۱۶٬۳۴۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از اين كه فرمود: «امر ما يكى است، چون چشم بر هم زدن»
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
و اگر محقق شدن متعلق امر به فوريت را، تشبيه به «لَمحِ بَصَر» كرده، براى اين نبوده كه بفهماند زمان تأثير امر كوتاه، و نظير كوتاهى لَمح بَصَر است، بلكه مى خواهد بفهماند تأثير امر، اصلا احتياج به زمان هرچند كوتاه ندارد. آرى تشبيه به «لَمح بَصَر» در كلام، كنايه از همين بی زمانى است. پس امر خداى تعالى - كه همان ايجاد و اراده وجود است - احتياجى نه به زمان دارد و نه مكان، و نه به حركت، و چگونه ممكن است محتاج به اين گونه امور باشد، با اين كه زمان و مكان و حركت، همه به وسيلۀ همان امر موجود شده اند. | و اگر محقق شدن متعلق امر به فوريت را، تشبيه به «لَمحِ بَصَر» كرده، براى اين نبوده كه بفهماند زمان تأثير امر كوتاه، و نظير كوتاهى لَمح بَصَر است، بلكه مى خواهد بفهماند تأثير امر، اصلا احتياج به زمان هرچند كوتاه ندارد. آرى تشبيه به «لَمح بَصَر» در كلام، كنايه از همين بی زمانى است. پس امر خداى تعالى - كه همان ايجاد و اراده وجود است - احتياجى نه به زمان دارد و نه مكان، و نه به حركت، و چگونه ممكن است محتاج به اين گونه امور باشد، با اين كه زمان و مكان و حركت، همه به وسيلۀ همان امر موجود شده اند. | ||
و آيه شريفه، هرچند بر حَسَب | و آيه شريفه، هرچند بر حَسَب مؤدّايش، فى نفسه حقيقتى عمومى در مسأله خلقت موجودات را افاده نموده، مى فهماند هستى موجودات از آن كه فعل خدا است، چون لَمح بَصَر فورى است، هرچند كه از حيث اين که وجود موجودى زمانى و تدريجى است و كم كم به وجود مى آيد، الّا اين كه بر حسب وقوع اين آيه در سياق تهديد كفار به عذاب روز قيامت، بايد گفت: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۴۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۴۵ </center> | ||
ناظر به آمدن قيامت است. مى خواهد بفرمايد: براى قيام قيامت، يك امر او كافى است. به محض اين كه امر كند، خلايق همه دوباره موجود مى شوند، و بعث و نشور محقق مى گردد. پس اين آيه شريفه، متمّم همان حجتى است كه با جملۀ «إنّا كُلّ شَئٍ خَلَقنَاهُ بِقَدَر» اقامه كرده بود. | ناظر به آمدن قيامت است. مى خواهد بفرمايد: براى قيام قيامت، يك امر او كافى است. به محض اين كه امر كند، خلايق همه دوباره موجود مى شوند، و بعث و نشور محقق مى گردد. پس اين آيه شريفه، متمّم همان حجتى است كه با جملۀ «إنّا كُلّ شَئٍ خَلَقنَاهُ بِقَدَر» اقامه كرده بود. | ||
