النحل ١١٦

وَ لاَ تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ‌ أَلْسِنَتُکُمُ‌ الْکَذِبَ‌ هٰذَا حَلاَلٌ‌ وَ هٰذَا حَرَامٌ‌ لِتَفْتَرُوا عَلَى‌ اللَّهِ‌ الْکَذِبَ‌ إِنَ‌ الَّذِينَ‌ يَفْتَرُونَ‌ عَلَى‌ اللَّهِ‌ الْکَذِبَ‌ لاَ يُفْلِحُونَ‌

ترجمه

به خاطر دروغی که بر زبانتان جاری می‌شود (و چیزی را مجاز و چیزی را ممنوع می‌کنید،) نگویید: «این حلال است و آن حرام»، تا بر خدا افترا ببندید به یقین کسانی که به خدا دروغ می‌بندند، رستگار نخواهند شد!

و در باره آنچه زبانتان به دروغ و بى‌سند توصيف مى‌كند، نگوييد اين حلال است و آن حرام، تا بر خدا دروغ بسته باشيد. زيرا كسانى كه بر خدا دروغ مى‌بندند رستگار نمى‌شوند

و براى آنچه زبان شما به دروغ مى‌پردازد، مگوييد: «اين حلال است و آن حرام » تا بر خدا دروغ بنديد، زيرا كسانى كه بر خدا دروغ مى‌بندند رستگار نمى‌شوند.

و شما نباید از پیش خود به دروغ چیزی را حلال و چیزی را حرام گویید و به خدا نسبت دهید تا بر خدا دروغ بندید، که آنان که بر خدا دروغ بندند هرگز روی رستگاری نخواهند دید.

و به سبب دروغی که زبانتان گویای به آن است، نگویید: این حلال است و این حرام، تا به دروغ به خدا افترا بزنید [که این حلال و حرام حکم خداست]؛ مسلماً کسانی که به خدا دروغ می بندند، رستگار نخواهند شد.

تا بر خدا افترا بنديد، براى هر دروغ كه بر زبانتان مى‌آيد مگوييد كه اين حلال است و اين حرام. كسانى كه به خداوند دروغ مى‌بندند رستگار نمى‌شوند؛

و با هر دروغی که به زبانتان می‌آید، مگویید که این حلال است و این حرام، تا بر خداوند دروغ بسته باشید، زیرا کسانی که بر خداوند دروغ ببندند رستگار نمی‌شوند

و با دروغى كه بر زبانتان مى‌رود مگوييد: اين حلال است و آن حرام، تا بر خدا دروغ بنديد. همانا كسانى كه بر خدا دروغ بندند رستگار نخواهند شد.

(خداوند حلال و حرام را برایتان مشخّص کرده است) و به خاطر چیزی که تنها (از مغز شما تراوش کرده و) بر زبانتان می‌رود، به دروغ مگوئید: این حلال است و آن حرام، و در نتیجه بر خدا دروغ بندید. کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، رستگار نمی‌گردند.

و به آنچه زبان شما به دروغ می‌پردازد، مگویید: «این حلال است و این حرام.‌» تا بر خدا افترایی دروغین بزنید. به‌راستی کسانی که بر خدا افترای دروغ می‌بندند (خود و دیگران را) رستگار نمی‌کنند.

و نگوئید بدانچه می‌ستاید زبانهای شما به دروغ این است حلال و این است حرام تا ببندید بر خدا دروغ را همانا آنان که بندند بر خدا دروغ را رستگار نشوند

النحل ١١٥	آیه ١١٦	النحل ١١٧
سوره : سوره النحل نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمْ»: به خاطر چیزی که سخنی بیش نیست و تنها بر زبانتان می‌رود، و پشتوانه‌ای از وحی آسمانی و دلیل عقلانی ندارد. (الْکَذِبَ): مفعول‌به (لا تَقُولُوا) است. «هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ»: بدل (الْکَذِبَ) است. «لِتَفْتَرُوا عَلَی اللهِ الْکَذِبَ»: تا بر خدا دروغ بندید. مراد این است که چون آنان به دروغگوئی عادت دارند، بر خدا نیز دروغ می‌بندند. یا این که: «الْکَذِبَ»: مفعول‌به (تَصِفُ) است، و لام در (لِما) تعلیلیّه و (ما) مصدریّه، و (لِتَفْتَرُوا) بدل تعلیل است، و لام (لِتَفْتَرُوا) لام صَیْرُورت و عاقبت بشمار است. یعنی: نگوئید این حلال است و آن حرام، به خاطر دروغهای محضی که زبانتان بیانگر آنها است (نگا: تفسیر قاسمی).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

قُلْ‌ إِنَ‌ الَّذِينَ‌ يَفْتَرُونَ‌... (۷)

وَ قَالُوا مَا فِي‌ بُطُونِ‌ هٰذِهِ‌... (۳) مَتَاعٌ‌ فِي‌ الدُّنْيَا ثُمَ‌ إِلَيْنَا... (۰) نُمَتِّعُهُمْ‌ قَلِيلاً ثُمَ‌... (۰)

تفسیر

• آيات ۱۱۲ - ۱۲۸،سوره نحل
• مثلى متضمن هشدار نسبت به كفران نعمت و زنهار از عذاب مترتب بر آن
• نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود
• نهى از بدعت در دين در اين آيه
• تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت خدا در برابر عصيانآنان بوده است
• در مغفرت و رحمت الهى بسوى همگان باز است
• بيان مراد از اينكه ابرهيم (ع ) يك امت بود
• ذكر اوصاف ابراهيم (ع ) كه آثار تدين به دين خنيف او است
• معناى آيه ((انما جعل السبت على الذين اختلفوا فيه ...)) و مقصود از اختلاف يهود در سبت
• وجوهى كه مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند
• معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله ))
• مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة وجادلهم بالتى هى احسن ))
• وجه ترتيب در ذكر حكمت و موعظه و جدال در آيه و بيان ضعف سخن بعضى مفسرين دربارهآن
• فضيلت صبر بر آزار مشركين و امر به پيامبر(ص ) به اينكه صبر كند و خدا به اوصبر داده است
• (روايت در ذيل آيات : ((ضرب الله مثلا...))، ((ان ابراهيم كان امة ...))، ((ادعو الىسبيل ربك )) و ((ان عاقبتم فعاقبوا بمثل ما عوقبتم ...))

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- نسبت دادن برداشتهاى شخصى، بى اساس و دروغین خود به دین، حرام و ممنوع است. (و لاتقولوا لما تصف ألسنتکم الکذب هذا حلل و هذا حرام)

۲- حلال یا حرام شمردن امور بدون دلیل قطعى شرعى، مورد نهى خدا و حرام است. (و لاتقولوا ... هذا حلل و هذا حرام)

۳- حکم به حرمت یا حلیت، تنها در اختیار شارع مقدس (خداوند) است. (و لاتقولوا ... هذا حلل و هذا حرام)

۴- بدعت (نسبت دادن حکم بى اساس و ساختگى به دین)، تهمتى است دروغین به خدا. (و لاتقولوا ... هذا حلل و هذا حرام لتفتروا على الله الکذب) برداشت فوق، بنابراین نکته است که «لام» در «لتفتروا» براى بیان نتیجه باشد.

۵- ریشه بدعت گذارى در دین، آرا و گفته هاى بى اساس و دروغین است. (و لاتقولوا لما تصف ألسنتکم الکذب هذا حلل و هذا حرام لتفتروا على الله الکذب)

۶- افترا زنندگان به خدا، مردمى محروم از رستگارى اند. (إن الذین یفترون على الله الکذب لایفلحون)

۷- بدعت در دین و نسبت دادن احکام به خداوند بدون دلیل، موجب محرومیت از رستگارى است. (و لاتقولوا ... هذا حلل و هذا حرام ... إن الذین یفترون على الله الکذب لایفلحون)

۸- راه رستگارى، در پرتو تسلیم بودن در برابر حلال و حرام الهى است. (و لاتقولوا ... هذا حلل و هذا حرام لتفتروا على الله الکذب ... لایفلحون) این برداشت با استفاده از مفهوم آیه شریفه است.

موضوعات مرتبط

• احکام ۱، ۲: منشأ تشریع احکام ۱، ۲ ۳
• افترا: افترا به خدا ۴
• بدعت: آثار بدعت ۷; حرمت بدعت ۲; حقیقت بدعت ۴; منشأ بدعت ۵; نهى از بدعت ۲
• تسلیم: آثار تسلیم ۸
• خدا: اختصاصات خدا ۳; نواهى خدا ۲
• دروغ: آثار دروغ ۵
• دین: آسیب شناسى دینى ۱; افترا به دین ۱; بدعت در دین ۵
• رستگارى: عوامل رستگارى ۸; محرومان از رستگارى ۶; موانع رستگارى ۷
• محرمات ۱، ۲:
• مفتریان بر خدا: محرومیت مفتریان بر خدا ۶