تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها

<span id='link211'><span>

در تفسير كشاف، اين وجه را كه گفتيم انكار كرده و گفته: به هيچ وجه نمى توانيم اين وجه را بپذيريم كه خدا، شيطان را بر انبياى خود مسلّط كند تا هر جور دلش خواست، آن حضرات را اذيت و آزار كند و دچار عذاب نمايد و از اين راه، داغ دل خود را از آنان بستاند. چون اگر بنا باشد اين كار نسبت به انبياء جايز باشد، نسبت به پيروان انبياء، يعنى مردم صالح نيز (به طريق اولى)، جايز است. آن وقت، راندۀ درگاه خدا، هيچ مؤمن صالحى را از اين انتقام خود سالم نمى گذارد. همه را بيچاره و هلاك مى كند، با اين كه در قرآن كريم، مكرر آمده، كه شيطان به غير از وسوسه، هيچ دخالت و تأثير ديگر ندارد.