تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها

موسى (به بنى اسرائيل ) گفت: اگر شما و هر كه در زمين هست همگى كافر شويد، خدا بى نياز و ستوده است (۸)

آنها (از خدا) تقاضاى فتح و پيروزى و گشايش كردند، و هر گردنكش ‍ ستيره جو نوميد و نابود شد (۱۵

اين آيات ، مشتمل بر ذكر پاره اى از نعمتها و نقمتهاى خدا است كه هر كدام در روز معينى رخ داده است.

از ظاهر سياق اين آيات برمى آيد كه همه اين آيات غير از آيه «'''و اذ تاذن ربكم ...'''».نقل كلام حضرت موسى (عليه السلام) است ، كه موسى بن عمران (عليهما السلام) در اين آيات ، مردم خود را به پاره اى از ايام خداى سبحان كه به مقتضاى عزت مطلقه اش ، نعمتها و يا عذاب هايى فرستاده و هر كدام را به مقتضاى حكمت بالغه اش در جاى خود فرستاده تذكر مى دهد، و به يادشان مى آورد.

كلمه «'''يسومونكم '''» از«'''سوم '''» است و سوم ، بطورى كه راغب گفته به معناى رفتن به طلب چيزى است. در اين صورت ، اين كلمه هم رفتن را مى رساند و هم طلب كردن را. ولى گويا در آيه شريفه به معناى چشاندن عذاب است ، و كلمه «'''استحياء'''» به معناى زنده نگهداشتن است .

و معناى آيه اين است كه: اى رسول ما! به ياد بياور - و با يادآوريت ، ايستادگى و ايمانت را به عزيز و حميد بودن خدا زيادتر كن - آن زمانى را كه موسى به قوم خود (بنى اسرائيل) گفت: اى بنى اسرائيل! نعمتهاى خدا را بياد آوريد، آن روز كه از آل - فرعون و مخصوصا از قبطيان نجاتتان داد، قبطيانى كه دائما شما را شكنجه مى دادند و عذاب مى چشاندند، و اغلب ، پسرانتان را مى كشتند و دخترانتان را براى كلفتى و رختشوئى خود، زنده نگه مى داشتند، كه در اين وقايع ، بلا و محنت (امتحان) بزرگى از ناحيه پروردگارتان بود.

در مجمع البيان گفته است : «'''تاذن '''» به معناى اعلام است: و «'''آذن '''» و «'''تاذن'''» معنايشان يكى است ، نظير «'''اوعد'''» و«'''توعد'''».

جمله «'''و اذتاذن ربكم ...'''»، عطف است بر جمله «'''اذ قال موسى لقومه '''» و نسبتى كه آيه بعدى قال موسى ...، با اين آيه دارد همان نسبتى است كه آيه و «'''لقد ارسلنا موسى ...'''»، با آيه «'''كتاب انزلناه اليك لتخرج الناس من الظلمات الى النور'''» دارد، (دقت بفرماييد) و تناسبى كه گفتيم ، با سياق كلام سازگارتر از نسبتى است كه ديگر مفسران گفته اند.