روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۸۱

آدرس:

علي بن ابراهيم عن ابيه عن صفوان بن يحيي عن عيص بن القاسم قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

عَلَيْكُمْ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ اُنْظُرُوا لِأَنْفُسِكُمْ فَوَ اَللَّهِ إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيَكُونُ لَهُ اَلْغَنَمُ فِيهَا اَلرَّاعِي فَإِذَا وَجَدَ رَجُلاً هُوَ أَعْلَمُ بِغَنَمِهِ مِنَ اَلَّذِي هُوَ فِيهَا يُخْرِجُهُ وَ يَجِي‏ءُ بِذَلِكَ اَلرَّجُلِ اَلَّذِي هُوَ أَعْلَمُ بِغَنَمِهِ مِنَ اَلَّذِي كَانَ فِيهَا وَ اَللَّهِ لَوْ كَانَتْ لِأَحَدِكُمْ نَفْسَانِ يُقَاتِلُ بِوَاحِدَةٍ يُجَرِّبُ بِهَا ثُمَّ كَانَتِ اَلْأُخْرَى بَاقِيَةً فَعَمِلَ عَلَى مَا قَدِ اِسْتَبَانَ لَهَا وَ لَكِنْ لَهُ نَفْسٌ وَاحِدَةٌ إِذَا ذَهَبَتْ فَقَدْ وَ اَللَّهِ ذَهَبَتِ اَلتَّوْبَةُ فَأَنْتُمْ أَحَقُّ أَنْ تَخْتَارُوا لِأَنْفُسِكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ آتٍ مِنَّا فَانْظُرُوا عَلَى أَيِّ شَيْ‏ءٍ تَخْرُجُونَ وَ لاَ تَقُولُوا خَرَجَ‏ زَيْدٌ فَإِنَ‏ زَيْداً كَانَ عَالِماً وَ كَانَ صَدُوقاً وَ لَمْ يَدْعُكُمْ إِلَى نَفْسِهِ إِنَّمَا دَعَاكُمْ إِلَى اَلرِّضَا مِنْ‏ آلِ مُحَمَّدٍ ع‏ وَ لَوْ ظَهَرَ لَوَفَى بِمَا دَعَاكُمْ إِلَيْهِ إِنَّمَا خَرَجَ إِلَى سُلْطَانٍ مُجْتَمِعٍ‏ لِيَنْقُضَهُ فَالْخَارِجُ مِنَّا اَلْيَوْمَ إِلَى أَيِّ شَيْ‏ءٍ يَدْعُوكُمْ إِلَى اَلرِّضَا مِنْ‏ آلِ مُحَمَّدٍ ع‏ فَنَحْنُ نُشْهِدُكُمْ أَنَّا لَسْنَا نَرْضَى بِهِ وَ هُوَ يَعْصِينَا اَلْيَوْمَ وَ لَيْسَ مَعَهُ أَحَدٌ وَ هُوَ إِذَا كَانَتِ اَلرَّايَاتُ وَ اَلْأَلْوِيَةُ أَجْدَرُ أَنْ لاَ يَسْمَعَ مِنَّا إِلاَّ مَعَ مَنِ اِجْتَمَعَتْ‏ بَنُو فَاطِمَةَ مَعَهُ فَوَ اَللَّهِ مَا صَاحِبُكُمْ إِلاَّ مَنِ اِجْتَمَعُوا عَلَيْهِ إِذَا كَانَ‏ رَجَبٌ‏ فَأَقْبِلُوا عَلَى اِسْمِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنْ أَحْبَبْتُمْ أَنْ تَتَأَخَّرُوا إِلَى‏ شَعْبَانَ‏ فَلاَ ضَيْرَ وَ إِنْ أَحْبَبْتُمْ أَنْ تَصُومُوا فِي أَهَالِيكُمْ فَلَعَلَّ ذَلِكَ أَنْ يَكُونَ أَقْوَى لَكُمْ وَ كَفَاكُمْ‏ بِالسُّفْيَانِيِ‏ عَلاَمَةً

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۷۹

عيص بن قاسم گويد: شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه ميفرمود: بر شما باد بتقوا و ترس از خداى يگانه‏اى كه شريك ندارد، و خود را واپائيد كه بخدا سوگند مردى از شما كه رمه گوسفند دارد و براى آنها چوپانى داناتر بوضع گوسفندان از او بيايد آن چوپان نخستين را بيرون كند و اين مردى را كه داناتر بوضع گوسفندان او است بجاى او گذارد. بخدا سوگند اگر براى يك نفر از شما دو جان بود كه با يكى از آنها (در زندگى) نبرد ميكرديد و تجربه مى‏آموختيد، و ديگرى بجاى ميماند و با آن بدان چه براى او آشكار شده بود (و تجربه آموخته بود) كار ميكرد (چه خوب بود) ولى (متأسفانه) يك جان بيشتر نيست، و چون آن يك جان بيرون رفت بخدا قسم كه (وقت پشيمانى و) توبه از دست خواهد رفت، پس شما خود بهتر ميتوانيد (رهبر) براى خويش انتخاب كنيد، اگر يكى از ما خاندان بنزد شما آمد (و شما را بشورش و خروج دعوت كرد) بنگريد تا روى چه منظور و هدفى ميخواهيد خروج و شورش كنيد، و (براى سر و صورت دادن بكارتان و عذرتراشى) نگوئيد: زيد خروج كرد (پس براى ما هم اين كار جايز است) زيرا زيد مرد دانشمند و راستگوئى بود و شما را بخويشتن دعوت نميكرد، بلكه او شما را به پسنديده از آل محمد (و آنكه مورد پسند خدا است از ما خاندان، يا آنچه مورد پسند و رضايت آل محمد است، و اين معناى دوم مناسب‏تر است با آنچه در ذيل بيايد) دعوت ميكرد، و اگر پيروز شده بود بطور مسلم بهمان كه شما را بدو دعوت كرده بود (يعنى همان عنوان پسنديده يا پسند آل محمد) وفادارى مينمود (و حق را به اهلش مى‏سپرد) جز اين نبود كه او بحكومتى شوريد كه از هر جهت فراهم و آماده دفاع از او بود و ميخواست آن (قدرت فشرده) را در هم بكوبد (و از اين جهت موفق بشكست آن نشد) ولى آن كس كه امروز خروج كند آيا بچه چيز شما دعوت كند؟ آيا بهمان پسند آل محمد (ص) دعوت كند؟ كه ما شما را گواه ميگيريم كه بچنين كسى راضى نيستيم (و مورد پسند ما نيست) و او امروزه كه كسى با وى همراه نيست نافرمانى‏ ما كند و هنگامى كه پرچمها و بيرقها را پشت سر خود ببيند سزاوارتر است كه سخن ما را نشنود (و بخواست ما عمل ننمايد) مگر كسى كه همه فرزندان فاطمه گرد او جمع شوند (و با او همراهى كنند). بخدا سوگند آن كس را كه شما ميخواهيد نيست مگر كسى كه همه (بنى فاطمه) بر گرد او جمع شوند، همين كه ماه رجب شد بنام خداى عز و جل رو آوريد، و اگر خواستيد تا ماه شعبان هم عقب اندازيد زيانى نيست (و عيبى ندارد) و اگر بخواهيد ماه رمضان هم (اقدام بكارى نكنيد و) فريضه روزه را در ميان خاندان خود بگيريد شايد اين كار موجب نيروى بيشترى براى شما باشد، و همان خروج سفيانى (براى علامت و نشانه) شما را بس است (و آن نشانه حتمى است).

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۰۹

عيص بن قاسم مى‏گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: بر شما باد تقواى خدايى كه يكى است و انبازى ندارد، و خويش را بپاييد كه بخدا سوگند مردى از شما كه رمه گوسفندى دارد و براى آنها چوپانى داناتر به وضع گوسفندان از او بيايد، آن چوپان‏نخستين را بيرون كند و اين مرد داناتر به گله او را به جاى او بگمارد.بخدا سوگند اگر براى يك نفر از شما دو جان بود كه با يكى از آنها برد مى‏كرديد و تجربه مى‏آموختيد و ديگرى به جاى مى‏ماند و با آن بدان چه براى او آشكار شده بود كار مى‏كرد [چه خوب بود]، ولى يك جان بيشتر نيست، و چون آن يك جان بيرون رود بخدا سوگند فرصت توبه از دست خواهد رفت، پس شما خود بهتر مى‏توانيد براى خويش گزينش كنيد. اگر فردى از خاندان ما سوى شما آمد بنگريد بر چه اساس و هدفى آهنگ شورش مى‏كنيد. نگوييد زيد خروج كرد [پس براى ما اين كار نيز رواست‏] چه، زيد مردى دانشمند و راستگوى بود و شما را به سوى خويش نمى‏خواند بلكه شما را به رضاى آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرا مى‏خواند، پس اگر پيروز شده بود بيقين شما را به همان كسى كه بدو دعوت كرده بود مى‏رساند، و جز اين نبود كه او بر حكومتى شوريد كه كاملا آماده دفاع بود و مى‏خواست آن را در هم بكوبد. ولى آن كس كه امروز خروج مى‏كند شما را به چه چيز مى‏خواند؟ به همان رضاى آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم؟ كه ما شما را گواه مى‏گيريم كه به چنين كسى راضى نيستيم و او امروز كه كسى با وى نيست، نافرمانى ما مى‏كند و هنگامى كه پرچمها و درفشها را پشت سر خويش ببيند، به نشنيده گرفتن سخن ما سزاوارتر خواهد بود، مگر كسى كه همه فرزندان فاطمه پيرامون او گرد آيند. بخدا سوگند آن را كه شما مى‏خواهيد كسى نيست مگر شخصى كه همه بنى فاطمه پيرامون او گرد آيند. همين كه ماه رجب شد به نام خداى عزّ و جلّ روى آوريد و اگر خواستيد تا ماه شعبان هم عقب بيندازيد زيانى نيست، و اگر بخواهيد ماه رمضان هم فريضه روزه را در ميان خانواده خود بگيريد شايد اين كار موجب نيروى بيشترى براى شما گردد و همان خروج سفيانى شما را بس.

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. ابراهيم ٥
2. الأنبياء ١٠٥
3. الإسراء ١٣
4. الإسراء ٣٣
5. التوبة ٣٣
6. التوبة ٣٤
7. يوسف ٩٠

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۸ ش ۲۸۸ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
2. الکافی جلد ۸ ش ۳۸۱ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)