گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۳۳: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۵۸: خط ۵۸:
«'''سيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انطلَقْتُمْ إِلى مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْكُمْ ...'''»:
«'''سيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انطلَقْتُمْ إِلى مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْكُمْ ...'''»:


در اين آيه، از يك آينده اى ديگر خبر مى دهد و آن، اين است كه: مؤمنان به زودى جنگى مى كنند كه در آن جنگ فتح نصيبشان مى شود، و غنيمت هايى عائدشان مى گردد. آن وقت آن هايى كه تخلف كردند، پشيمان شده، درخواست مى كنند اجازه دهند به دنبالش به صحنه جنگ آيند، تا از غنيمت بهره مند شوند. و اين جنگ، جنگ «خيبر» است كه رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» و مؤمنان از آنج ا گذشتند و آن را فتح نموده، غنيمت هايى گرفتند. و خداى تعالى، آن غنائم را به كسانى اختصاص داد كه در سفر حديبيّه، با او بودند، و غير آنان را شركت نداد.
در اين آيه، از يك آينده اى ديگر خبر مى دهد و آن، اين است كه: مؤمنان به زودى جنگى مى كنند كه در آن جنگ فتح نصيبشان مى شود، و غنيمت هايى عائدشان مى گردد. آن وقت آن هايى كه تخلف كردند، پشيمان شده، درخواست مى كنند اجازه دهند به دنبالش به صحنه جنگ آيند، تا از غنيمت بهره مند شوند. و اين جنگ، جنگ «خيبر» است كه رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» و مؤمنان از آنجا گذشتند و آن را فتح نموده، غنيمت هايى گرفتند. و خداى تعالى، آن غنائم را به كسانى اختصاص داد كه در سفر حديبيّه، با او بودند، و غير آنان را شركت نداد.


و معناى آيه اين است كه: شما به زودى روانه جنگى مى شويد كه در آن غنيمت هايى به دست خواهيد آورد. آن وقت اين متخلفان خواهند گفت: بگذاريد ما هم به شما بپيونديم.  
و معناى آيه اين است كه: شما به زودى روانه جنگى مى شويد كه در آن غنيمت هايى به دست خواهيد آورد. آن وقت اين متخلفان خواهند گفت: بگذاريد ما هم به شما بپيونديم.  
خط ۶۴: خط ۶۴:
«'''يُرِيدُونَ أن يُبَدّلُوا كَلَامَ اللّه'''» - بعضى گفته اند: مراد از اين كلام خدا كه «مى خواهند تبديلش كنند»، همان وعده اى است كه خدا به اهل حديبيه داد كه به زودى، غنيمت هاى خيبر را بعد از فتح خيبر به آنان اختصاص مى دهد، كه به زودى، داستانش در تفسير آيه «وَعَدَكُمُ اللّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَة تَأخُذُونَهَا فَعَجّلَ لَكُم هَذِهِ» خواهد آمد. و خدا در اين آيه، با جمله «إذَا انطَلَقتُم إلَى مَغَانِمَ لِتَأخُذُوهَا»، به همان داستان اشاره دارد.
«'''يُرِيدُونَ أن يُبَدّلُوا كَلَامَ اللّه'''» - بعضى گفته اند: مراد از اين كلام خدا كه «مى خواهند تبديلش كنند»، همان وعده اى است كه خدا به اهل حديبيه داد كه به زودى، غنيمت هاى خيبر را بعد از فتح خيبر به آنان اختصاص مى دهد، كه به زودى، داستانش در تفسير آيه «وَعَدَكُمُ اللّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَة تَأخُذُونَهَا فَعَجّلَ لَكُم هَذِهِ» خواهد آمد. و خدا در اين آيه، با جمله «إذَا انطَلَقتُم إلَى مَغَانِمَ لِتَأخُذُوهَا»، به همان داستان اشاره دارد.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۱۹ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۱۹ </center>
«'''قُل لَن تَتّبِعُونَا كَذَلِكُم قَالَ اللّهُ مِن قَبل'''» - در اين آيهريال به رسول گرامى خود مى فرمايد: ايشان را نگذار دنبالت بيايند. و در پاسخ جمله «ذَرُونَا»، بگو: «لَن تَتَّبِعُونَا».
«'''قُل لَن تَتّبِعُونَا كَذَلِكُم قَالَ اللّهُ مِن قَبل'''» - در اين آيه، به رسول گرامى خود مى فرمايد: ايشان را نگذار دنبالت بيايند. و در پاسخ جمله «ذَرُونَا»، بگو: «لَن تَتَّبِعُونَا».


«'''فَسَيَقُولُونَ بَل تَحسُدُونَنَا'''» - يعنى متخلفان بعد از اين كه اين درخواستشان كه به دنبال آن ها حركت كنند، پذيرفته نشود، خواهند گفت: شما به ما حسد مى ورزيد. و در جمله «بَل كَانُوا لَا يَفقَهُونَ إلّا قَلِيلاً»، پاسخى است از اين كه گفتند: شما به ما حسد مى ورزيد، ولى اين جواب را صريحا متوجه خود آنان نكرد و نفرمود: «بَل لَا تَكَادُونَ تَفقَهُون...»، شما حرف به خرجتان نمى رود، بلكه فرمود ايشان حرف به خرجشان نمى رود، و اين، بدان جهت بوده كه حرف به خرجشان نمى رفته، و در مقامى كه قرآن ادعا مى كند كه آن ها چنين هستند، ديگر معنا ندارد روى سخن را به خود آنان كند. لذا خطاب را متوجه رسول خدا كرد و فرمود: «بَل كَانُوا لَا يَفقَهُونَ إلّا قَلِيلاً».
«'''فَسَيَقُولُونَ بَل تَحسُدُونَنَا'''» - يعنى متخلفان بعد از اين كه اين درخواستشان كه به دنبال آن ها حركت كنند، پذيرفته نشود، خواهند گفت: شما به ما حسد مى ورزيد. و در جمله «بَل كَانُوا لَا يَفقَهُونَ إلّا قَلِيلاً»، پاسخى است از اين كه گفتند: شما به ما حسد مى ورزيد، ولى اين جواب را صريحا متوجه خود آنان نكرد و نفرمود: «بَل لَا تَكَادُونَ تَفقَهُون...»، شما حرف به خرجتان نمى رود، بلكه فرمود ايشان حرف به خرجشان نمى رود، و اين، بدان جهت بوده كه حرف به خرجشان نمى رفته، و در مقامى كه قرآن ادعا مى كند كه آن ها چنين هستند، ديگر معنا ندارد روى سخن را به خود آنان كند. لذا خطاب را متوجه رسول خدا كرد و فرمود: «بَل كَانُوا لَا يَفقَهُونَ إلّا قَلِيلاً».
۱۶٬۸۸۳

ویرایش