نتایج جستجو

ماجراها همیشه نقش مهمى دارد، ولى قبلاً هم گفته ایم که از این وسوسه ها به تنهایى کارى ساخته نیست، تصمیم گیرنده نهایى خود انسان است، بلکه او است که درهاى

انسان در قیامت، از حمایت و شفاعت دیگران (یوم لایغنى ... و هم لاینصرون) ۴- تنهایى انسان در قیامت و جدایى او از یاران خویش، نمودى از «یوم الفصل» بودن قیامت*

ربّ انصرنى على القوم المفسدین) ضمیر مفعولى «نى» در دعاى لوط(ع)، حکایت از تنهایى آن حضرت در مبارزه با فحشا مى کند. ۶ - شایسته است براى مبارزه با مفاسد اجتماعى

مریم(ع): آب آشامیدن مریم(ع) ۱; تأمین آب مریم(ع) ۳; تأمین طعام مریم(ع) ۳; تنهایى مریم(ع) ۹; توصیه به مریم(ع) ۱۰; تهمت به مریم(ع) ۷، ۸; خرما خوردن مریم(ع)

شما را مطابق عدل خود کیفر می‌دهد). |اين [كيفر] براى آن است كه چون خدا به تنهايى خوانده مى‌شد، انكار مى‌كرديد، و چون به او شرك آورده مى‌شد [به آن‌] ايمان

.» طرح پرسش و «تؤمنون باللّه» در آیه بعد بیان پاسخ آن است. ۳ - ایمان به تنهایى، موجب نجات از عذاب نمى شود. (یأیّها الذین ءامنوا هل أدلّکم على تجرة تنجیکم

مردم ثمود) مى توان دریافت که آن ناقه از جثه اى چنان بزرگ برخوردار بود که به تنهایى به اندازه همه ثمودیان و چهارپایانشان، آب مى نوشید. انبیا: دلایل صداقت انبیا

موجودى ممتاز است. (أحسن کلّ شىء خلقه و بدأ خلق الإنسن من طین) ذکر انسان، به تنهایى از میان پدیده هاى عالم (کلّ شىء) احتمال دارد به جهت نکته یاد شده باشد. ۱۰

ضَفدَع یا ضفدَع (قورباغه) است. ۳- هر یک از عذابهاى نازل شده بر فرعونیان به تنهایى آیت و نشانى بر حقانیت رسالت موسى بود. (فأرسلنا علیهم ... ءایت مفصلت) جمع

یصّدّعون . من کفر فعلیه کفره و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون) ۶ - کفر، به تنهایى و بدون عمل کفرآلود، براى شقاوت اخروى کافى است. (من کفر فعلیه کفره) این که

هیچ کتاب آسمانى برخوردار نبودند. (و ما ءاتینهم من کتب یدرسونها) ۵ - عقل به تنهایى، براى قضاوت در حقانیت تعالیم آسمانى و یا عدم آن، کافى نیست. (و ما ءاتینهم

فرموده براى مبالغه شى‏ء را به مثل لفظش توصيف مى‏كنند مثل: [نساء:57]. به تنهايى به معنى سايه دار است. به نظرم مراد از آن در آيه عيش و رفاه است نه سايه راغب

برترى دارد و از هر حيث براى سوخت و جذب بدن سازگار است و پروتئين نباتى به تنهايى كافى نيست. شايد علّت همين است كه من وسلوى در آيه خير و حبوبات و خيار ادنى

لشىء إذا أردنه أن نقول له کن فیکون) ۶- فرمان «کن» (به هستى درآى) خداوند، به تنهایى براى تحقق اراده اش کافى است. (إنما قولنا لشىء إذا أردنه أن نقول له کن فیکون)

الهى (و أمّا الذین کفروا أفلم تکن ءایتى تتلى علیکم فاستکبرتم) ۲ - کفر به تنهایى - منهاى ضمیمه شدن به اعمال زشت - خود جرمى مستحق عذاب است.* (فأمّا الذین

او است. ۸ - فرعون، از چاره اندیشى و پیدا کردن راه مبارزه با موسى(ع) - به تنهایى - احساس ناتوانى مى کرد. (یرید أن یخرجکم من أرضکم بسحره فماذا تأمرون) مشورت

از «بشراً منّا واحداً» ساخته است. گفتنى است در صورتى که «واحداً» اشاره به تنهایى و بى یاورى صالح(ع) داشته باشد، مطلب بالا استفاده مى شود. ۸ - پذیرش ادعاى

. و من یعص اللّه ... یدخله ناراً) ۸- همنشینى و مؤانست بهشتیان در بهشت و تنهایى جهنّمیان در جهنّم* (خالدین فیها ... خالداً فیها) جمع آوردن «خالدین» براى

رفتارى است. ۹ - خداوند، با سوق دادن مردم به سوى پیامبر(ص)، آن حضرت را از تنهایى و غربت در آورد.* (ألم یجدک یتیمًا فاوى) فعل «آوى» - که مطلق است - مى تواند

با او نیست؛ [اگر جز خدا معبودی بود] در این صورت هر معبودی [برای آنکه به تنهایی و مستقل تدبیر امور کند] آفریده های خود را با خود می برد [و از مدار تصرف