الفرقان ٧٢

وَ الَّذِينَ‌ لاَ يَشْهَدُونَ‌ الزُّورَ وَ إِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَاماً

ترجمه

و کسانی که شهادت به باطل نمی‌دهند (و در مجالس باطل شرکت نمی‌کنند)؛ و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می‌گذرند.

|و كسانى‌اند كه گواهى دروغ نمى‌دهند و چون بر ناپسندى بگذرند كريمانه عبور مى‌كنند [و آلوده نمى‌شوند]

و كسانى‌اند كه گواهى دروغ نمى‌دهند؛ و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مى‌گذرند.

و آنان هستند که به ناحق شهادت ندهند و هرگاه به عمل لغوی (از مردم غافل) بگذرند بزرگوارانه از آن درگذرند.

و آنان که در مجلس غنا و دروغ پردازی و امور باطل حاضر نمی شوند، و هنگامی که بر گفتار و کردار لغو می گذرند، با بزرگواری و متانت می گذرند،

و آنان كه به دروغ شهادت نمى‌دهند و چون بر ناپسندى بگذرند به شتاب از آن دورى مى‌جويند.

و نیز کسانی که در مجلس باطل حضور نیابند و چون بر امری لغو بگذرند کریمانه بگذرند

و آنان كه گواهى دروغ- باطل و به ناحق- ندهند- يا در مجالس باطل حضور نيابند-، و چون بر بيهوده و ناپسند بگذرند با بزرگوارى بگذرند.

و (بندگان خدای رحمان) کسانیند که بر باطل گواهی نمی‌دهند، و هنگامی که کارهای یاوه و سخنان پوچی را ببینند و بشنوند، بزرگوارانه (از شرکت در بیهوده‌کاری و یاوه‌سرائی کناره‌گیری می‌کنند و از آنها) می‌گذرند.

و کسانی که گواهی دروغ نمی‌دهند؛ و چون بر لغو بگذرند با بزرگواری می‌گذرند.

و آنان که گواه نشوند ناروا را و گاهی که بگذرند به یاوه بگذرند بزرگواران‌

الفرقان ٧١	آیه ٧٢	الفرقان ٧٣
سوره : سوره الفرقان نزول : ٦ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١١ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الزُّور»: باطل. «لا یَشْهَدُونَ الزُّورَ»: در مجالس دروغگوئی و معاصی شرکت نمی‌کنند. شهادت باطل و گواهی دروغ نمی‌دهند. «إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ»: هر گاه سخنان یاوه را بشنوند. هر گاه لغزشی و گناهی از کسی مشاهده کنند (نگا: مؤمنون / . «مَرُّوا کِرَاماً»: بزرگوارانه می‌گذرند و همچون بزرگان خویشتن را از شرکت در بدگوئیها و بدکرداریها کنار می‌کشند و بزرگوارانه می‌گذرند و همچون بزرگان لغزش و گناه دیگران را نادیده می‌گیرند و به پخش آن نمی‌پردازند. یا این که اگر دشنام و حرفهای زشتی از کسی شنیدند، به بزرگی خود می‌بخشند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ الَّذِينَ‌ هُمْ‌ عَنِ‌ اللَّغْوِ... (۱) الَّذِينَ‌ آتَيْنَاهُمُ‌ الْکِتَابَ‌... (۰)

تفسیر

• آيات ۶۳ - ۷۷، سوره فرقان
• صفات مؤ منين : تواضع و فروتنى ، و برخورد سالم درمقابل برخورد زشت و لغو جاهلان با ايشان
• رعايت اعتدال در انفاق : يكى از صفات مؤ منين
• معناى اينكه در وصف مؤ منان فرمود: ((لا يدعون مع الله الها آخر)) با توجه به عقيدهمشركان درباره عبادت خدا
• توجيه مخلد مرتكبين قتل ، زنا و ربا در عذاب
• وجوهى كه در معناى تبديل سيئات به حسنات (فاولئكيبدل الله سيئاتهم حسنات ) گفته شد.
• حسنه يا سيئه بودن عمل منوط به آثار عمل است وتبديل سيئات به حسنات نيز به معناى تبديل آثار است
• مراد از اينكه درباره مؤ منين فرمود: ((لا يشهدون الزورو اذا مروا باللغو مروا كراما))
• وصف ديگر عباد الرحمن : آيات خدا را كوركورانه و بدون معرفت و بصيرت نمى پذيرند
• معناى اينكه ايشان از خداوند مى خواهند: ((ما را براى متقين امام قرار بده ))
• معناى آيه شريفه : ((قل ما يعبوا بكم ربى لولا دعاوكم ...))
• بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته مربوط به اوصاف مؤ منين ، اسراف و اقتار،تبديل سيئات به حسنات و...)

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - بندگان خالص خدا، در مجالسى که به باطل و دروغ پرداز مى گذرد، هرگز حضور نمى یابند. (و عباد الرحمن ... و الذین لایشهدون الزور) فعل «شهد» گاهى در معناى «حضر» (حضور یافت) استعمال مى شود و گاهى در معناى «أخبر عن الشىء و شهده» (خبر داد از چیزى و گواهى به آن داد) به کار مى رود. برداشت یاد شده مبتنى بر معناى نخست است. «زور» نیز به معناى دروغ و باطل است.

۲ - حضور در مجالسى که به باطل و دروغ پردازى مى گذرد، ناپسند و ممنوع است. (و الذین لایشهدون الزور)

۳ - بندگان خالص خدا، هرگز به باطل و دروغ، شهادت و گواهى نمى دهند. (و الذین لایشهدون الزور)

۴ - شهادت و گواهى باطل و دروغ، ممنوع است. (و الذین لایشهدون الزور)

۵ - بندگان خالص خدا، به وقت روبه رو شدن با رفتار و گفتار لغو و بیهوده، با بزرگوارى و متانت از آن مى گذرند. (و إذا مرّوا باللغو مرّوا کرامًا)

۶ - گذر از رفتار لغو و بیهوده با بزرگوارى و متانت، امرى شایسته و مورد تشویق خداوند (و إذا مرّوا باللغو مرّوا کرامًا)

۷ - بندگان خالص خدا، مردمى بزرگوار و متین (و إذا مرّوا باللغو مرّوا کرامًا)

۸ - گذر از گفتار و کردار لغو و بیهوده و پرهیز از حضور در این گونه مجالس، نشان کرامت و بزرگوارى انسان است. (و إذا مرّوا باللغو مرّوا کرامًا)

۹ - زندگى بر مبناى هدفى معقول و مفید، از اوصاف بندگان خالص خدا (و الذین لایشهدون الزور و إذا مرّوا باللغو مرّوا کرامًا) اجتناب کردن بندگان خالص خدا از مجالس باطل (لایشهدون الزور) و نیز پرهیز از لغو و بیهودگى، حاکى است که از آن است که آنان در زندگى، داراى هدفى معقول و مفیداند.

۱۰ - «عن أبى عبداللّه(ع): ... و فرض على السمع أن یتنزه عن الإستماع إلى ما حرّم اللّه ... فقال فى ذلک: ... و إذا مرّوا باللغو مرّوا کراماً...; از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: ...[خداوند] بر گوش فرض نموده که از شنیدن آنچه حرام گردیده، پرهیز کند... پس در این باره فرموده است:... «و إذا مرّوا باللغو مرّوا کراماً...». ۱- کافى، ج ۲، ص ۳۳ و ۳۵، ح ۱- ; نورالثقلین، ح ۴، ص ۴۲، ح ۱۳۶.

۱۱ - «فى مجمع البیان فى قوله تعالى: «و إذا مرّوا باللغو مرّوا کراماً» ... و قیل هم الذین إذا أرادوا ذکر الفرج کنوا عنه عن أبى جعفر(ع); امام باقر(ع) در باره سخن خداوند «و إذا مرّوا باللغو مرّوا کراماً» فرمود: آنان کسانى اند که به هنگام نام بردن از عورت، با کنایه از آن نام مى برند». ۱- مجمع البیان، ج ۷، ص ۲۸۳; نورالثقلین، ج ۴، ص ۴۲، ح ۱۳۳.

۱۲ - «عن أبى عبداللّه(ع) فى قول اللّه عزّوجلّ «و الذین لایشهدون الزور» قال: هو الغناء; امام صادق(ع) در باره قول خداى - تعالى - «...لایشهدون الزور» فرمود: «زور» در این آیه غنا است.» ۱- کافى، ج ۶، ص ۴۳۳، ح ۱۳; نورالثقلین، ج ۴، ص ۴۱، ح ۱۲۹.

موضوعات مرتبط

• احکام ۴:
• بندگان خدا : روش زندگى بندگان خدا ۹; صفات بندگان خدا ۱، ۳، ۵، ۷، ۹; کرامت بندگان خدا ۵، ۷; گواهى بندگان خدا ۳; هدفدارى بندگان خدا ۹
• دروغ: اعراض از دروغ ۱
• زور : مراد از زور ۱۲
• سخن: آداب سخن ۱۱; اعراض از سخن لغو ۵، ۶، ۱۰; روش برخورد با سخن لغو ۵، ۶; عفت در سخن ۱۱
• صفات: صفات پسندیده ۶
• عمل: اعراض از عمل لغو ۸; عمل ناپسند ۲
• کرامت: نشانه هاى کرامت ۸
• گناه: اجتناب از مجلس گناه ۱، ۸; حضور در مجلس گناه ۲
• گواهى: اجتناب از گواهى دروغ ۳; احکام گواهى ۴; ممنوعیت گواهى دروغ ۴
• محرمات: اجتناب از استماع محرمات ۱۰