الرحمن ٤٦: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۲۸

وَ لِمَنْ‌ خَافَ‌ مَقَامَ‌ رَبِّهِ‌ جَنَّتَانِ‌

کپی متن آیه
وَ لِمَنْ‌ خَافَ‌ مَقَامَ‌ رَبِّهِ‌ جَنَّتَانِ‌

ترجمه

و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است!

|و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو باغ [در بهشت‌] است

و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است.

و هر که از مقام (قهر و کبریایی) خدایش بترسد او را دو باغ بهشت خواهد بود.

و برای کسی که از مقام پروردگارش [که احاطه و تسلّط او بر ظاهر و باطن هستی است] بترسد دو بهشت است.

هر كس را كه از ايستادن به پيشگاه پروردگارش ترسيده باشد دو بهشت است.

و برای کسی که از ایستادن در پیشگاه پروردگارش [برای حساب در حشر] هراسیده باشد، دو بوستان است‌

و براى كسى كه از ايستادن در پيشگاه پروردگار خويش- جايگاه حساب- بترسد دو بهشت است.

هر کسی که از مقام پروردگار خود بترسد، باغهائی (در بهشت) دارد.

و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ (سردرهم) است.

و آن را که بترسد جایگاه پروردگار خویش را در بهشت است‌

But for him who feared the standing of his Lord are two gardens.

ترتیل:

ترجمه:

الرحمن ٤٥

آیه ٤٦

الرحمن ٤٧


سوره :	سوره الرحمن
نزول :	٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَقَامَ»: جایگاه. مراد منزلت و مرتبت، یعنی عظمت کبریائی الهی است. اسم مکان است. نظارت و مراقبت الهی بر بندگان. مصدر میمی است. «جَنَّتَانِ»: دو باغ. به گمانم مراد تثنیه نیست، بلکه مراد جمع و کثرت است. چرا که در بیش از پنجاه مورد (جَنَّات) به مؤمنان وعده داده شده است (نگا: بقره / ، آل‌عمران / و نساء / و ...). حتی در آیه همین سوره (فِیهِنَّ) آمده است و ضمیر جمع بکار رفته است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ أَمَّا مَنْ‌ خَافَ‌ مَقَامَ‌ رَبِّهِ‌... (۳)

وَ إِخْوَانُهُمْ‌ يَمُدُّونَهُمْ‌ فِي‌... (۰) وَ لَنُسْکِنَنَّکُمُ‌ الْأَرْضَ‌ مِنْ‌... (۳) يَا قَوْمَنَا أَجِيبُوا دَاعِيَ‌... (۱) وَ مِنْ‌ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ‌ (۱)

نزول

عطا گوید: این آیه درباره ابوبکر بن ابى‌قحافه نازل شده است، نامبرده روزى درباره قیامت و موازین حساب و بهشت و جهنم سخن می‌راند و مى گفت: دوست داشتم که یکى از سبزیجات مى بودم و مورد خوراک یکى از چارپایان قرار مى گرفتم و به دنیا نمى آمدم سپس این آیه نازل گردید^[۱] چنان که ابن شوذب نیز آن را روایت نموده است.^[۲]

تفسیر

تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ «46» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «47»

و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ (بهشتى) است. پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ (46)

بعد از ذكر وعيد، بيان وعد را فرمايد.

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ‌: براى كسى كه بترسد از ايستادن نزد پروردگار خود، يعنى محضر موقف حساب و بدان جهت ترك معاصى نمايد، جَنَّتانِ‌: دو بهشت است. يا آنكه مراد به مقام قيام او سبحانه باشد بر بندگان. پس معنى آنكه كسى كه بترسد از آنكه خدا شاهد و حافظ اعمال اوست و به جهت آن بر معصيت جسارت ننمايد، او را دو جاى در بهشت است؛ و لذا در كافى- از حضرت صادق عليه السّلام در اين آيه شريفه قال:

من علم انّ اللّه يراه و يسمع ما يقول و يعلم ما يعمله من خير او شرّ فيحجزه ذلك عن القبيح من الاعمال فذلك الّذى خاف مقام ربّه و نهى النّفس عن الهوى‌ «1».

فرمود: هر كه بداند بدرستى كه خداى بيند او را و مى‌شنود آنچه مى‌گويد و مى‌داند آنچه بجا آورد او از خير يا شر، پس مانع شود او را اين علم از اعمال قبيحه، پس آن آن كس است آنكه ترسد مقام پروردگارش را و نهى نموده نفس خود را از هوى.

ابن بابويه رحمه اللّه- در من لا يحضر- در مناهى نبى صلّى اللّه عليه و آله:

من عرضت له فاحشة او شهوة فاجتنبها من مخافة اللّه تعالى حرّم اللّه عليه النّار و امنه من الفزع الاكبر و انجز له ما وعده فى كتابه فى قوله تعالى‌ «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ» «2».

«1» به نقل از نور الثقلين، ج 5، ص 196، ح 48.

«2» به نقل از نور الثقلين، ج 5، ص 197، ح 49.

جلد 12 - صفحه 426

هر كه عارض شود براى او فاحشه يا شهوت حرامى، پس اجتناب نمايد آن را از ترس خداى تعالى، حرام فرمايد بر او آتش را و مأمون گرداند او را از فزع اكبر و انجاز فرمايد براى او آنچه را وعده فرموده در كتاب خود در فرمايش‌ «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ».

تنبيه: در اين دو بهشت اقوالى است: 1- يكى جنت جسمانى و ديگر جنت روحانى. 2- يكى جنت عدن و ديگر جنت نعيم. 3- يكى جنت از طلا و ديگر جنت از نقره. 4- يكى از ياقوت سرخ و ديگر از زبر جد سبز. 5- يكى براى اداى طاعت و ديگر براى ترك معصيت. 6- يكى از روى عدل و ديگر از روى فضل. 7- يكى براى مؤمن خائف و ديگر براى خدم و متعلقات او. 8- بهشتى در داخل قصر و بهشتى خارج از قصر و خاك آن از كافور و عنبر و گلشن از مشك ازفر باشد. بنا بقولى جنتان به اعتبار يكى خائف انسى و ديگر خائف جنّى.

بيان: مبدء خوف، تصور عظمت خالق، و وعيد او و اهوال آخرت و تصديق به آنست، و اين قسمت منبعث گرداند در شخص حالتى كه خائف باشد از مخالفت الهى و منهيات سبحانى، و گوهر گرانبهائى است كه موجب سعادت دنيا و آخرت شود.

عبرت: در بعضى از كتب معتبره روايت شده كه در بنى اسرائيل جوانى بود خياط، بسيار وجيه، و نيكو صورت. روزى چند جامه دوخته بود در ميان كوچه‌ها گردش مى‌كرد تا آنها را بفروشد. پادشاه آن شهر را دخترى بود در نهايت حسن و جمال، بالاى قصر بلندى تماشا مى‌كرد. از قضا روزى آن جوان خياط از پاى قصر آن دختر عبورش افتاد. چون نظر آن دختر بر آن جوان افتاد، مايل به او شد. او را در قصر خود خواست. چون داخل قصر شد او را به خود دعوت كرد. جوان امتناع نموده قبول نكرد و اظهار خوف از خداى تعالى نمود.

آن دختر گفت چاره جز اجابت خواهش من نيست. جوان چون ديد چاره‌اى ندارد، اذن حاصل نمود بالاى قصر رود. خود را شست و شو دهد. دختر گفت رختهاى خود را بگذار تا مراجعت كنى. جوان لباسها را گذاشته رفت بالاى بام‌

جلد 12 - صفحه 427

و خود را از بالاى بام به زمين انداخت كه آن شنيع را مرتكب نشود. چون نيت او خالص و عمل او للّه بود، خداى تعالى امر فرمود به جبرئيل كه فورا به زمين نازل و قبل از آمدن جوان، او را دريافته به زمين گذاشت. جوان به منزل خود آمد، عيال و اطفال را تسلى داده تا بخواب بروند. خواست همسايگان ملتفت به گرسنگى خود نشوند، پس عيال خود را امر نمود كه آتش در تنور روشن كند كه همسايگان خيال كنند ايشان مشغول نان پختن مى‌باشند. زن آتش را در تنور نموده نزد شوهر نشست، گفتگو مى‌نمود كه امروز لباسها را به نسيه دادم قيمت آن را وعده فردا نموده در اثناء همسايه براى گرفتن آتش بسر تنور آمده، ديد تنور پر از نان و نزديك است سوخته شود. فرياد برآورد كه الآن نان شما كه در تنور است مى‌سوزد، زن آمد ديد نانهاى پخته در نهايت خوبى در تنور است، آنها را بيرون آورده نزد شوهر گذاشت. جوان او را از حقيقت امر خود آگاه نمود و گفت: اين ثمره عفت و اطاعت و خوف خداست‌ «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ». اين قصه عبرت و تذكرى است براى عموم مردمان در هر عصر و زمان.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ (46) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (47) ذَواتا أَفْنانٍ (48) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (49) فِيهِما عَيْنانِ تَجْرِيانِ (50)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (51) فِيهِما مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ (52) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (53) مُتَّكِئِينَ عَلى‌ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ (54) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (55)

فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (56) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (57) كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ (58) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (59) هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلاَّ الْإِحْسانُ (60)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (61)

ترجمه‌

و براى كسيكه بترسد از مقام خود در پيشگاه پروردگارش دو بهشت است‌