نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه شعر (۳۸ بار) (به كسر - ش) دانستن. زيركى «شعر شعراً: علم به - شعر لكذا: فطن له» و در نزد اهل عربيّت كلامى اسن كه وزن و قافيه داشته باشد

[نمل:19]، در اثر دانستن كلام مورچه از شادى لبخند زد. معنى آيه در (ضحك) ديده شود. شعر قول ف لا هم ضحک ه من جند سليمان ها نن ربب کم ن وزع

الذين ا حمر فوق نبو رفع ه جهر الله لم مشى امن رئى رحم خشع عند جلب اله رسل ف شعر خيل ها على فى طوع عوج سمع انتم ايى وله قصد اذ فخر دعو الا وفر فزز اول جزى

چنانكه زياد نيز به ابى سفيان چسبانده شده بود. زنيم همان دعّى است طبرسى اين شعر را نقل مى‏كند. زنيم ليس بعرف من ابوه بغىّ الام ذو حسب لئيم‏ [قلم:12و13]. زنيم

و به پیامبر، شعر نیاموختیم و [شعرگویی] شایسته او نیست. کتاب [او] جز مایه یادآوری و قرآنی روشنگر [حقایق] نیست، به او شعر نياموخته‌ايم و شعر در خور او نيست

آیات شامل این کلمه شعر (۳۸ بار) نن‌ (۲۴۱ بار) (به كسر - ش) دانستن. زيركى «شعر شعراً: علم به - شعر لكذا: فطن له» و در نزد اهل عربيّت كلامى اسن كه وزن و

ـ مى باشد که انسان را به یاد خدا مى اندازد. شعر (۳۸ بار) (به كسر - ش) دانستن. زيركى «شعر شعراً: علم به - شعر لكذا: فطن له» و در نزد اهل عربيّت كلامى اسن

الْعُزَّى اَدينُ وَ لا ابْنَتَيْها وَ لا صَنَمَىْ بَنى عَمْرٍو اَزُورُ در اين شعر براى عزى و دو دختر ياد شده گفتيم كه: ظاهراً همان لات و مناة هستند متن آيه

آیات شامل این کلمه «یُضاعِفْهُ» از مادّه «ضِعف» (بر وزن شعر) چنان که قبلاً هم گفته ایم، تنها به معناى دو برابر نیست، بلکه چندین برابر را نیز شامل مى شود،

آیات شامل این کلمه «یُضاعِفُ» از مادّه «ضِعف» (بر وزن شعر) به معناى دو یا چند برابر است، و با توجّه به آنچه در بالا اشاره شد که دانه هایى پیدا مى شود که

«قفا» به معناى پشت است، و «قافیه» را از این رو قافیه مى گویند که قسمت هاى آخر شعر «مشابه یکدیگر و پشت سر هم» قرار مى گیرد، و در جمله فوق، منظور این است که:

ميگويد و نسبت بخدا ميدهد شعر است و خدا آنها را ردّ فرموده ميفرمايد پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم شعر نگفته هرگز و ظاهرا مراد از شعر كلامى است كه مبنى بر

کلا خبر نفق ايان عدو جند نور فتل بين کظم رسل موسى يبس ليل بحر صحب سبق مع شعر ب اخو لن سلط ظلم امن شمس وقع نهر وجد الله ندى جىء لعن برج طرق قدم امم وقى

چهارپايان وسائل خانه و متاع بدست مى‏اوريد تا وقتى. در «شعر» گذشت كه صوف در گوسفند، و بر در شتر، شعر در بز است اين لفظ به صورت جمع تنها يكبار در قرآن يافته

سحر و خواب هاى پریشان و شعر (بل قالوا أضغث أحلم بل افتریه بل هو شاعر ) مشرکان در مخالفت با پیامبر(ص) ابتدا سخن او را سحر، یا شعر و یا خواب هاى آشفته مى دانستند

كلام الهى شعر است ولى نه باعتبار منظورم بودنش بلكه باعتبار باطل بودنش لذا اگر شعر حق باشد بسيار مستحسن است چنانچه فرموده‌اند كه همانا بعضى از شعر حكمت است

كلام الهى شعر است ولى نه باعتبار منظورم بودنش بلكه باعتبار باطل بودنش لذا اگر شعر حق باشد بسيار مستحسن است چنانچه فرموده‌اند كه همانا بعضى از شعر حكمت است

كلام الهى شعر است ولى نه باعتبار منظورم بودنش بلكه باعتبار باطل بودنش لذا اگر شعر حق باشد بسيار مستحسن است چنانچه فرموده‌اند كه همانا بعضى از شعر حكمت است

كلام الهى شعر است ولى نه باعتبار منظورم بودنش بلكه باعتبار باطل بودنش لذا اگر شعر حق باشد بسيار مستحسن است چنانچه فرموده‌اند كه همانا بعضى از شعر حكمت است

ميگويد و نسبت بخدا ميدهد شعر است و خدا آنها را ردّ فرموده ميفرمايد پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم شعر نگفته هرگز و ظاهرا مراد از شعر كلامى است كه مبنى بر