نتایج جستجو

اراده‌ علم‌ ‌به‌ صلاح‌ ‌است‌ مقابل‌ كراهت‌ ‌که‌ علم‌ ‌به‌ فساد ‌است‌ مريد و مكره‌، و اراده‌ اينها مقارن‌ ايجاد ‌است‌ ‌که‌ القاء ‌در‌ نار ‌باشد‌ ‌که‌ فعل‌

وَ نَفْثِهِ‏ وَ نَفْخِهِ وَ وَسْوَسَتِهِ وَ تَثْبِيطِهِ‏ وَ كَيْدِهِ وَ مَكْرِهِ وَ حَبَائِلِهِ وَ خُدَعِهِ وَ أَمَانِيِّهِ‏ وَ غُرُورِهِ وَ فِتْنَتِهِ

عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ ع‏ قَدْ أَقْرَرْتُ لَكَ بِمَا سَأَلْتَ أَنَا عَبْدٌ مُكْرَهٌ فَإِنْ شِئْتَ فَأَمْسِكْ وَ إِنْ شِئْتَ فَبِعْ فَقَالَ لَهُ‏ يَزِيدُ لَعَنَهُ

نگه داشتن ، اگر بظاهرش باقى بگذاريم ، آيتى معجزه بوده ، كه مردم را مجبور و مكره بر عمل مى كرده ، و اين با آيه : «لا اكراه فى الدين »، و آيه : «اءفانت تكره

صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‌ «3». 3- از پاكيزه‌ترين و حلال‌ترين مال، نه آنچه مكره طبع است؛ چنانچه فرمايد: خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ