طه ١٨: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::قَال|قَالَ‌]] [[کلمه غیر ربط::قَال| ]] [[شامل این ریشه::قول‌| ]][[ریشه غیر ربط::قول‌| ]][[شامل این کلمه::هِي|هِيَ‌]] [[شامل این ریشه::هى‌| ]][[شامل این کلمه::عَصَاي|عَصَايَ‌]] [[کلمه غیر ربط::عَصَاي| ]] [[شامل این ریشه::عصو| ]][[ریشه غیر ربط::عصو| ]][[شامل این ریشه::عصى‌| ]][[ریشه غیر ربط::عصى‌| ]][[شامل این ریشه::ى‌| ]][[ریشه غیر ربط::ى‌| ]][[شامل این کلمه::أَتَوَکّأ|أَتَوَکَّأُ]] [[کلمه غیر ربط::أَتَوَکّأ| ]] [[شامل این ریشه::وک‌ء| ]][[ریشه غیر ربط::وک‌ء| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهَا|عَلَيْهَا]] [[کلمه غیر ربط::عَلَيْهَا| ]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[ریشه غیر ربط::على‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[ریشه غیر ربط::ها| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::أَهُش|أَهُشُ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَهُش| ]] [[شامل این ریشه::هشش‌| ]][[ریشه غیر ربط::هشش‌| ]][[شامل این کلمه::بِهَا|بِهَا]] [[شامل این ریشه::ب‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[شامل این کلمه::عَلَى|عَلَى‌]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[شامل این کلمه::غَنَمِي|غَنَمِي‌]] [[کلمه غیر ربط::غَنَمِي| ]] [[شامل این ریشه::غنم‌| ]][[ریشه غیر ربط::غنم‌| ]][[شامل این ریشه::ى‌| ]][[ریشه غیر ربط::ى‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لِي|لِيَ‌]] [[شامل این ریشه::ل‌| ]][[شامل این ریشه::ى‌| ]][[شامل این کلمه::فِيهَا|فِيهَا]] [[شامل این ریشه::فى‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[شامل این کلمه::مَآرِب|مَآرِبُ‌]] [[کلمه غیر ربط::مَآرِب| ]] [[شامل این ریشه::ارب‌| ]][[ریشه غیر ربط::ارب‌| ]][[شامل این کلمه::أُخْرَى|أُخْرَى‌]] [[کلمه غیر ربط::أُخْرَى| ]] [[شامل این ریشه::اخر| ]][[ریشه غیر ربط::اخر| ]]'''}}
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::قَال|قَالَ‌]] [[کلمه غیر ربط::قَال| ]] [[شامل این ریشه::قول‌| ]][[ریشه غیر ربط::قول‌| ]][[شامل این کلمه::هِي|هِيَ‌]] [[شامل این ریشه::هى‌| ]][[شامل این کلمه::عَصَاي|عَصَايَ‌]] [[کلمه غیر ربط::عَصَاي| ]] [[شامل این ریشه::عصو| ]][[ریشه غیر ربط::عصو| ]][[شامل این ریشه::عصى‌| ]][[ریشه غیر ربط::عصى‌| ]][[شامل این ریشه::ى‌| ]][[ریشه غیر ربط::ى‌| ]][[شامل این کلمه::أَتَوَکّأ|أَتَوَکَّأُ]] [[کلمه غیر ربط::أَتَوَکّأ| ]] [[شامل این ریشه::وک‌ء| ]][[ریشه غیر ربط::وک‌ء| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهَا|عَلَيْهَا]] [[کلمه غیر ربط::عَلَيْهَا| ]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[ریشه غیر ربط::على‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[ریشه غیر ربط::ها| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::أَهُش|أَهُشُ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَهُش| ]] [[شامل این ریشه::هشش‌| ]][[ریشه غیر ربط::هشش‌| ]][[شامل این کلمه::بِهَا|بِهَا]] [[شامل این ریشه::ب‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[شامل این کلمه::عَلَى|عَلَى‌]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[شامل این کلمه::غَنَمِي|غَنَمِي‌]] [[کلمه غیر ربط::غَنَمِي| ]] [[شامل این ریشه::غنم‌| ]][[ریشه غیر ربط::غنم‌| ]][[شامل این ریشه::ى‌| ]][[ریشه غیر ربط::ى‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لِي|لِيَ‌]] [[شامل این ریشه::ل‌| ]][[شامل این ریشه::ى‌| ]][[شامل این کلمه::فِيهَا|فِيهَا]] [[شامل این ریشه::فى‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[شامل این کلمه::مَآرِب|مَآرِبُ‌]] [[کلمه غیر ربط::مَآرِب| ]] [[شامل این ریشه::ارب‌| ]][[ریشه غیر ربط::ارب‌| ]][[شامل این کلمه::أُخْرَى|أُخْرَى‌]] [[کلمه غیر ربط::أُخْرَى| ]] [[شامل این ریشه::اخر| ]][[ریشه غیر ربط::اخر| ]]'''}}
 
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed"
 
  !کپی متن آیه
|-
|قَالَ‌ هِيَ‌ عَصَايَ‌ أَتَوَکَّأُ عَلَيْهَا وَ أَهُشُ‌ بِهَا عَلَى‌ غَنَمِي‌ وَ لِيَ‌ فِيهَا مَآرِبُ‌ أُخْرَى‌
|}
'''ترجمه '''
'''ترجمه '''
<tabber>
<tabber>
خط ۱۵: خط ۱۸:
|-|صادقی تهرانی=گفت: «این عصای من است. بر آن تکیه می‌دهم و با آن بر گوسفندانم (برگ) می‌تکانم، و در آن برای من نیازهای مهم دیگری (نیز) هست.»
|-|صادقی تهرانی=گفت: «این عصای من است. بر آن تکیه می‌دهم و با آن بر گوسفندانم (برگ) می‌تکانم، و در آن برای من نیازهای مهم دیگری (نیز) هست.»
|-|معزی=گفت این است چوبدست من که بدان تکیه کنم و بریزم برگها را بدان بر گوسفندانم و مرا است در آن حوائجی دیگر
|-|معزی=گفت این است چوبدست من که بدان تکیه کنم و بریزم برگها را بدان بر گوسفندانم و مرا است در آن حوائجی دیگر
|-|</tabber><br />
|-|english=<div id="qenag">He said, “This is my staff. I lean on it, and herd my sheep with it, and I have other uses for it.”</div>
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::18|١٨]] | قبلی = طه ١٧ | بعدی = طه ١٩  | کلمه = [[تعداد کلمات::15|١٥]] | حرف =  }}
|-|</tabber>
<div class="audiotable">
<div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/020018.mp3"></sound></div>
<div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/020018.mp3"></sound></div>
</div>
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::4|٤ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::18|١٨]] | قبلی = طه ١٧ | بعدی = طه ١٩  | کلمه = [[تعداد کلمات::15|١٥]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«أَتَوَکَّؤُاْ»: تکیه می‌زنم، چه در ایستادن و چه در رفتن. «أَهُشُّ»: برگ درختان را می‌ریزم. فرود می‌آورم و می‌رانم. «مَآرِبُ»: جمع مأْرِبَةَ، حوائج و منافع.
«أَتَوَکَّؤُاْ»: تکیه می‌زنم، چه در ایستادن و چه در رفتن. «أَهُشُّ»: برگ درختان را می‌ریزم. فرود می‌آورم و می‌رانم. «مَآرِبُ»: جمع مأْرِبَةَ، حوائج و منافع.
خط ۳۰: خط ۳۸:
<tabber>
<tabber>
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link147 | آيات ۹ - ۴۸ سوره طه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link147 | آيات ۹ - ۴۸ سوره طه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link148 | بيان آياتى كه چگونگى برگزيدن موسى (عليه السلام ) به رسالت و ماءمور شدنش در كوه طور به دعوت فرعون را حكايت مى كنند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link148 | بيان چگونگى برگزيدن موسى «ع» به رسالت در كوه طور]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link149 | توضيحى در مورد تكلم خدا با موسى (عليه السلام )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link149 | توضيحى در مورد تكلم خدا با موسى «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link150 | بيان عدم منافات وجود واسطه در تكلم ، با صدق تكلم خدا با موسى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link151 | شرح خطاب خداى تعالى به موسى «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link151 | شرح خطاب خداى تعالى به موسى (عليه السلام ): ((اننى انا الله لا اله الا انافاعبدنى ...((]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link152 | وجوه گوناگون مفسران، در معنای آیه: «وَ أقِم الصَّلَوة لِذِكرِى»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۵#link152 | وجوه عديده اى كه در ذيل جمله : ((واقم الصلوة الذكرى (( گفته اند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link153 | مقصود از اين كه درباره قيامت فرمود: «نزديك است پنهانش بدارم»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link153 | مقصود از اينكه درباره قيامت فرمود: ((اكاد اخفيها- نزديكست پنهانش بدارم ((]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link154 | آغاز وحى رسالت موسی «ع»، با استفهام: «مَا تِلكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link154 | آغاز وحى رسالت موسس (عليه السلام ) با استفهام : ((ما تلك بيمينك يا موسى (( واشاره به وجه رد و بدل شدن سؤ ال و جواب درباره عصا]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link155 | وجه پرگویى موسى «ع» در پاسخ خداوند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link155 | وجه پرگوئى موسى (ع ) در پاسخ خداوند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link156 | درخواست هاى موسى «ع»، در پاسخ خداوند، بعد از مأموريت به رسالت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link156 | شرح و توضيح درخواست هاى موسى (عليه السلام ) از خداوند بعد از ماءموريت به رسالت (قال رب اشرح لى صدرى ...)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link157 | علت درخواست موسى از خداوند، كه برادرش را وزير قرار دهد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link157 | معناى كلمه (وزير) و بيان علت درخواست موسى از خداوند كه برادرش را وزير قرار دهد.]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link158 | مقصود از ذكر و تسبيح کثیر خداوند،  در سخن حضرت موسی«ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link158 | مقصود از ذكر و تسبيح خدا در (كى نسخبك كثيرا و نذكرك كثيرا)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link159 | استجابت دعای موسى «ع» و یادآوری منت پيشين خدا بر او]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۶#link159 | استجابت ادعيه موسى (عليه السلام ) و تذكار منت پيشين خدا بر او در ماجراى زاده شدن وپرورش يافتنش در دامان دشمن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link161 | مراد از «فتنه»، در آیه: «وَ فَتَنَّاكَ فُتُوناً»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link160 | يادآورى منت ها و تفضلات ديگر خدا به موسى (عليه السلام ) در نجات يافتن از مصر وازدواج با دختر شعيب و اقامت در مدين و...]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link162 | مراد از جمله: «وَ اصطَنَعتُكَ لِنفَسِى»، در خطاب خداوند به موسى «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link161 | مراد از فتنه در (و فتناك فتونا) و وجه موسى را منت شمرده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link164 | ردّ سخنى از فخر رازى، درباره سرّ ارسال موسى «ع» به سوى فرعون]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link162 | مراد از جمله : ((واصطنعتك لنفسى (( در خطاب خداوند به موسى (عليه السلام )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link166 | نكته های اوامر خداوند به موسى و هارون، درباره رفتن نزد فرعون و دعوت او]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link163 | بيان اينكه اظهار اميد در كلام خدا(در مانند جمله :((لعله يتذكر او يخشى (() قائم به مقام محلوره است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link167 | بحث روايتى: (روایاتی پیرامون آیات رسالت موسی«ع»)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link164 | و رد سخنى از فخر رازى درباره سر ارسال موسى (عليه السلام ) به سوى فرعون باعلم به ايمان نياوردن او]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link168 | شباهت دعاى پیامبر«ص» درباره اميرمؤمنان، با دعاى موسى «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link165 | اشاره به وجه اينكه موسى و هارون از عقاب و طغيان فرعون اظهار نگرانى كردند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۸#link170 | روايات ديگرى در ذيل آيات مربوط به رسالت موسى «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link166 | نكات و دقائقى كه در اوامر خداوند به موسى و هارون درباره رفتن نزد فرعون و دعوت او به كار رفته است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link167 | بحث روايتى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۷#link168 | دعاى پيامبر (ص ) درباره اميرالمؤ منين مشابه دعاى موسى (ع ) در درخواست وزارت ومشاركت هارون]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۸#link169 | رد سخن صاحل روح المعانى كه (امر) در حديث را حمل بر ارشاد كرده است .]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱۸#link170 | روايات ديگرى در ذيل آيات مربوط به رسالت موسى (ع )]]


}}
|-|نمونه=
|-|نمونه=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۵۳#link104 | تفسیر آیات]]
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۵۳#link104 | تفسیر آیات]]
}}
|-| تفسیر نور=
===تفسیر نور (محسن قرائتی)===
{{ نمایش فشرده تفسیر|
قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌ «18»
(موسى) گفت: اين عصاى من است كه بر آن تكيه مى‌دهم و با آن براى گوسفندانم (از درختان) برگ مى‌ريزم ودر آن منافع ديگرى (نيز) براى من است.
}}
|-|
اثنی عشری=
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌ «18»
قالَ هِيَ عَصايَ‌: گفت موسى در جواب خداوند: اين عصاى من اوست چوب سفر من. أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها: تكيه مى‌كنم بر آن چون مانده مى‌شوم در راه يا در وقتى كه بر سر رمه ايستاده باشم، يا بر آن اعتماد كنم هر گاه از نهرى بجهم.
وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي‌: و مى‌ريزم برگ را از درخت به اين عصا براى گوسفندان خود تا بچرند. بعضى گفته‌اند موسى در مكالمه خود ابتدا نمود به مصالح نفس خود كه بر اين عصا تكيه مى‌كنم و بعد از آن به مصالح رعيت و امت توجه نمود كه به اين عصا بر هدايت رعيت و امت خود مى‌كوشم. وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌: و براى من است در اين عصا حاجتهاى ديگر.
از ابن عباس- آثار غريبه عصاى حضرت موسى: 1- توشه و متاع خود بر عصا نهادى و برگرفتى به منزله راحله. 2- وقتى خسته شدى بر آن نشستى و راهوار مى‌رفتى. 3- با او حديث كردى تا انس گرفتى. 4- جائى كه طعام نداشتى آن را به زمين زدى، قوت او ظاهر شدى. 5- در تشنگى به زدن آن‌
جلد 8 - صفحه 256
چشمه آب آشكار شدى. 6- در حرارت آفتاب شاخ و برگ برآوردى و سايبان او گشتى. 7- هر گاه ميل به ميوه نمودى از آن پديد آمدى. 8- در خواب آنرا به شبانى گوسفندان بداشتى تا از درندگان محفوظ ماندى. 9- در شب آنرا به زمين نصب كردى دو مشعله از آن روشنى بتافتى. 10- در زمين نشيب عصا دراز و در زمين فراز كوتاه شدى. 11- براى آبكشى از چاه، شعبهاى آن مانند دلو گشتى‌ «1».
اينها فوائد ديگر عصا بود و حضرت موسى از شدت خوف الهى توانائى تكلم را ننموده، لذا جمع كرد كلام خود را به عبارت جامعى و گفت «ولى فيها مآرب اخرى» چنانچه قمى از حضرت باقر عليه السلام روايت نمود كه: فمن الفرق (خوف شديد) لم يستطع الكلام فجمع كلامه فقال ولى فيها مآرب اخرى‌ «2».
تتمه: تفسير برهان- از حضرت باقر عليه السلام فرمود: بود عصاى موسى براى آدم، پس گرديد به سوى شعيب، بعد به سوى موسى بن عمران، و آن عصا هر آينه نزد ما، و بدرستى كه عهد من به آن پيش از اين است و آن سبز است مانند هيئتى كه چيده شده از درخت و آن عصا هر آينه نطق كند هر گاه طلب نطق شود، مهيا است براى قائم ما، بجا مى‌آورد به آن آنچه را كه موسى بجا مى‌آورد .. «3».
ايضا ابى حمزه ثمالى از حضرت صادق عليه السلام فرمود: الواح موسى نزد ما است و عصاى موسى نزد ما است و ما وارث پيغمبرانيم‌ «4».
}}
|-|
روان جاوید=
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
وَ ما تِلْكَ بِيَمِينِكَ يا مُوسى‌ «17» قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌ «18» قالَ أَلْقِها يا مُوسى‌ «19» فَأَلْقاها فَإِذا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعى‌ «20» قالَ خُذْها وَ لا تَخَفْ سَنُعِيدُها سِيرَتَهَا الْأُولى‌ «21»
وَ اضْمُمْ يَدَكَ إِلى‌ جَناحِكَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرى‌ «22» لِنُرِيَكَ مِنْ آياتِنَا الْكُبْرى‌ «23» اذْهَبْ إِلى‌ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‌ «24» قالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي «25» وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي «26»
وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي «27» يَفْقَهُوا قَوْلِي «28» وَ اجْعَلْ لِي وَزِيراً مِنْ أَهْلِي «29» هارُونَ أَخِي (30) اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي (31)
وَ أَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي (32) كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيراً (33) وَ نَذْكُرَكَ كَثِيراً (34) إِنَّكَ كُنْتَ بِنا بَصِيراً (35) قالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يا مُوسى‌ (36)
ترجمه‌
- و چيست اينكه در دست راست تو است اى موسى‌
گفت آن عصاى من است تكيه ميكنم بر آن و فرو ميريزم برگ درخت را به آن براى گوسفندم و مرا در آن حوائج ديگرى است‌
گفت بيندازش اى موسى‌
پس انداخت آنرا پس آنگاه آن مارى بود كه ميشتافت‌
گفت بگير آنرا و نترس زود باشد كه برگردانيم آنرا بحال اوّلش‌
و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌
تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌
برو بسوى فرعون همانا او طغيان نموده‌
گفت پروردگار من گشاده گردان براى من سينه‌ام را
و آسان كن براى من كارم را
و بگشاى گره را از زبان من‌
كه بفهمند گفتار مرا
و قرار ده براى من معاونى از كسانم‌
هارون برادرم را
قوى ساز باو پشتم را
و شريك كن او را در كار من‌
تا تسبيح گوئيم تو را بسيار
و ياد كنيم تو را بسيار
همانا تو باشى باحوال ما بينا
گفت بتحقيق داده شدى خواسته‌ات را اى موسى.
تفسير
- خداوند پس از بيان اصول شرائع حقّه در آيات سابقه كه آشنا نمودن خلق است بتوحيد و معاد و ياد خدا در تمام احوال براى حضرت موسى خواست معجزه او را باو ارائه دهد لذا سؤال فرمود كه چيست اينكه در دست تو است و او چون مشتاق بمكالمه با محبوب حقيقى بود و احتمال ميداد مقصود بيان‌
----
جلد 3 صفحه 503
فوائد و آثار باشد بمجرد ذكر اسم اكتفا ننمود و عرضه داشت آن عصاى من است تكيه ميكنم بآن در وقت راه رفتن و خسته شدن يا ايستادن بر سر گله گوسفند و ميريزم برگ درختان سبز را بر سر گوسفندانم با آن و حوائج ديگرى هم از من بوسيله آن رفع ميشود مانند آنكه بدوش ميگذارم و خرجينم را بآن مى‌آويزم و اگر بخواهم از چاهى آب بيرون آورم و ريسمان كوتاه باشد بآن متصل ميكنم و اگر درنده‌ئى بخواهد بگوسفندانم حمله كند با آن دفاع ميكنم و از اين قبيل فوائد بسيار دارد خداوند فرمود بينداز آنرا و آنحضرت اطاعت نمود و انداخت ناگاه مار قوى هيكلى شد كه بسرعت حركت ميكرد لذا ترسيد و فرار كرد خدا فرمود بگير آنرا و نترس بزودى بر ميگردانيم آنرا بصورت و سيرت اوّليه خودش و موسى عليه السّلام اطاعت نمود و بحال اوّل برگشت گفته‌اند آن عصا بقدر قامت آنحضرت بود و از شعيب عليه السّلام باو رسيده بود بعد خداوند فرمود دستت را ببر زير بغلت و چون بيرون آورى سفيد نورانى شود بدون عيب پيسى كه مرض بدى است و اين معجزه ديگرى خواهد بود براى تو در مجمع فرموده مراد از غير سوء غير برص است بقول جميع و در طب الائمه از امام باقر عليه السّلام اينمعنى را نقل نموده و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه مراد بدون علّت است و آنكه حضرت موسى گندم گون شديدى بود و چون دستش را از زير بغلش در آورد دنيا برايش روشن شد و گفته‌اند چون بار ديگر دستش را زير بغلش ميبرد بحال اوّل بر ميگشت و ارائه اين قبيل معجزات بآنحضرت در بدو امر بعثت براى آن بود كه بعضى از آيات بزرگ قدرت و عظمت الهى را مشاهده نمايد و از فرعون و فرعونيان نترسد و در امر دعوت قوى دل و مستظهر بالطاف الهيّه گردد لذا بعدا فرمود با اين دو معجزه برو بجانب فرعون كه او از حدّ خود تجاوز نموده و سركشى و تمرّد و طغيان كرده موسى عليه السّلام عرضه داشت حال كه چنين مأموريت بزرگى بمن عطا فرمودى پروردگارا وسعت صدر و گشايش قلب و سرعت فهم و سهولت امر بمن عنايت فرما تا بتوانم با مشكلات و ناملائماتى كه در اين مقصد مواجه ميشوم سازگار شوم و حلّ و هموار نمايم و در شدائد صبور و بردبار باشم و گره از زبان من بگشاى تا بسهولت بتوانم با فرعون و فرعونيان سخن بگويم و آنها سخن مرا بفهمند و بپذيرند و قمّى ره از امام‌
----
جلد 3 صفحه 504
صادق عليه السّلام نقل نموده كه موسى عليه السّلام اوقاتيكه در تحت تربيت فرعون بود يكروز عطسه كرد و گفت الحمد للّه رب العالمين فرعون بدش آمد و لطمه‌اى بصورت آنحضرت زد و گفت اين چه حرفى بود زدى موسى عليه السّلام از جا جست و ريش فرعون را كه دراز بود گرفت و كند و فرعون خيلى دردش آمد و عزم قتل او را نمود پس زنش گفت اين پسر كوچك نميداند چه ميگويد فرعون گفت خير ميداند زنش گفت يك مقدار خرما و قدرى آتش در مقابل خود بگذار اگر آن دو را از يكديگر تميز داد حقّ با شما است فرعون بهمان دستور عمل كرد و بموسى گفت بخور موسى دستش بطرف خرما دراز شد پس جبرئيل دستش را برگرداند بطرف آتش و آنرا در دهان گذارد و زبانش سوخت و فرياد زد و گريه كرد پس آسيه بفرعون گفت نگفتم اين عقل ندارد پس فرعون عفو كرد او را و گفته‌اند لكنت يا كندى زبانش در اثر آن سوختن بود و نيز آنحضرت از خداوند خواست كه هارون برادرش را معاون و وزير و كمك او قرار دهد كه موجب قوّت پشت او باشد و شريك در امر رسالت او گردد تا بيشتر راغب بكمك او شود و گفته‌اند هارون سه سال بزرگتر از حضرت موسى عليه السّلام بود و هيكلش درشت‌تر و رنگش سفيدتر و زبانش گوياتر بود و سه سال زودتر از آنحضرت از دنيا رحلت نمود و در خاتمه حوائج خود عرضه داشت كه هارون در تسبيح و تقديس و دعا و ثناى توهم با من كمك و معاونت خواهد نمود ولى باز اختيار در قبول اين ملتمسات با تو است چون تو از حال ما كاملا آگاهى و بهتر ميدانى كه من محتاج بكمك هستم و هارون كفايت اين مهمّ را مينمايد و خداوند فرمود حوائج تو بر آورده شد ..
}}
|-|
اطیب البیان=
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
{{نمایش فشرده تفسیر|
قال‌َ هِي‌َ عَصاي‌َ أَتَوَكَّؤُا عَلَيها وَ أَهُش‌ُّ بِها عَلي‌ غَنَمِي‌ وَ لِي‌َ فِيها مَآرِب‌ُ أُخري‌ «18»
عرض‌ كرد حضرت‌ موسي‌ ‌اينکه‌ عصاي‌ ‌من‌ ‌است‌ بآن‌ تكيه‌ ميدهم‌ و ‌با‌ ‌او‌ گوسفندان‌ ‌خود‌ ‌را‌ مي‌چرانم‌ و ‌از‌ ‌براي‌ ‌من‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ عصا مقاصد و مطالب‌ ديگري‌ ‌است‌.
(قال‌َ هِي‌َ عَصاي‌َ أَتَوَكَّؤُا عَلَيها) الوكاء تكيه‌گاه‌ ‌است‌ و ‌از‌ ‌اينکه‌ باب‌ متكاء ‌است‌ ‌که‌ بآن‌ تكيه‌ ميدهند و مستحب‌ّ ‌است‌ ‌براي‌ انسان‌ مخصوصا ‌اگر‌ مسن‌ ‌باشد‌ عصا ‌در‌ دست‌ گيرد و بخصوص‌ ‌در‌ حال‌ مسافرت‌ آنهم‌ ‌از‌ چوب‌ بادام‌ تلخ‌ ‌باشد‌ ‌در‌ خبر ‌است‌
(‌من‌ بلغ‌ اربعين‌ سنة و ‌لم‌ يتعصا فقد عصي‌).
(وَ أَهُش‌ُّ بِها عَلي‌ غَنَمِي‌) راندن‌ گوسفندان‌ و زدن‌ باشجار ‌براي‌ سقوط اوراق‌ ‌آنها‌ جهت‌ گوسفندان‌ و جلوگيري‌ ‌آنها‌ ‌از‌ دخول‌ ‌در‌ مزارع‌ و بردن‌ ‌آنها‌ ‌در‌ مراتع‌ و منابع‌ مياه‌ و ‌غير‌ اينها.
(وَ لِي‌َ فِيها مَآرِب‌ُ أُخري‌) ‌در‌ مجمع‌ البحرين‌ (مآرب‌ اي‌ حوائج‌ واحدها مأربة مثلثة الراء) و ‌از‌ كليني‌ و ‌إبن‌ بابويه‌ و بصائر صفار قريب‌ باين‌ مفاد روايت‌ ‌شده‌ ‌که‌ عصاي‌ آدم‌ بوده‌ ‌تا‌ بموسي‌ رسيده‌ و ‌اينکه‌ سبز ‌است‌ مثل‌ زماني‌ ‌که‌ ‌از‌ درخت‌ بريده‌ ميشود و نطق‌ ميكند و بهرچه‌ امر باو شود انجام‌ ميدهد و دو شعبه‌ دارد يكي‌
جلد 13 - صفحه 19
بطرف‌ بالا و ديگري‌ بطرف‌ زمين‌ و ‌در‌ شب‌ تاريك‌ نور ميدهد و نعماني‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ ‌از‌ قضيب‌ ‌او‌ ‌از‌ غرس‌ بهشت‌ بوده‌ و ‌در‌ اخبار دارد قميص‌ آدم‌ و الواح‌ توراة و عصاي‌ موسي‌ و خاتم‌ سليمان‌ ‌عليهم‌ ‌السلام‌ نزد ائمه‌ ‌است‌ و ‌در‌ مجمع‌ دارد نقل‌ ميكند ‌که‌ مآرب‌ اخري‌ حمل‌ زاد و سقاية ميكرد و ‌با‌ موسي‌ مكالمه‌ مي‌نمود و ‌بر‌ زمين‌ ميزد آنچه‌ ‌براي‌ اكل‌ ميل‌ داشت‌ خارج‌ ميشد و فرو مي‌برد ‌در‌ زمين‌ چشمه‌ آب‌ ظاهر ميشد و ‌با‌ ‌هر‌ دشمني‌ مقابل‌ ميشد ‌بر‌ ‌او‌ غالب‌ ميشد و جانوران‌ بيابان‌ ‌را‌ دفع‌ ميكرد و دلو ميشد ‌از‌ چاه‌ آب‌ بيرون‌ مياورد و دو شعبه‌ ‌آن‌ مثل‌ دو شمع‌ روشن‌ مي‌شد و ‌در‌ زمين‌ فرو مي‌برد درخت‌ ميشد و برگ‌ و ميوه‌ ميداد.
}}
|-|
برگزیده تفسیر نمونه=
===برگزیده تفسیر نمونه===
{{نمایش فشرده تفسیر|
]
(آیه 18)- موسی در پاسخ «گفت: این (قطعه چوب) عصای من است» (قالَ هِیَ عَصایَ).
و از آنجا که مایل بود سخنش را با محبوب خود که برای نخستین بار در را به روی او گشوده است ادامه دهد، و نیز از آنجا که شاید فکر می‌کرد تنها گفتن این عصای من است کافی نباشد، بلکه منظور باز گو کردن آثار و فواید آن است، اضافه کرد: «من بر آن تکیه می‌کنم» (أَتَوَکَّؤُا عَلَیْها).
«و برگ درختان را با آن برای گوسفندانم فرو می‌ریزم» (وَ أَهُشُّ بِها عَلی غَنَمِی). «علاوه بر این فواید و نیازهای دیگری نیز در آن دارم» (وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ أُخْری).
ج3، ص115
موسی در تعجب عمیقی فرو رفته بود، این چه سؤالی است و من چه جوابی دارم می‌گویم.
}}
|-|تسنیم=
|-|تسنیم=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
|-|نور=
}}
*[[تفسیر:نور  | تفسیر آیات]]
 
|-|</tabber>
|-|</tabber>


خط ۱۰۱: خط ۲۵۵:
[[رده:اصل احتاط]][[رده:کیفیت عمل به تکلیف]][[رده:گفتگوى خدا با موسى]][[رده:لذت گفتگو با خدا]][[رده:فواید عصا]][[رده:عمل پسندیده]][[رده:تغذیه گوسفندان موسى]][[رده:چوپانى موسى]][[رده:عصاى موسى]][[رده:فواید عصاى موسى]][[رده:قصه موسى]][[رده:گوسفندان موسى]][[رده:لذایذمعنوى موسى]][[رده:مکان چوپانى موسى]]
[[رده:اصل احتاط]][[رده:کیفیت عمل به تکلیف]][[رده:گفتگوى خدا با موسى]][[رده:لذت گفتگو با خدا]][[رده:فواید عصا]][[رده:عمل پسندیده]][[رده:تغذیه گوسفندان موسى]][[رده:چوپانى موسى]][[رده:عصاى موسى]][[رده:فواید عصاى موسى]][[رده:قصه موسى]][[رده:گوسفندان موسى]][[رده:لذایذمعنوى موسى]][[رده:مکان چوپانى موسى]]
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره طه ]]
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره طه ]]
{{#seo:
|title=آیه 18 سوره طه
|title_mode=replace
|keywords=آیه 18 سوره طه,طه 18,قَالَ‌ هِيَ‌ عَصَايَ‌ أَتَوَکَّأُ عَلَيْهَا وَ أَهُشُ‌ بِهَا عَلَى‌ غَنَمِي‌ وَ لِيَ‌ فِيهَا مَآرِبُ‌ أُخْرَى‌,اصل احتاط,کیفیت عمل به تکلیف,گفتگوى خدا با موسى,لذت گفتگو با خدا,فواید عصا,عمل پسندیده,تغذیه گوسفندان موسى,چوپانى موسى,عصاى موسى,فواید عصاى موسى,قصه موسى,گوسفندان موسى,لذایذمعنوى موسى,مکان چوپانى موسى,آیات قرآن سوره طه
|description=قَالَ‌ هِيَ‌ عَصَايَ‌ أَتَوَکَّأُ عَلَيْهَا وَ أَهُشُ‌ بِهَا عَلَى‌ غَنَمِي‌ وَ لِيَ‌ فِيهَا مَآرِبُ‌ أُخْرَى‌
|image=Wiki_Logo.png
|image_alt=الکتاب
|site_name=الکتاب
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۴۷

کپی متن آیه
قَالَ‌ هِيَ‌ عَصَايَ‌ أَتَوَکَّأُ عَلَيْهَا وَ أَهُشُ‌ بِهَا عَلَى‌ غَنَمِي‌ وَ لِيَ‌ فِيهَا مَآرِبُ‌ أُخْرَى‌

ترجمه

گفت: «این عصای من است؛ بر آن تکیه می‌کنم، برگ درختان را با آن برای گوسفندانم فرومی‌ریزم؛ و مرا با آن کارها و نیازهای دیگری است.

|گفت: اين عصاى من است، بر آن تكيه مى‌كنم و با آن براى گوسفندانم برگ مى‌تكانم، و نيازهاى ديگرى هم براى من در آن هست
گفت: «اين عصاى من است، بر آن تكيه مى‌دهم و با آن براى گوسفندانم برگ مى تكانم، و كارهاى ديگرى هم براى من از آن برمى‌آيد.»
موسی عرضه داشت: این عصای من است که بر آن تکیه می‌زنم و با آن از درختان بر گوسفندانم برگ می‌ریزم و حوائجی دیگر (چون مدد راه رفتن و دفع دشمن و غیره) نیز به آن انجام می‌دهم.
گفت: این عصای من است، بر آن تکیه می زنم، و با آن برگ درختان را برای گوسفندانم فرو می ریزم و مرا در آن نیازهای دیگری هم هست.
گفت: اين عصاى من است. بر آن تكيه مى‌كنم و براى گوسفندانم با آن برگ مى‌ريزم. و مرا با آن كارهاى ديگر است.
گفت این عصای من است که بر آن تکیه می‌کنم و با آن برای گوسفندانم برگ فرو می‌تکانم، و حاجتهای دیگر نیز به آن دارم‌
گفت: اين عصاى من است، بر آن تكيه مى‌كنم و با آن براى گوسفندانم [از درختان‌] برگ فرو مى‌ريزم، و مرا در آن، نيازها و سودهاى ديگر است.
پاسخ داد که این عصای من است و بر آن تکیه می‌کنم و با آن گوسفندانم را می‌رانم و برای آنها برگ می‌ریزم، و نیازهای دیگری را با آن برآورده می‌کنم.
گفت: «این عصای من است. بر آن تکیه می‌دهم و با آن بر گوسفندانم (برگ) می‌تکانم، و در آن برای من نیازهای مهم دیگری (نیز) هست.»
گفت این است چوبدست من که بدان تکیه کنم و بریزم برگها را بدان بر گوسفندانم و مرا است در آن حوائجی دیگر

He said, “This is my staff. I lean on it, and herd my sheep with it, and I have other uses for it.”
ترتیل:
ترجمه:
طه ١٧ آیه ١٨ طه ١٩
سوره : سوره طه
نزول : ٤ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَتَوَکَّؤُاْ»: تکیه می‌زنم، چه در ایستادن و چه در رفتن. «أَهُشُّ»: برگ درختان را می‌ریزم. فرود می‌آورم و می‌رانم. «مَآرِبُ»: جمع مأْرِبَةَ، حوائج و منافع.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


تفسیر نور (محسن قرائتی)


قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌ «18»

(موسى) گفت: اين عصاى من است كه بر آن تكيه مى‌دهم و با آن براى گوسفندانم (از درختان) برگ مى‌ريزم ودر آن منافع ديگرى (نيز) براى من است.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌ «18»

قالَ هِيَ عَصايَ‌: گفت موسى در جواب خداوند: اين عصاى من اوست چوب سفر من. أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها: تكيه مى‌كنم بر آن چون مانده مى‌شوم در راه يا در وقتى كه بر سر رمه ايستاده باشم، يا بر آن اعتماد كنم هر گاه از نهرى بجهم.

وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي‌: و مى‌ريزم برگ را از درخت به اين عصا براى گوسفندان خود تا بچرند. بعضى گفته‌اند موسى در مكالمه خود ابتدا نمود به مصالح نفس خود كه بر اين عصا تكيه مى‌كنم و بعد از آن به مصالح رعيت و امت توجه نمود كه به اين عصا بر هدايت رعيت و امت خود مى‌كوشم. وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌: و براى من است در اين عصا حاجتهاى ديگر.

از ابن عباس- آثار غريبه عصاى حضرت موسى: 1- توشه و متاع خود بر عصا نهادى و برگرفتى به منزله راحله. 2- وقتى خسته شدى بر آن نشستى و راهوار مى‌رفتى. 3- با او حديث كردى تا انس گرفتى. 4- جائى كه طعام نداشتى آن را به زمين زدى، قوت او ظاهر شدى. 5- در تشنگى به زدن آن‌

جلد 8 - صفحه 256

چشمه آب آشكار شدى. 6- در حرارت آفتاب شاخ و برگ برآوردى و سايبان او گشتى. 7- هر گاه ميل به ميوه نمودى از آن پديد آمدى. 8- در خواب آنرا به شبانى گوسفندان بداشتى تا از درندگان محفوظ ماندى. 9- در شب آنرا به زمين نصب كردى دو مشعله از آن روشنى بتافتى. 10- در زمين نشيب عصا دراز و در زمين فراز كوتاه شدى. 11- براى آبكشى از چاه، شعبهاى آن مانند دلو گشتى‌ «1».

اينها فوائد ديگر عصا بود و حضرت موسى از شدت خوف الهى توانائى تكلم را ننموده، لذا جمع كرد كلام خود را به عبارت جامعى و گفت «ولى فيها مآرب اخرى» چنانچه قمى از حضرت باقر عليه السلام روايت نمود كه: فمن الفرق (خوف شديد) لم يستطع الكلام فجمع كلامه فقال ولى فيها مآرب اخرى‌ «2».

تتمه: تفسير برهان- از حضرت باقر عليه السلام فرمود: بود عصاى موسى براى آدم، پس گرديد به سوى شعيب، بعد به سوى موسى بن عمران، و آن عصا هر آينه نزد ما، و بدرستى كه عهد من به آن پيش از اين است و آن سبز است مانند هيئتى كه چيده شده از درخت و آن عصا هر آينه نطق كند هر گاه طلب نطق شود، مهيا است براى قائم ما، بجا مى‌آورد به آن آنچه را كه موسى بجا مى‌آورد .. «3».

ايضا ابى حمزه ثمالى از حضرت صادق عليه السلام فرمود: الواح موسى نزد ما است و عصاى موسى نزد ما است و ما وارث پيغمبرانيم‌ «4».


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


وَ ما تِلْكَ بِيَمِينِكَ يا مُوسى‌ «17» قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‌ غَنَمِي وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى‌ «18» قالَ أَلْقِها يا مُوسى‌ «19» فَأَلْقاها فَإِذا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعى‌ «20» قالَ خُذْها وَ لا تَخَفْ سَنُعِيدُها سِيرَتَهَا الْأُولى‌ «21»

وَ اضْمُمْ يَدَكَ إِلى‌ جَناحِكَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرى‌ «22» لِنُرِيَكَ مِنْ آياتِنَا الْكُبْرى‌ «23» اذْهَبْ إِلى‌ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‌ «24» قالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي «25» وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي «26»

وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي «27» يَفْقَهُوا قَوْلِي «28» وَ اجْعَلْ لِي وَزِيراً مِنْ أَهْلِي «29» هارُونَ أَخِي (30) اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي (31)

وَ أَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي (32) كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيراً (33) وَ نَذْكُرَكَ كَثِيراً (34) إِنَّكَ كُنْتَ بِنا بَصِيراً (35) قالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يا مُوسى‌ (36)

ترجمه‌

- و چيست اينكه در دست راست تو است اى موسى‌

گفت آن عصاى من است تكيه ميكنم بر آن و فرو ميريزم برگ درخت را به آن براى گوسفندم و مرا در آن حوائج ديگرى است‌

گفت بيندازش اى موسى‌

پس انداخت آنرا پس آنگاه آن مارى بود كه ميشتافت‌

گفت بگير آنرا و نترس زود باشد كه برگردانيم آنرا بحال اوّلش‌

و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌

تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌

برو بسوى فرعون همانا او طغيان نموده‌

گفت پروردگار من گشاده گردان براى من سينه‌ام را

و آسان كن براى من كارم را

و بگشاى گره را از زبان من‌

كه بفهمند گفتار مرا

و قرار ده براى من معاونى از كسانم‌

هارون برادرم را

قوى ساز باو پشتم را

و شريك كن او را در كار من‌

تا تسبيح گوئيم تو را بسيار

و ياد كنيم تو را بسيار

همانا تو باشى باحوال ما بينا

گفت بتحقيق داده شدى خواسته‌ات را اى موسى.

تفسير

- خداوند پس از بيان اصول شرائع حقّه در آيات سابقه كه آشنا نمودن خلق است بتوحيد و معاد و ياد خدا در تمام احوال براى حضرت موسى خواست معجزه او را باو ارائه دهد لذا سؤال فرمود كه چيست اينكه در دست تو است و او چون مشتاق بمكالمه با محبوب حقيقى بود و احتمال ميداد مقصود بيان‌


جلد 3 صفحه 503

فوائد و آثار باشد بمجرد ذكر اسم اكتفا ننمود و عرضه داشت آن عصاى من است تكيه ميكنم بآن در وقت راه رفتن و خسته شدن يا ايستادن بر سر گله گوسفند و ميريزم برگ درختان سبز را بر سر گوسفندانم با آن و حوائج ديگرى هم از من بوسيله آن رفع ميشود مانند آنكه بدوش ميگذارم و خرجينم را بآن مى‌آويزم و اگر بخواهم از چاهى آب بيرون آورم و ريسمان كوتاه باشد بآن متصل ميكنم و اگر درنده‌ئى بخواهد بگوسفندانم حمله كند با آن دفاع ميكنم و از اين قبيل فوائد بسيار دارد خداوند فرمود بينداز آنرا و آنحضرت اطاعت نمود و انداخت ناگاه مار قوى هيكلى شد كه بسرعت حركت ميكرد لذا ترسيد و فرار كرد خدا فرمود بگير آنرا و نترس بزودى بر ميگردانيم آنرا بصورت و سيرت اوّليه خودش و موسى عليه السّلام اطاعت نمود و بحال اوّل برگشت گفته‌اند آن عصا بقدر قامت آنحضرت بود و از شعيب عليه السّلام باو رسيده بود بعد خداوند فرمود دستت را ببر زير بغلت و چون بيرون آورى سفيد نورانى شود بدون عيب پيسى كه مرض بدى است و اين معجزه ديگرى خواهد بود براى تو در مجمع فرموده مراد از غير سوء غير برص است بقول جميع و در طب الائمه از امام باقر عليه السّلام اينمعنى را نقل نموده و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه مراد بدون علّت است و آنكه حضرت موسى گندم گون شديدى بود و چون دستش را از زير بغلش در آورد دنيا برايش روشن شد و گفته‌اند چون بار ديگر دستش را زير بغلش ميبرد بحال اوّل بر ميگشت و ارائه اين قبيل معجزات بآنحضرت در بدو امر بعثت براى آن بود كه بعضى از آيات بزرگ قدرت و عظمت الهى را مشاهده نمايد و از فرعون و فرعونيان نترسد و در امر دعوت قوى دل و مستظهر بالطاف الهيّه گردد لذا بعدا فرمود با اين دو معجزه برو بجانب فرعون كه او از حدّ خود تجاوز نموده و سركشى و تمرّد و طغيان كرده موسى عليه السّلام عرضه داشت حال كه چنين مأموريت بزرگى بمن عطا فرمودى پروردگارا وسعت صدر و گشايش قلب و سرعت فهم و سهولت امر بمن عنايت فرما تا بتوانم با مشكلات و ناملائماتى كه در اين مقصد مواجه ميشوم سازگار شوم و حلّ و هموار نمايم و در شدائد صبور و بردبار باشم و گره از زبان من بگشاى تا بسهولت بتوانم با فرعون و فرعونيان سخن بگويم و آنها سخن مرا بفهمند و بپذيرند و قمّى ره از امام‌


جلد 3 صفحه 504

صادق عليه السّلام نقل نموده كه موسى عليه السّلام اوقاتيكه در تحت تربيت فرعون بود يكروز عطسه كرد و گفت الحمد للّه رب العالمين فرعون بدش آمد و لطمه‌اى بصورت آنحضرت زد و گفت اين چه حرفى بود زدى موسى عليه السّلام از جا جست و ريش فرعون را كه دراز بود گرفت و كند و فرعون خيلى دردش آمد و عزم قتل او را نمود پس زنش گفت اين پسر كوچك نميداند چه ميگويد فرعون گفت خير ميداند زنش گفت يك مقدار خرما و قدرى آتش در مقابل خود بگذار اگر آن دو را از يكديگر تميز داد حقّ با شما است فرعون بهمان دستور عمل كرد و بموسى گفت بخور موسى دستش بطرف خرما دراز شد پس جبرئيل دستش را برگرداند بطرف آتش و آنرا در دهان گذارد و زبانش سوخت و فرياد زد و گريه كرد پس آسيه بفرعون گفت نگفتم اين عقل ندارد پس فرعون عفو كرد او را و گفته‌اند لكنت يا كندى زبانش در اثر آن سوختن بود و نيز آنحضرت از خداوند خواست كه هارون برادرش را معاون و وزير و كمك او قرار دهد كه موجب قوّت پشت او باشد و شريك در امر رسالت او گردد تا بيشتر راغب بكمك او شود و گفته‌اند هارون سه سال بزرگتر از حضرت موسى عليه السّلام بود و هيكلش درشت‌تر و رنگش سفيدتر و زبانش گوياتر بود و سه سال زودتر از آنحضرت از دنيا رحلت نمود و در خاتمه حوائج خود عرضه داشت كه هارون در تسبيح و تقديس و دعا و ثناى توهم با من كمك و معاونت خواهد نمود ولى باز اختيار در قبول اين ملتمسات با تو است چون تو از حال ما كاملا آگاهى و بهتر ميدانى كه من محتاج بكمك هستم و هارون كفايت اين مهمّ را مينمايد و خداوند فرمود حوائج تو بر آورده شد ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


قال‌َ هِي‌َ عَصاي‌َ أَتَوَكَّؤُا عَلَيها وَ أَهُش‌ُّ بِها عَلي‌ غَنَمِي‌ وَ لِي‌َ فِيها مَآرِب‌ُ أُخري‌ «18»

عرض‌ كرد حضرت‌ موسي‌ ‌اينکه‌ عصاي‌ ‌من‌ ‌است‌ بآن‌ تكيه‌ ميدهم‌ و ‌با‌ ‌او‌ گوسفندان‌ ‌خود‌ ‌را‌ مي‌چرانم‌ و ‌از‌ ‌براي‌ ‌من‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ عصا مقاصد و مطالب‌ ديگري‌ ‌است‌.

(قال‌َ هِي‌َ عَصاي‌َ أَتَوَكَّؤُا عَلَيها) الوكاء تكيه‌گاه‌ ‌است‌ و ‌از‌ ‌اينکه‌ باب‌ متكاء ‌است‌ ‌که‌ بآن‌ تكيه‌ ميدهند و مستحب‌ّ ‌است‌ ‌براي‌ انسان‌ مخصوصا ‌اگر‌ مسن‌ ‌باشد‌ عصا ‌در‌ دست‌ گيرد و بخصوص‌ ‌در‌ حال‌ مسافرت‌ آنهم‌ ‌از‌ چوب‌ بادام‌ تلخ‌ ‌باشد‌ ‌در‌ خبر ‌است‌

(‌من‌ بلغ‌ اربعين‌ سنة و ‌لم‌ يتعصا فقد عصي‌).

(وَ أَهُش‌ُّ بِها عَلي‌ غَنَمِي‌) راندن‌ گوسفندان‌ و زدن‌ باشجار ‌براي‌ سقوط اوراق‌ ‌آنها‌ جهت‌ گوسفندان‌ و جلوگيري‌ ‌آنها‌ ‌از‌ دخول‌ ‌در‌ مزارع‌ و بردن‌ ‌آنها‌ ‌در‌ مراتع‌ و منابع‌ مياه‌ و ‌غير‌ اينها.

(وَ لِي‌َ فِيها مَآرِب‌ُ أُخري‌) ‌در‌ مجمع‌ البحرين‌ (مآرب‌ اي‌ حوائج‌ واحدها مأربة مثلثة الراء) و ‌از‌ كليني‌ و ‌إبن‌ بابويه‌ و بصائر صفار قريب‌ باين‌ مفاد روايت‌ ‌شده‌ ‌که‌ عصاي‌ آدم‌ بوده‌ ‌تا‌ بموسي‌ رسيده‌ و ‌اينکه‌ سبز ‌است‌ مثل‌ زماني‌ ‌که‌ ‌از‌ درخت‌ بريده‌ ميشود و نطق‌ ميكند و بهرچه‌ امر باو شود انجام‌ ميدهد و دو شعبه‌ دارد يكي‌

جلد 13 - صفحه 19

بطرف‌ بالا و ديگري‌ بطرف‌ زمين‌ و ‌در‌ شب‌ تاريك‌ نور ميدهد و نعماني‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ ‌از‌ قضيب‌ ‌او‌ ‌از‌ غرس‌ بهشت‌ بوده‌ و ‌در‌ اخبار دارد قميص‌ آدم‌ و الواح‌ توراة و عصاي‌ موسي‌ و خاتم‌ سليمان‌ ‌عليهم‌ ‌السلام‌ نزد ائمه‌ ‌است‌ و ‌در‌ مجمع‌ دارد نقل‌ ميكند ‌که‌ مآرب‌ اخري‌ حمل‌ زاد و سقاية ميكرد و ‌با‌ موسي‌ مكالمه‌ مي‌نمود و ‌بر‌ زمين‌ ميزد آنچه‌ ‌براي‌ اكل‌ ميل‌ داشت‌ خارج‌ ميشد و فرو مي‌برد ‌در‌ زمين‌ چشمه‌ آب‌ ظاهر ميشد و ‌با‌ ‌هر‌ دشمني‌ مقابل‌ ميشد ‌بر‌ ‌او‌ غالب‌ ميشد و جانوران‌ بيابان‌ ‌را‌ دفع‌ ميكرد و دلو ميشد ‌از‌ چاه‌ آب‌ بيرون‌ مياورد و دو شعبه‌ ‌آن‌ مثل‌ دو شمع‌ روشن‌ مي‌شد و ‌در‌ زمين‌ فرو مي‌برد درخت‌ ميشد و برگ‌ و ميوه‌ ميداد.

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 18)- موسی در پاسخ «گفت: این (قطعه چوب) عصای من است» (قالَ هِیَ عَصایَ).

و از آنجا که مایل بود سخنش را با محبوب خود که برای نخستین بار در را به روی او گشوده است ادامه دهد، و نیز از آنجا که شاید فکر می‌کرد تنها گفتن این عصای من است کافی نباشد، بلکه منظور باز گو کردن آثار و فواید آن است، اضافه کرد: «من بر آن تکیه می‌کنم» (أَتَوَکَّؤُا عَلَیْها).

«و برگ درختان را با آن برای گوسفندانم فرو می‌ریزم» (وَ أَهُشُّ بِها عَلی غَنَمِی). «علاوه بر این فواید و نیازهای دیگری نیز در آن دارم» (وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ أُخْری).

ج3، ص115

موسی در تعجب عمیقی فرو رفته بود، این چه سؤالی است و من چه جوابی دارم می‌گویم.

نکات آیه

۱ - موسى(ع) در پاسخ به پرسش خداوند - در باره آنچه در دست دارد - آن را عصاى خویش اعلام کرد. (و ما تلک بیمینک ... قال هى عصاى)

۲ - موسى(ع) تکیه زدن بر عصا و زدن و ریختن برگ هاى سست درختان را براى گوسفندان خویش، از فواید عصا برشمرد. (هى عصاى أتوکؤا علیها و أهشّ بها على غنمى) «هشّ» به معناى ضربه زدن به درخت خشک براى ریختن برگ هاى آن است (لسان العرب). این کلمه در مورد چیزهاى ملایم و بدون صلابت به کار مى رود (مفردات راغب). حرف «على» در «على غنمى» به حضور گوسفندان در پاى درخت براى استفاده از برگ ها است.

۳ - موسى(ع) غیر از تکیه دادن و ریختن برگ درختان، عصاى خویش را در رفع چندین نیاز دیگر کارساز خواند. (ولى فیها مَ--َارب أُخرى) «مأربة» مفرد «مأرب» به معناى حاجت و نیاز است (مصباح).

۴ - عصا در دست گرفتن و تکیه بر آن در راه رفتن و ایستادن، کارى مطلوب و مفید است. (هى عصاى أتوکّؤا علیها) تقدیم تکیه دادن بر دیگر فواید عصا - در سخن نقل شده از موسى(ع) - نشانِ اهمیت این استفاده در مجموع فواید دیگر است. این اهمیت با توجه به سلامت جسمانى، بلکه نیرومندى موسى(ع) وضوح بیشترى مى یابد.

۵ - حضرت موسى(ع) در راه مدین به مصر، داراى گوسفندانى بود که خود، آنها را شبانى مى کرد. (أهشّ بها على غنمى) «غنم» یعنى، گوسفندان. این کلمه از لفظ خود، مفرد ندارد و به یک گوسفند «شاة» گفته مى شود (مصباح)

۶ - سرزمینى که موسى(ع) در آن دام دارى و شبانى مى کرد، درختانى داشت که برگ آن براى تغذیه دام مناسب بود. (و أهشّ بها على غنمى)

۷ - موسى(ع)، فرصت سخن گفتن با خداوند را غنیمت شمرده و از آن لذت مى برد. (ما تلک ... قال هى عصاى أتوکّؤا علیها و أهشّ ... ولى فیها مَ--َارب أُخرى) جمله «هى عصاى» براى پاسخ گویى به سؤال خداوند کافى بود; افزودن دیگر جملات، گویا به خاطر اشتیاق موسى(ع) به سخن گفتن با خداوند بوده است.

۸ - در عمل به خواسته هاى خداوند، باید تمامى احتمالات انجام پذیرد. (ما تلک ... هى عصاى أتوکّؤا ... ولى فیها مَ--َارب اخرى) در باره اکتفا نکردن موسى(ع) به «هى عصاى» گفته شده است: واضح بودن این جواب، موسى(ع) را به این اندیشه واداشت که شاید مراد، فواید عصا باشد و همین احتمال سبب شد که پاسخ هاى بعدى را به زبان آورد.

موضوعات مرتبط

  • اصول عمله : اصل احتاط ۸
  • تکلیف: کیفیت عمل به تکلیف ۸
  • خدا: گفتگوى خدا با موسى (ع) ۷; لذت گفتگو با خدا ۷
  • عصا: فواید عصا ۴
  • عمل: عمل پسندیده ۴
  • موسى(ع): تغذیه گوسفندان موسى(ع) ۶; چوپانى موسى(ع) ۵; عصاى موسى(ع) ۱ ; فواید عصاى موسى(ع) ۲، ۳; قصه موسى(ع) ۱، ۵، ۶; گوسفندان موسى(ع) ۵; لذایذمعنوى موسى(ع) ۷; مکان چوپانى موسى(ع) ۶

منابع