تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها

==شرح صفات مؤمنين ==

آنگاه خداى سبحان صفات مؤمنين را شرح داده و مى فرمايد: آن هايى هستند كه از خشيت پروردگارشان مشفق اند. و اشفاق به گفته راغب به معناى عنايت آميخته با ترس است، چون شخص مشفق، هم مشفق عليه خود را دوست مى دارد و هم بيمناك خطرى است كه برايش پيش مى آيد و در قرآن كريم هم آمده است كه: «و هم من الساعه مشفقون = ايشان از قيامت مشفق اند». راغب اضافه مى كند كه: اين ماده اگر با حرف من متعدى شود (همچنانكه در آيه قبلى اين طور بود) معناى خوف در آن بيشتر و ظاهرتر مى شود، و چون با حرف فى متعدى شود، معناى عنايت در آن ظاهرتر مى گردد، از قرآن كريم براى هر دو مثال آورده، يكى آيه «''' انا كنا قبل فى اهلنا'''» مشفقين است كه اشفاق در آن با «فِى» متعدى شده ، و آيه ديگر: مشفقون منها است كه با حرف «مِن» متعدى شده است.

اين آيه مؤمنين را توصيف مى فرمايد به اين كه: خداى سبحان را رب خود گرفته اند. ربى كه مالك و مدبر امر ايشان است و لازمه اش آن است كه نجات و هلاكتشان دائر مدار رضا و سخط او باشد، در نتىجه مؤمنين، هم از او خشيت دارند و هم دوستش مى دارند، چون نجات و سعادتشان به دست او است، و نجات و سعادت خود را مى خواهند. و همين معنا ايشان را واداشته كه به آيات او ايمان آورده ، او را پرستش ‍ كنند.  

آنگاه فرموده: «'''و الّذين هم بايات ربهم يؤمنون'''» كه منظور از آيات ، هر چيزى است كه بشر را به سوى خداى تعالى رهنمون شود كه يكى از آنها رسولان خدايند كه حامل رسالت اويند. يكى ديگر كتاب و شريعت ايشان است كه نبوتشان را تاييد مى كند. و مؤمنين كسانى هستند كه به اين ها ايمان مى آورند، چون از خدا خشيت دارند، و همان خشيت وادارشان مى كند كه در مقام تحصيل رضاى او برآيند، و دعوت او را بپذيرند، و امر او را اطاعت بكنند، همان او امرى كه از طريق وحى و رسالت به ايشان مى رسد.

آنگاه فرموده: «'''و الّذين هم بربهم لا يشركون'''» و ايمان به آيات خدا هم در ايشان اثرى دارد و آن اين است كه وادارشان مى كند شركاء را از او نفى كنند و كسى را جز او نپرستند،

چون ايمان به آيات او ايمان به شريعت او است، شريعتى كه عبادت او را تشريع مى كند، و نيز ايمان به ادله اى است كه توحيد در ذات و در ربوبيت و الوهيت او را اثبات مى نمايد.