تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱۳: تفاوت میان نسخه‌ها

و همچنين رواياتى كه دارد: فرستادگان بنى تميم، وقتى خدمت رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» مى رسيدند، پشت در منزلش مى ايستادند و صدا مى زدند كه: به سر وقت ما بيرون بيا. آنگاه آيه اى را كه در اين مورد نازل شده، اين چنين نقل كرده: «إنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِن وَرَاءِ الحُجُرَاتِ (بَنُو تَمِيم) أكثَرُهُم لَا يَعقِلُونَ»، آنگاه آقايان پنداشتند كه كلمۀ «بَنُوتَمِيم»، جزء آيه بوده و ساقط شده است.

و چه بسا از اين روايات كه در ميان خود آن ها تعارض و تنافى است، كه به حكم كلى (تساقط روايات در هنگام تعارض) از درجه اعتبار ساقطه اند. مانند روايات وارده از طرق خاصه و عامه، در اين كه آيه اى در قرآن براى حكم سنگسار بوده و افتاده، آنگاه در بيان اين كه آيه مذكور چه بوده، در يكى چنين آمده: «إذَا زَنَى الشَّيخُ وَ الشَّيخَةُ فَارجِمُوهُمَا ألبَتَّةً فَإنَّهُمَا قَضِيَا الشَّهوَةَ: وقتى پيرمرد و پيرزن زنا كردند، بايد حتما سنگسار شوند، زيرا اين طبقه شهوترانى خود را كرده اند».  

و در بعضى ديگر چنين آمده: «الشَّيخُ وَ الشَّيخُةُ إذَا زَنِيَا فَارجِمُوهُمَا ألبَتَّةً فَإنَّهُمَا قَضِيَا الشَّهوَةَ: پيرمرد و پيرزن اگر زنا كنند، بايد حتما سنگسار شوند، چون آن ها شهوترانى خود را كرده اند».  

«اللهُ لَا إلَهَ إلَّا هُوَ الحَىٌّ القَيُّومُ لَا تَأخُذُهُ سِنَةٌ وَ لَا نَومٌ لَهُ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِى الأرضِ (وَ مَا بَينَهُمَا وَ مَا تَحتَ الثَّرَى عَالِمُ الغَيبِ وَ الشَّهَادَةِ فَلَا يُظهِرُ عَلَى غَيبِهِ أحَداً) مَن ذَا الَّذِى يَشفَعُ عِندَهُ... وَ هُوَ العَلِىُّ العَظِيمُ (وَ الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العَالَمِينَ».