۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۲۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←دستور علنى كردن دعوت به پيامبر«ص»
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
بنابراين، كلام مورد بحث، قريب المضمون با آيه «استَعِينُوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلَوة» مى شود، كه دستور دفع شدايد و مقاومت در برابر حوادث است. | بنابراين، كلام مورد بحث، قريب المضمون با آيه «استَعِينُوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلَوة» مى شود، كه دستور دفع شدايد و مقاومت در برابر حوادث است. | ||
با اين بيان، اين نظريه تأييد مى شود كه مراد از «ساجدين» در آيه مورد بحث، نمازگزاران است، و دستور، دستور به نماز خواندن است، نه تنها سجده. و اگر نماز را سجده ناميده، به خاطر اين است كه سجده، افضل اجزاى نماز است، و مقصود از «تسبيح» و «تحميد»، تسبيح و تحميد زبانى است، مانند گفتن: «سُبحَانَ | با اين بيان، اين نظريه تأييد مى شود كه مراد از «ساجدين» در آيه مورد بحث، نمازگزاران است، و دستور، دستور به نماز خواندن است، نه تنها سجده. و اگر نماز را سجده ناميده، به خاطر اين است كه سجده، افضل اجزاى نماز است، و مقصود از «تسبيح» و «تحميد»، تسبيح و تحميد زبانى است، مانند گفتن: «سُبحَانَ الله» وَ «الحَمدُ لِلّهِ» و امثال آن. | ||
بله، اگر مراد از كلمه «صلات» در آيه اى كه از سوره «بقره» نقل كرديم، توجه به خداى سبحان باشد، ممكن است مراد از تسبيح و تحميد - و يا آن دو با سجده - معناى لغوى آن ها باشد، كه در «تسبيح»، منزه داشتن خدا و در «تحميد»، ثناى او در برابر نعمت هاى او، و در «سجده»، تذلّل و اظهار ذلت عبوديت است. | بله، اگر مراد از كلمه «صلات» در آيه اى كه از سوره «بقره» نقل كرديم، توجه به خداى سبحان باشد، ممكن است مراد از تسبيح و تحميد - و يا آن دو با سجده - معناى لغوى آن ها باشد، كه در «تسبيح»، منزه داشتن خدا و در «تحميد»، ثناى او در برابر نعمت هاى او، و در «سجده»، تذلّل و اظهار ذلت عبوديت است. | ||
