آل عمران ١٨١

لَقَدْ سَمِعَ‌ اللَّهُ‌ قَوْلَ‌ الَّذِينَ‌ قَالُوا إِنَ‌ اللَّهَ‌ فَقِيرٌ وَ نَحْنُ‌ أَغْنِيَاءُ سَنَکْتُبُ‌ مَا قَالُوا وَ قَتْلَهُمُ‌ الْأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍ‌ وَ نَقُولُ‌ ذُوقُوا عَذَابَ‌ الْحَرِيقِ‌

ترجمه

خداوند، سخن آنها را که گفتند: «خدا فقیر است، و ما بی‌نیازیم»، شنید! به زودی آنچه را گفتند، خواهیم نوشت؛ و (همچنین) کشتن پیامبران را بناحق (می‌نویسیم)؛ و به آنها می‌گوییم: «بچشید عذاب سوزان را (در برابر کارهایتان!)»

البته خدا سخن كسانى (يهوديان) را كه گفتند: خدا فقير است و ما توانگريم، شنيد. آنچه را كه گفتند و پيامبرانى را كه به ناحق كشتند [به حسابشان‌] خواهيم نوشت و خواهيم گفت: بچشيد عذاب سوزان را

مسلماً خداوند، سخن كسانى را كه گفتند: «خدا نيازمند است و ما توانگريم »، شنيد. به زودى آنچه را گفتند، و بناحق كشتنِ آنان پيامبران را، خواهيم نوشت و خواهيم گفت: «بچشيد عذاب سوزان را.»

هر آینه خدا شنید سخن (جاهلانه) آن کسان را که گفتند: خدا فقیر است و ما دارا. البته ما گفتارشان را ثبت خواهیم کرد با این گناه بزرگشان که انبیاء را به ناحق کشتند، و گوییم: بچشید عذاب آتش سوزان را.

محققاً خدا سخن کسانی را که گفتند: «خدا نیازمند است و ما بی نیازیم»، شنید. بی تردید آنچه را گفتند، و [نیز] کشتن پیامبران را از روی ستم [در پرونده اعمالشان] می نویسیم، و [روز قیامت] می گوییم: عذاب سوزان را بچشید.

هر آينه خدا شنيد سخن آن كسان را كه مى‌گفتند: خدا بينواست و ما توانگريم. گفتارشان را و نيز اينكه پيامبران را به ناحق مى‌كشتند، خواهيم نوشت، و گوييم: بچشيد عذاب آتش سوزان را.

آری خداوند سخن کسانی را که گفتند خدا فقیر است و ماییم که توانگریم، شنید، سخنشان را و نیز [گناهشان را] که پیامبران را به ناحق کشته‌اند، باز می‌نویسیم و می‌گوییم عذاب آتش دوزخ را بچشید

هر آينه خدا سخن كسانى را كه گفتند: خدا نيازمند است و ما توانگريم شنيد. زودا كه آنچه را گفتند و كشتار به ناحقشان مَرْ پيامبران را بنويسيم و گوييم: بچشيد عذاب سوزان را.

(با وجود این که ملک آسمانها و زمین از آن او است و همه چیز را همو به ارث می‌برد، برخی از یهودیان از روی ریشخند گفتند: ای محمّد! خدای تو فقیر است و از ما درخواست قرض می‌کند! بگو:) بیگمان خداوند سخن کسانی را شنید که گفتند: خدا فقیر است و ما بی‌نیازیم! آنچه را گفتند (بر ایشان) خواهیم نوشت، و به قتل رساندن پیامبران را به ناحق (توسّط گذشتگان) ایشان (هم ثبت و ضبط خواهد شد) و بدانان خواهیم گفت: بچشید عذاب (آتش) سوزان را.

همواره خدا، سخن کسانی (از یهودیان) را که گفتند: «خدا نیازمند است و ما بی‌‌نیازیم‌»، به‌درستی شنید. آنچه را گفتند و (نیز) به‌ناحق کشتن پیامبران را، ثبت و ضبط خواهیم کرد، و خواهیم گفت: «بچشید عذاب بس سوزان را.»

همانا شنید خدا گفتار آنان را که گفتند خدا نیازمند است و ما بی‌نیاز بزودی بنویسیم آنچه را که گفتند و کشتار ایشان پیمبران را به ناحقّ و گوئیم بچشید عذاب سوزان را

آل عمران ١٨٠	آیه ١٨١	آل عمران ١٨٢
سوره : سوره آل عمران نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّ اللهَ فَقِیرٌ»: سخن یهودیانی است که قرآن را به استهزاء می‌گرفتند و با توجّه به آیه بقره (مَن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً ...) چنین بی‌ادبانه دم می‌زدند. «قَتْلَهُم»: عطف به (مَا) است. «الأنبِیَآءَ»: مفعولٌ‌به مصدر (قَتْلَ) است. «الْحَرِیقِ»: سوزاندن. سوزاننده. اسم مصدری است به معنی إحراق یا فعیل به معنی فاعل یعنی مُحْرِق است. در هر صورت مراد دوزخ است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ قَالَتِ‌ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ‌... (۲)

مَنْ‌ ذَا الَّذِي‌ يُقْرِضُ‌ اللَّهَ‌... (۰)

تفسیر

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- پندار نارواى یهود به فقر و نیاز خداوند، و غنا و بنى نیازى خویش (لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا انّ اللّه فقیر و نحن اغنیاء) به گفته بسیارى از مفسّرین، مراد از «الّذین قالوا»، یهودیان هستند.

۲- فرمان خداوند به انفاق و بخشش، مورد تمسخر و استهزاى یهودیان (الّذین یبخلون ... لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا انّ اللّه فقیر) نقل کلام یهودیان (انّ اللّه فقیر ... )، پس از ترغیب آنان به انفاق و تهدید بخیلان، بیانگر این نکته است که یهودیان، امر خداوند مبنى بر انفاق را به تمسخر گرفته و چنین شایع کردند که خداى محمّد (ص)، فقیر است.

۳- ناروایى احساس و ابراز غنا و بى نیازى، در برابر خدا (لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا انّ اللّه فقیر و نحن اغنیاء)

۴- غنا و احساس بى نیازى، زمینه سرپیچى از فرامین الهى و استهزاى آنان* (الّذین یبخلون بما اتیهم اللّه ... لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا انّ اللّه فقیر و نحن اغنیاء)

۵- کوته فکرى یهود در معارف الهى و صفات خداوند (لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا انّ اللّه فقیر و نحن اغنیاء)

۶- یهودیان، مردمى خودبین و مغرور (قالوا انّ اللّه فقیر و نحن اغنیاء)

۷- خداوند، شنواى گفتارها (لقد سمع اللّه قول)

۸- تبلیغات سوء یهود علیه احکام و دستورات اسلام (انفاق) (و لا یحسبنّ الّذین ... لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا انّ اللّه فقیر و نحن اغنیاء)

۹- خداوند، غنى و بى نیاز از انفاق بندگان (انّ الّذین ... انّ اللّه فقیر و نحن اغنیاء سنکتب ما قالوا)

۱۰- زراندوزان بخیل، در خطر تقابل وبرخورد با انبیا و احکام الهى (و لا یحسبنّ الّذین یبخلون ... لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا ... و نحن اغنیاء) نقل کلام یهود و پندار آنان، پس از بیان شرّ بودن بخل و ترک انفاق، هشدارى به بخیلان است که بخلورزى و ترک انفاق، آدمى را به ورطه اى مى کشاند که یهودیان را به آن کشاند. (قالوا انّ اللّه فقیر).

۱۱ - ثبت اعمال و گفتار انسان و مسؤولیت وى، در برابر آنها (سنکتب ما قالوا و قتلهم الانبیآء بغیر حقّ)

۱۲- کشتار نابحق (با علم و عمد) انبیاى الهى، به دست یهود (سنکتب ما قالوا و قتلهم الانبیآء بغیر حقّ) نفى هر گونه حق در کشتن انبیا دلالت مى کند که یهود، با علم به نبوّت آنان و بدون خطا و فراموشى، پیامبران را مى کشتند. چون اگر آنان را پیامبر نمى دانستند و یا به خطا و نسیان آنان را مى کشتند، «بغیر حقّ» صدق نمى کرد.

۱۳- کثرت پیامبران شهید، در بین انبیاى الهى (و قتلهم الانبیآء بغیر حقّ)

۱۴- یهود، در صدد قتل پیامبر اسلام (ص)* (و قتلهم الانبیآء بغیر حقّ) برداشت فوق، توجیهى است براى نسبت دادن قتل انبیا به یهود زمان پیامبر (ص). یعنى از اینکه کشتن پیامبران به آنان نسبت داده شده، معلوم مى گردد که آنان در صدد قتل پیامبرند ; چرا که وى به منزله همه پیامبران است.

۱۵- همسنگى گناه و زشتى فقیر پنداشتن خدا و نسبتهاى ناروا به او، با گناه کشتار انبیا (سنکتب ما قالوا و قتلهم الانبیآء بغیر حقّ)

۱۶- نسبت ناروا به خداوند و کشتن پیامبران، گناهى بزرگ و موجب عذاب سوزان دوزخ (سنکتب ما قالوا و قتلهم الانبیآء بغیر حقّ و نقول ذوقوا عذاب الحریق) «حریق»، به معناى محرِق (سوزاننده) است. گفتنى است عذاب سوزان براى کشتن پیامبران و نسبت ناروا به خدا دادن، حاکى از بزرگى چنین گناهانى است.

۱۷- عذاب سوزان نسبت دهندگان فقر به خدا و قاتلان انبیا، با فرمان مستقیم خداوند (نقول ذوقوا عذاب الحریق)

روایات و احادیث

۱۸- اعتقاد به نیازمندى امام به اموالى که به ایشان پرداخت مى شود، در حکم فقیر دانستن خداوند است. (لقد سمع اللّه قول الّذین قالوا انّ اللّه فقیر) امام باقر (ع) درباره آیه فوق فرمود: هم الّذین یزعمون ان الامام یحتاج منهم الى ما یحملون الیه.

موضوعات مرتبط

• احکام: استهزاى احکام ۲، ۴
• استغنا: آثار استغنا ۴ ; سرزنش استغنا ۳
• اسلام: تاریخ صدر اسلام ۸، ۱۴
• اسماء و صفات: سمیع ۷ ; صفات جلال ۱، ۹، ۱۵
• افترا: به خدا ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸ ; گناه افترا ۱۵، ۱۶
• انفاق:۸، ۹ ارزش انفاق ۸، ۹ ۸ ; امر به انفاق ۸، ۹ ۲
• انبیا: قتل انبیا ۱۲، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۱۷
• انسان: مسؤولیت انسان ۱۱
• بخیل:۱۰
• ثروتمندان: بخیل ۱۰
• خدا:۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸ اوامر خدا ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸ ۲، ۴ ; بیخنیازى خدا ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸ ۹
• زراندوزان: بخیل ۱۰
• شهیدان:۱۳
• عذاب: مراتب عذاب ۱۶، ۱۷ ; موجبات عذاب ۱۶، ۱۷
• عصیان: زمینه عصیان ۴
• عقیده:۵ باطل ۱، ۳، ۱۸
• عمل: بقاى عمل ۱۱ ; ثبت عمل ۱۱
• قتل:۱۲، ۱۳، ۱۶، ۱۷ گناه قتل ۱۲، ۱۳، ۱۶، ۱۷ ۱۵
• کیفر:۱۶
• گناه:۱۵ کیفر گناه ۱۵ ۱۶ ; گناه ۱۵ کبیره ۱۶، ۱۷
• محمّد (ص): توطئه قتل محمّد (ص) ۱۴
• هبه: امر به هبه ۲
• یهود:۱۲ استهزاى یهود ۱۲ ۲ ; برخورد یهود ۱۲ ۸ ; توطئه یهود ۱۲ ۱۴ ; جوسازى یهود ۱۲ ۸ ; جهل یهود ۱۲ ۵ ; عقیده یهود ۱۲ ۱، ۵ ; غرور یهود ۱۲ ۶