نتایج جستجو

محرم: ۱۹ ماههاى حرام: ۵، ۱۷، ۱۸، ۱۹ آثار هتک حرمت ماههاى حرام ۱۹ ۹; احکام ماههاى حرام ۱۹ ۱۰; حفظ حرمت ماههاى حرام ۸، ۱۳، ۱۶; فلسفه ماههاى حرام ۷، ۱۸; قدمت

۵; کافران و ماههاى حرام ۱۲; محرومیت کافران ۱۰ کفر: عوامل ازدیاد کفر ۲; مراتب کفر ۲، ۳; نشانه هاى کفر ۴ ماههاى حرام: آثار تبدیل ماههاى حرام ۲، ۵، ۸; تبدیل

ربیع الاول:۱۴ ماه رجب:۵ ماه صفر:۱۴ ماه محرم:۵، ۱۴ ماههاى حرام: احکام ماههاى حرام ۵، ۶ ; امنیت در ماههاى حرام ۶ مؤمنان: عزّت مؤمنان ۱۱ مسلمانان: امداد به مسلمانان

الحرام،همه از اين حرام شده كه در غير اينها محترم اند و حدودى دارند و چيزهائى در آنها حرام شده كه در غير آنها حرام نيست. حرم (بر وزن شتر) جمع حرام است گويند: رجل

انداخته شد چنانكه در صحاح گفته مراد ماه تأخير انداخته شده‏است. بهرحال عرب ماههاى حرام را كه از شريعت ابراهيم «عليه‏السلام» بود محترم دانسته و در آنها از جنگ

زمان من حيث زمان. ايضا احترام ماههاى حرام جعلى است كه ماه تحريم جنگ و ماه عبادت اند نه اينكه از لحاظ واقع مزيت داشته و با ماههاى ديگر فرق دارند. در باره شب

[توبه:5]. چون ماههاى محترم منقضى شدند مشركان را هر كجا كه يافتيد بكشيد. در «حرم» گذشت كه مراداز اشهر حرم چهار ماه مهلت است نه ماههاى است نه ماههاى حرام مشهور.

بخدا بآنها ميگويند حجرا محجورا يعنى حرام و ممنوع باشد بر شما تعرّض بما چون معمولا اين كلمه را اعراب در ماههاى حرام و غيرها وقت مقابله با دشمن ميگفتند از

بخدا بآنها ميگويند حجرا محجورا يعنى حرام و ممنوع باشد بر شما تعرّض بما چون معمولا اين كلمه را اعراب در ماههاى حرام و غيرها وقت مقابله با دشمن ميگفتند از

بخدا بآنها ميگويند حجرا محجورا يعنى حرام و ممنوع باشد بر شما تعرّض بما چون معمولا اين كلمه را اعراب در ماههاى حرام و غيرها وقت مقابله با دشمن ميگفتند از

فتنه رواياتى در ذيل آيه : الشهر الحرام بالشهر الحرام ، و مسئله قتال در ماههاى حرام رواياتى در ذيل آيه : و لا تلقوا بايديكم الى التهلكه آيه ۱۹۰ ۱۹۳ آيه و

بخدا بآنها ميگويند حجرا محجورا يعنى حرام و ممنوع باشد بر شما تعرّض بما چون معمولا اين كلمه را اعراب در ماههاى حرام و غيرها وقت مقابله با دشمن ميگفتند از

قال : كليب اسدى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى را در يكى از ماههاى حرام كشته‏اند ديه آن چه مقدار است؟ فرمود: ديه تمام باضافه ثلث ديه.

زراره قال : زراره گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: مردى در يكى از ماههاى حرام شخصى را به خطا كشته است حكم چيست؟ فرمود: بايد ديه تمام بپردازد، و دو ماه

ماه حرام را مرتكب شديد آن زمان كه كفر ورزيديد، و محمد را از آمدن به مكه جلوگير شديد، و فتنه (كه همان شرك به خدا باشد) نزد خدا از قتال در ماه حرام بزرگتر

برابر آن چون مزد يك حجّ و يك عمره پذيرفته شده را بنويسد و روزه دو ماه از ماههاى حرام و اعتكاف دو ماه در مسجد الحرام، و هر كه با قصد خدا در آن بكوشد و برآورده

فوق، مباحث دیگری مانند داستان هجرت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله، مسأله ماههای حرام که جنگ در آن ممنوع است، موضوع گرفتن جزیه از اقلیتهای دینی و امثال آن به

جاهليت باشد كه ماههاى حرام را حلال و ماههاى حلال را حرام ميكردند و در قرآن به «نسى‏ء» تعبير شده، و وجه سوم آنكه مقصود حلال كردن هر حرام الهى باشد). جابر

گويد: فاذا انسلخ الاشهر الحرم فاقتلوا المشركين حيث وجدتموهم : «هنگامى كه ماههاى حرام پايان گيرد بت پرستان را هر كجا ديديد به قتل برسانيد» چرا كه اين آيه سوره

توشه بگيريد كه بهترين توشه تقواست، و اى خردمندان از من پروا كنيد حجّ در ماههاى معينى است. پس هر كس در اين [ماه‌]ها، حجّ را [برخود] واجب گرداند، [بداند