبادتي و نه نظري. | |||
ثُمَّ استَقامُوا استقامت در دين اينکه است که هيچگونه لغزشي و كوتاهي در امر دين نداشته باشند و اينکه امر بسيار مشكلي است که از پيغمبر اكرم رسيده که فرمود: | |||
شيّبتني سورة هود لمكان قوله: فَاستَقِم كَما أُمِرتَ وَ مَن تابَ مَعَكَ | |||
آيه 14، زيرا استقامت در دين اينکه است که هيچگونه واجبي از او ترك نشود و هيچگونه حرامي مرتكب نشود نه در عقايد لغزش داشته باشد و نه در اخلاق و نه در افعال و اينکه معني منطبق نميشود مگر در معصوم. | |||
فَلا خَوفٌ عَلَيهِم نه از عقوبات دنيوي و نه از عذابهاي اخروي در كمال امن و امان هستند. | |||
وَ لا هُم يَحزَنُونَ از هيچگونه خير و ثوابي از آنها دريغ نميفرمايد که موجب حزن آنها شود حتي در حق بستگان بآنها و دوستان آنها و شيعيان آنها که داراي مقام شفاعت و مقام محمود ميشوند. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 13)- این آیه در حقیقت تفسیری است برای «محسنین» (نیکو کاران) که در آیه قبل آمده بود، میفرماید: «کسانی که گفتند: پروردگار ما اللّه است، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنهاست و نه اندوهگین میشوند» (إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ). | |||
بنابر این «محسنین» کسانی هستند که از نظر اعتقادی در خط توحید، و از نظر عمل در خط استقامت و صبرند. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
خط ۱۰۸: | خط ۲۲۱: | ||
[[رده:عوامل آرامش]][[رده:تاریخ صدر اسلام]][[رده:مصونیت از اندوه]][[رده:استقامت در ایمان]][[رده:ایمان به توحید]][[رده:ملاک ارزش ایمان]][[رده:ترس از آینده]][[رده:مصونیت از ترس]][[رده:نعمتهاى خدا]][[رده:استقامت در برابر شرک]][[رده:استقامت در عبودیت]][[رده:مشکلات عبودیت]][[رده:آثار عقیده به توحید ربوبى]][[رده:آثار عقیده به حاکمیت خدا]][[رده:بشارتهاى قرآن]][[رده:آینده کافران]][[رده:ترس کافران]][[رده:اندوه بر گذشته]][[رده:استقامت در برابر گناه]][[رده:عوامل آرامش مؤمنان]][[رده:دلدارى به مؤمنان]][[رده:بشارت به محسنان]][[رده:فضایل محسنان]][[رده:دلدارى به محمد]][[رده:مشکلات محمد در مکه]][[رده:آینده مسلمانان سست ایمان]][[رده:ترس مسلمانان سست ایمان]][[رده:مشکلات مسلمانان مکه]][[رده:شبهه افکنى مشرکان]][[رده:ایمان موحدان]][[رده:مراد از موحدان]][[رده:مصونیت موحدان]][[رده:نعمت آرامش]] | [[رده:عوامل آرامش]][[رده:تاریخ صدر اسلام]][[رده:مصونیت از اندوه]][[رده:استقامت در ایمان]][[رده:ایمان به توحید]][[رده:ملاک ارزش ایمان]][[رده:ترس از آینده]][[رده:مصونیت از ترس]][[رده:نعمتهاى خدا]][[رده:استقامت در برابر شرک]][[رده:استقامت در عبودیت]][[رده:مشکلات عبودیت]][[رده:آثار عقیده به توحید ربوبى]][[رده:آثار عقیده به حاکمیت خدا]][[رده:بشارتهاى قرآن]][[رده:آینده کافران]][[رده:ترس کافران]][[رده:اندوه بر گذشته]][[رده:استقامت در برابر گناه]][[رده:عوامل آرامش مؤمنان]][[رده:دلدارى به مؤمنان]][[رده:بشارت به محسنان]][[رده:فضایل محسنان]][[رده:دلدارى به محمد]][[رده:مشکلات محمد در مکه]][[رده:آینده مسلمانان سست ایمان]][[رده:ترس مسلمانان سست ایمان]][[رده:مشکلات مسلمانان مکه]][[رده:شبهه افکنى مشرکان]][[رده:ایمان موحدان]][[رده:مراد از موحدان]][[رده:مصونیت موحدان]][[رده:نعمت آرامش]] | ||
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الأحقاف ]] | [[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الأحقاف ]] | ||
{{#seo: | |||
|title=آیه 13 سوره أحقاف | |||
|title_mode=replace | |||
|keywords=آیه 13 سوره أحقاف,أحقاف 13,إِنَ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَ اسْتَقَامُوا فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ,عوامل آرامش,تاریخ صدر اسلام,مصونیت از اندوه,استقامت در ایمان,ایمان به توحید,ملاک ارزش ایمان,ترس از آینده,مصونیت از ترس,نعمتهاى خدا,استقامت در برابر شرک,استقامت در عبودیت,مشکلات عبودیت,آثار عقیده به توحید ربوبى,آثار عقیده به حاکمیت خدا,بشارتهاى قرآن,آینده کافران,ترس کافران,اندوه بر گذشته,استقامت در برابر گناه,عوامل آرامش مؤمنان,دلدارى به مؤمنان,بشارت به محسنان,فضایل محسنان,دلدارى به محمد,مشکلات محمد در مکه,آینده مسلمانان سست ایمان,ترس مسلمانان سست ایمان,مشکلات مسلمانان مکه,شبهه افکنى مشرکان,ایمان موحدان,مراد از موحدان,مصونیت موحدان,نعمت آرامش,آیات قرآن سوره الأحقاف | |||
|description=إِنَ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَ اسْتَقَامُوا فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ | |||
|image=Wiki_Logo.png | |||
|image_alt=الکتاب | |||
|site_name=الکتاب | |||
}} |
نسخهٔ کنونی تا ۵ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۱۶
کپی متن آیه |
---|
إِنَ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَ اسْتَقَامُوا فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ |
ترجمه
الأحقاف ١٢ | آیه ١٣ | الأحقاف ١٤ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«إِنَّ الَّذِینَ ...»: (نگا: فصّلت / ).
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۴ سوره احقاف
- محتوای كلى سوره مباركه احقاف
- احتجاج عليه پرستش بت ها و معبودهاى زمينى
- احتجاج عليه مشركان كه منکر قرآن و رسالت پيامبر«ص» شدند
- معنا و مفاد آيه: «قُل مَا كُنتُ بِدعاً مِنَ الرُّسُل وَ مَا أدرِى مَا يُفعَلُ بِى وَ لا بِكُم»
- توضیحی پیرامون علم غيب پيامبر«ص»
- بحث فلسفی و دفع یک شبهه
- بیان این که «علم غیب»، اثری در جریان حوادث خارجی ندارد
- مقصود از «شَاهِدٌ مِن بَنِى إسرَائِيل»، در آيه: «قُل أرَأيتُم إن كَانَ مِن عِند اللهِ وَ كَفَرتُم...»
- بحث روايتى
تفسیر نور (محسن قرائتی)
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «13»
بعد از آن نتيجه ايمان و ثبات آن را فرمايد كه:
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا: بدرستى كه آنانكه از روى اعتقاد قلبى گفتند: رَبُّنَا اللَّهُ: پروردگار ما خداى به حق است، ثُمَّ اسْتَقامُوا: پس پايدارى نمودند و ثبات ورزيدند بر آن و عدول ننمودند از آن تا زمان موت، فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ:
پس ترسى نيست بر ايشان از وحشت قيامت و شدائد آن، وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ: و نيستند ايشان كه اندوهگين شوند از فوت چيزى كه مرغوب ايشان باشد.
تنبيه: آيه شريفه آگاهى است به آنكه بقا و استدامه در ايمان شرط است در آن، يعنى ايمان آورند به معتقدات حقه ايمانيه و استقامت ورزيدن در آن و به تغيرات روزگار و حوادث، متزلزل و متغير نشوند، اينگونه اشخاص در قيامت
جلد 12 - صفحه 75
خوف و حزنى نخواهند داشت.
بزرگان فرمودهاند: ايمان آوردن چه آسان و نگهداشتن چه مشكل.
در بحار- فرمود حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله: المؤمن اشدّ فى دينه من الجبال الرّاسية و ذلك أنّ الجبل قد ينحت منه و المؤمن لا يقدر احد على ان ينحت من دينه شيئا و ذلك لضنّه بدينه و شحّه عليه: مؤمن سختتر است در دينش از كوههاى فرو رفته در زمين، و اين به جهت آنست كه كوه گاهى تراشيده شود از او، و مؤمن قدرت ندارد كسى بر اينكه بتراشد از دين او چيزى، و اين به سبب بخل به دينش و حرص بر آن است «1».
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كانَ خَيْراً ما سَبَقُونا إِلَيْهِ وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ «11» وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى لِلْمُحْسِنِينَ «12» إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «13» أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «14» وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ «15»
ترجمه
و گفتند آنها كه كافر شدند بآنانكه ايمان آوردند اگر بود بهتر پيشى نميگرفتند بر ما بسوى آن و چون هدايت نشدند بآن پس زود است كه بگويند اين حكايات دروغى است از پيشينيان
و پيش از آن كتاب موسى است كه پيشوا و رحمت بود و اين كتابيست تصديق كننده با آنكه زبانى است عربى تا بيم دهد آنانرا كه ستم كردند و مژده باشد براى نيكوكاران
همانا آنانكه گفتند پروردگار ما خدا است پس ايستادگى كردند پس نيست ترسى بر آنان و نه ايشان اندوهگين ميشوند
آنگروه اهل بهشتند جاودانيان در آن بپاداش آنچه بودند كه ميكردند
و سفارش نموديم انسانرا نسبت به پدر و مادرش به نيكى كردن بارور گرديد او را مادرش بكراهت و دشوارى و نهادش بزحمت و دشوارى و باروريش و از شير گرفتنش سى ماه است تا چون برسد بكمال رشد خود و برسد به چهل سال گويد پروردگارا الهام فرما مرا كه شكر كنم نعمت تو را كه انعام فرمودى بر من و بر پدر و مادرم و اينكه بجا آورم كار نيكى كه بپسندى آنرا و مقرّر فرما صلاح را براى من در اولادم همانا من بازگشتم بسوى تو و همانا من از منقادانم.
تفسير
جماعت يهود يا مشركين مكّه باهل ايمان گفتند يا در باره آنها با خودشان صحبت كردند كه اگر ايمان يا قرآن خوب و مفيد بود مردمان
جلد 4 صفحه 650
فرومايه پست سبقت نميگرفتند بقبول بر ما و گفتهاند مقصود يهود عبد اللّه بن سلام و امثال او بودند كه اسلام آورده بودند و در آيات سابقه ذكر شد و خداوند در ردّ آنها فرموده چون قابل هدايت نبودند اين سخن را گفتند و پس از اين خواهند گفت قرآن بيش از يك افسانه دروغ قديمى نيست با آنكه قبل از قرآن تورية حضرت موسى پيشوا و مقتدا و نور و رحمت براى مردم بود و فعلا اين قرآن اصول معارفش با آن موافق و تصديق كننده است كتب سماوى قبل را و بزبان عربى فصيح نازل شده براى آنكه بيم دهد ستمكاران را از عذاب و مژده دهد نيكوكاران را بثواب و تخصيص تورية بذكر از بين كتب سماوى شايد بملاحظه بودن روى سخن به يهود باشد يا كثرت افرادشان در عربستان با آنكه مشركين مكّه از آن اعراض نمودند و يهود كاملا بآن عمل ننمودند و كسانيكه در مقام علم موحّد و متوكّل بخدا شدند و در وادى عمل استقامت و ثبات قدم بخرج دادند و منحرف از جادّه شرع نشدند گفتهاند در آخرت ترس و بيمى از آتيه و حزن و اندوهى از گذشته ندارند و بنظر حقير در دنيا هم ندارند چون كسيكه ميداند خدا را دارد از كه ترس دارد و از چه غم دارد و كلمه ثمّ براى تراخى رتبه عمل از علم است خدا فرموده آنگروه مصاحب و ملازم و مخلّد و مؤبّد در بهشتند به استحقاق جزاى اعمالشان در چند روز دنيا و در ذيل اين آيه شمهئى در سوره حم سجده گذشت و توصيه و سفارش فرمود خداوند در آيات عديده بفرزندان آدم عليه السّلام كه بپدر و مادر خود احسان و نيكى كنند و در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه حسنا قرائت فرموده است يعنى براى آن دو كار خوب انجام دهند و شرح اين قسمت در اوائل سوره بقره و غيره گذشته است و چون حقّ مادر ظاهرا زيادتر و رعايت او لازمتر است خداوند شمهئى از زحمات او را تذكر داده كه مادر بعنف و مشقّت او را از شش ماه تا نه ماه در شكم خود حمل كرده و بعد از آن بزحمت و سختى او را وضع نموده و بعدا شير داده در دو سال كه با مدّت اقلّ حمل سى ماه ميشود و الّا زيادتر تا آنكه چون بحدّ بلوغ و رشد و كمال جسمى برسد و از آن بكمال عقل و ادراك معانى فائز گردد كه چهل سال است از خدا بخواهد كه توفيق شكر نعمت خود را بر او و بر پدر و مادرش باو بدهد و آنكه موفّق فرمايد او را بأعمال صالحه
جلد 4 صفحه 651
كه مرضىّ خدا باشد و بخواهد از خدا كه بر نفع او اولاد صالح باو عنايت فرمايد يا پارهئى از اولاد او را بصلاح و تقوى آراسته فرمايد و از معاصى يا ذكر غير خدا توبه كند و منقاد و مطيع اوامر حق باشد و با خلاص در اين راه قدم بردارد و در چند روايت معتبره اين آيات با ولادت حضرت سيد الشهداء (ع) شش ماهه و مقرّر شدن ائمه عليهم السلام در ذريّه او و محزون شدن حضرت زهرا سلام اللّه عليها در حين حمل و وضع آنحضرت از شنيدن خبر شهادتش تطبيق شده و در بعضى تصريح بنزول در باره آنحضرت شده است و در خصال از امام صادق عليه السّلام بلوغ اشدّ بسى و سه سال و تكميل آن بچهل سال تحديد شده و فرموده از چهل و يك سال شروع بنقص ميشود و از پنجاه ببعد مانند كسى است كه در حال جان كندن باشد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ استَقامُوا فَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَ لا هُم يَحزَنُونَ «13»
محققا محسنين كساني هستند که گفتند پروردگار ما خداي متعال است پس از آن استقامت ورزيدند پس آنها نيست از براي آنها خوفي از عذاب و نيستند آنها
جلد 16 - صفحه 143
محزون از كوتاهي ثواب.
إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ منحصرا پروردگار ما اللّه است که هيچگونه شركي در آنها نيست نه شرك ذاتي نه صفاتي نه افعالي و نه عبادتي و نه نظري.
ثُمَّ استَقامُوا استقامت در دين اينکه است که هيچگونه لغزشي و كوتاهي در امر دين نداشته باشند و اينکه امر بسيار مشكلي است که از پيغمبر اكرم رسيده که فرمود:
شيّبتني سورة هود لمكان قوله: فَاستَقِم كَما أُمِرتَ وَ مَن تابَ مَعَكَ
آيه 14، زيرا استقامت در دين اينکه است که هيچگونه واجبي از او ترك نشود و هيچگونه حرامي مرتكب نشود نه در عقايد لغزش داشته باشد و نه در اخلاق و نه در افعال و اينکه معني منطبق نميشود مگر در معصوم.
فَلا خَوفٌ عَلَيهِم نه از عقوبات دنيوي و نه از عذابهاي اخروي در كمال امن و امان هستند.
وَ لا هُم يَحزَنُونَ از هيچگونه خير و ثوابي از آنها دريغ نميفرمايد که موجب حزن آنها شود حتي در حق بستگان بآنها و دوستان آنها و شيعيان آنها که داراي مقام شفاعت و مقام محمود ميشوند.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 13)- این آیه در حقیقت تفسیری است برای «محسنین» (نیکو کاران) که در آیه قبل آمده بود، میفرماید: «کسانی که گفتند: پروردگار ما اللّه است، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنهاست و نه اندوهگین میشوند» (إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ).
بنابر این «محسنین» کسانی هستند که از نظر اعتقادی در خط توحید، و از نظر عمل در خط استقامت و صبرند.
نکات آیه
۱- یکتاپرستان استوار بر طریق ایمان، ایمن از هر بیم و اندوه نسبت به گذشته و آینده (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون) در معناى «لاخوف علیهم» گفته شده است که «خوف» نسبت به آینده و موضوعى است که در شرف وقوع مى باشد; ولى در «و لا هم یحزنون» حزن و اندوه، همواره بر امرى است که تحقق یافته و سپرى شده است.
۲- ارزش و ثمربخشى اقرار به توحید، در گرو پایدارى در برابر عوامل شرک و گناه (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون) «فلا» بیانگر نتیجه حقیقتى است که از دو عنصر به هم پیوسته تشکیل شده است: ۱- اقرار به توحید; ۲- استقامت در طریق آن.
۳- تسلیت و دلدارى خداوند به پیامبر(ص) و مؤمنان، در شرایط سخت و دشوار مکه (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا)
۴- موحدان راستین، همواره مواجه با تردیدها و تشکیک هاى عوامل شرک (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا) از ملاحظه نسبت میان «قالوا ربّنا اللّه» و «ثمّ استقاموا»، استفاده مى شود که اقرار و اعتراف به توحید، همواره مواجه با ضدیت هایى است که شخص یکتاپرست باید با آنها مبارزه کرده و استقامت ورزد. آن عوامل ضد توحیدى، یا اعتقادى است که منتهى به «شرک» مى شود و یا عملى است که منتهى به گناه مى گردد.
۵- راه حق و بندگى خدا، داراى سختى ها و مشکلات و نیازمند پایدارى و استقامت (قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا) واژه استقامت، نشان دهنده دشوارى راه و نیازمندى به پایدارى است.
۶- یکتاپرستان استوار بر طریق حق، همان محسنان مورد بشارت قرآن اند. (و بشرى للمحسنین . إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا) از ارتباط این آیه با ذیل آیه قبل، مطلب یاد شده استفاده مى شود.
۷- کافران و عناصر سست ایمان، داراى آینده اى پر بیم و هراس (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون) از مفهوم آیه شریفه، استفاده مى شود که دو گروه در معرض بیم و هراس اند: ۱- کافران، ۲- آنان که اظهار ایمان کرده ولى در طریق ایمان استقامت نورزند.
۸- آرامش روحى و نگرانى نداشتن از حال و آینده، نعمتى مهم و موهبتى الهى (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون) خداوند در قبال دو عنصر مهم «ایمان» و «استقامت»، نبود خوف و حزن را به عنوان بازتاب و نتیجه یاد کرده است.
۹- توحید ربوبى و اعتقاد به حاکمیت یگانه خدا بر هستى، آرامش بخش روح و اندیشه مؤمنان راستین (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون) به کار رفتن واژه «ربّ» به جاى دیگر اوصاف الهى و نیز ارتباط «قالو ربّنا اللّه» با «فلا خوف...»، مى رساند که اعتقاد به توحید ربوبى و این که امور تنها در پرتو تدبیر او صورت مى گیرد، نقش اساسى در آرامش خاطر مؤمنان مقاوم دارد.
موضوعات مرتبط
- آرامش: عوامل آرامش ۹
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳
- اندوه: مصونیت از اندوه ۱
- ایمان: استقامت در ایمان ۱; ایمان به توحید ۲; ملاک ارزش ایمان ۲
- ترس: ترس از آینده ۱; مصونیت از ترس ۱
- خدا: نعمتهاى خدا ۸
- شرک: استقامت در برابر شرک ۲
- عبودیت: استقامت در عبودیت ۵; مشکلات عبودیت ۵
- عقیده: آثار عقیده به توحید ربوبى ۹; آثار عقیده به حاکمیت خدا ۹
- قرآن: بشارتهاى قرآن ۶
- کافران: آینده کافران ۷; ترس کافران ۷
- گذشته: اندوه بر گذشته ۱
- گناه: استقامت در برابر گناه ۲
- مؤمنان: عوامل آرامش مؤمنان ۹; دلدارى به مؤمنان ۳
- محسنان: بشارت به محسنان ۶; فضایل محسنان ۶
- محمد(ص): دلدارى به محمد(ص) ۳; مشکلات محمد(ص) در مکه ۳
- مسلمانان: آینده مسلمانان سست ایمان ۷; ترس مسلمانان سست ایمان ۷
- مسلمانان مکه: مشکلات مسلمانان مکه ۳
- مشرکان: شبهه افکنى مشرکان ۴
- موحدان: ایمان موحدان ۱; مراد از موحدان ۶; مصونیت موحدان ۱
- نعمت: نعمت آرامش ۸
منابع