تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها

از ظاهر سياق جمله «لتخرج الناس من الظلمات الى النور» استفاده مى شود كه منظور از «ناس» عموم مردم مى باشد نه فقط قوم رسول خدا و مومنين از ايشان، چون در ظاهر لفظ آيه هيچ دليلى بر اين تقييد نيست، و كلام خداى تعالى در آياتى ديگر صراحت دارد بر اين كه رسالتش عمومى است.  

مانند آيه «ليكون للعالمين نذيرا»، و آيه «لانذركم به و من بلغ»، و آيه «قل يا ايها الناس انى رسول الله اليكم جميعا». و نيز آيات صريحى كه مربوط به دعوت يهود و ساير اهل كتاب مى باشد، و همچنين عمل خود آن حضرت كه همه اقوام و ملت ها را دعوت مى كرد.

و هر كه از هر قوم و ملتى ايمان مى آورد ايمانش را مى پذيرفت و نمى فرمود: من تنها براى قوم خود مبعوث شده ام به شهادت اين كه اسلام عبدالله بن سلام يهودى و سلمان فارسى و بلال حبشى و صهيب رومى و امثال ايشان را پذيرفت. علاوه بر اين، آخرين آيه اين سوره يعنى آيه «هذا بلاغ للناس و لينذروا به...»، در مقابل اولين آيه آن يعنى آيه «هذا كتاب انزلناه» است كه مؤيد اين گفتار ما است كه گفتيم مقصود از «ناس» تنها همان افرادى نيست كه در زمان رسول خدا ايمان آوردند و از تاريكى ها به سوى نور بيرون آمدند، بلكه منظور عموم افراد بشر است.

در اين آيه بيرون كردن از ظلمت به سوى نور را به رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) نسبت

داده و فرموده است: تا تو مردم را بيرون آورى. اين بدان جهت است كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) يكى از اسباب ظاهرى اين اخراج است، و ايمان هر مومنى هر چند در هزاران سال بعد و با واسطه هاى بسيار باشد بالاخره مستند به آن جناب مى شود.