تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۹: تفاوت میان نسخه‌ها

هَذَا بَلَاغٌ لِّلنَّاسِ وَ لِيُنذَرُوا بِهِ وَ لِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَ لِيَذَّكَّرَ أُولُوا الاَلْبَابِ (۵۲)

و مپندار كه خدا از اعمالى كه ستمگران مى كنند، غافل است، (بلكه كيفر) آن ها را تأخير انداخته براى روزى كه چشم ها در آن روز، خيره مى شود.(۴۲)

اين، براى مردم بلاغى است تا بدان بيم يابند، و بدانند كه او خدايى يگانه است و تا صاحبان خرد اندرز گيرند. (۵۲)

بعد از آن كه در آيات قبل بشر را انذار نمود و بشارت داد و به صراط خود دعوت نمود و فهمانيد كه همه اين ها به خاطر اينست كه خدا عزيز و حميد است. اينك در آيه اول از آيات مورد بحث آن مطالب را به آيه اى ختم نموده كه در حقيقت جواب از توهمى است كه ممكن است بعضى فكر كنند كه اگر اين حرف ها درست است و راستى اين دعوت ، دعوت نبوى و از ناحيه پروردگارى عزيز و حميد است، پس چرا مى بينيم اين ستمكاران همچنان سرگرم تمتعات خويش اند؟