نتایج جستجو

موجودى از عالم امر* (أوحینا إلیک روحًا من أمرنا) قید «من أمرنا» مى تواند براى بیان این نکته باشد که «روح»، آفریده اى از عالم بالا و فرشته اى از عالم امر است

خدا به بنى اسرائیل ۱; قضاوت اخروى خدا ۷; نشانه هاى ربوبیت خدا ۱۰ عالم امر: نقش عالم امر ۲ علم: آثار رشد علمى ۶ فرهنگ: آثار توسعه فرهنگى ۶ قرآن: دلایل حقانیت

است.» و تو را از حقیقت روح می‌پرسند، جواب ده که روح از (عالم) امر خداست (و بی‌واسطه جسمانیات به امر الهی به بدنها تعلق می‌گیرد) و (شما پی به حقیقت آن نمی‌برید

شياطين. و تخصيص عالم خلق به استعاده از آن به جهت انحصار شر است در آن‌ «3». زيرا عالم امر محض خير است و اصلا به شائبه شرّيت مشوب نيست و شرّ عالم خلق اختيارى

ميكند روح ايمان كامل و مقدّس را از عالم امر كه فوق عالم خلق است بر كسانيكه بخواهد از بندگان خود مانند اوّل شخص عالم امكان و خاندان عظيم الشّأن او چنانچه

ميكند روح ايمان كامل و مقدّس را از عالم امر كه فوق عالم خلق است بر كسانيكه بخواهد از بندگان خود مانند اوّل شخص عالم امكان و خاندان عظيم الشّأن او چنانچه

ميكند روح ايمان كامل و مقدّس را از عالم امر كه فوق عالم خلق است بر كسانيكه بخواهد از بندگان خود مانند اوّل شخص عالم امكان و خاندان عظيم الشّأن او چنانچه

ميكند روح ايمان كامل و مقدّس را از عالم امر كه فوق عالم خلق است بر كسانيكه بخواهد از بندگان خود مانند اوّل شخص عالم امكان و خاندان عظيم الشّأن او چنانچه

ميكند روح ايمان كامل و مقدّس را از عالم امر كه فوق عالم خلق است بر كسانيكه بخواهد از بندگان خود مانند اوّل شخص عالم امكان و خاندان عظيم الشّأن او چنانچه

ميكند روح ايمان كامل و مقدّس را از عالم امر كه فوق عالم خلق است بر كسانيكه بخواهد از بندگان خود مانند اوّل شخص عالم امكان و خاندان عظيم الشّأن او چنانچه

القدس تفسير نموده‌اند و بنابر اين ظاهرا مراد از من امرنا نزول او از عالم امر باشد كه عالم مجرّدات است و در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه روح فرشته‌اى

به وحی (و الهام خدا) یا از پس پرده غیب عالم (و حجاب ملکوت جهان) یا رسولی (از فرشتگان عالم بالا) فرستد تا به امر خدا هر چه او خواهد وحی کند، که او خدای

جهنّم تفسير شده از شرّ تمام موجودات عالم خلق نه عالم امر كه خير محض است و از شرّ شب تاريك وقتى داخل شود و تاريكى آن عالم را فرو گيرد چون در آن وقت ترس از

روحانيه است كه ذات سبحانى از عالم امر در آن مقرر و باعث ترقى و استكمال انسانى و آن را روح انسانى گويند، و اوست مدرك و عالم و عارف، و اوست مخاطب و مطالب

مَا الكِتاب‌ُ وَ لَا الإِيمان‌ُ«1» (و همچنين‌ ‌ما روحي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌از‌ عالم‌ امر ماست‌ بسوي‌ تو وحي‌ فرستاديم‌ و حال‌ آنكه‌ تو نميدانستي‌ كتاب‌ و ايمان‌

احتمال قوى مراد فرستاده‏هاى عالم طبيعت است از آسمان و زمين و خورشيد و ماه و ستارگان و غيره كه اينها همه از جانب خدا در اين عالم رها و فرستاده شده‏اند و بطور

شده مراجعه شود. مقيسه دو آيه‏ در اينجا مناسب است دو آيه ذيل را كه در بادى امر مخالف هم به نظر مى‏آيند با همديگر مقايسه كنيم. اول آيه [شورى:30]. اين آيه

مى‏بارد و تدبير امر مى‏شود. پس مى‏شود گفت: كه مراد از اين اوصاف نيروها و موّاد عالم است كه در تحت شرايط مخصوص به امر خدا جابجا مى‏شوند و تدبير امر مى‏كنند. در

«خداوند، امور عالم را تدبیر مى کند و آن گاه در روزى که پایان عمر عالم است و هزار سال دنیوى زمان آن است، امر، به خداوند بازمى گردد و عالم بر چیده مى شود»

ثمود و قوم فرعون و قوم لوط است و ما بعد آنها مطلقاً درباره قيامت و ويران شدن عالم و اهل رحمت و عذاب است به نظر ميايد غرض از ذكر اين دو آيه درميان هلاكتهاى