گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۱۷۷: خط ۱۷۷:
<span id='link56'><span>
<span id='link56'><span>


==قيامت نزديك شد... آيا باز هم مى خنديد و نمى گرييد؟! ==
== قيامت نزديك شد، آيا باز هم مى خنديد و نمى گرييد؟! ==


أَزِفَتِ الاَزِفَةُ
«'''أَزِفَتِ الاَزِفَةُ'''»:


يعنى قيامت نزديك شد، چون كلمه «'''آزفه '''» يكى از اسماى قيامت است ، همچنان كه در جاى ديگر آمده : «'''و انذرهم يوم الازفه '''».
يعنى قيامت نزديك شد. چون كلمۀ «آزفه»، يكى از اسماى قيامت است، همچنان كه در جاى ديگر آمده: «وَ أنذِرهُم يَومَ الآزِفَةِ».


لَيْس لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ
«'''لَيْس لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ'''»:


منظور از «'''كاشفه '''»، «'''نفس كاشفه '''» است ، يعنى غير خدا كسى نيست كه گرفتارى آن روز را بر دارد، چون مراد از كشف ، ازاله شدايد و هراسها است .
منظور از «كاشفه»، «نفس كاشفه» است. يعنى غير خدا، كسى نيست كه گرفتارى آن روز را بر دارد، چون مراد از «كشف»، ازالۀ شدايد و هراس ها است.
پس معنايش همانطور كه گفتيم اين است كه : هيچ كسى نيست كه بتواند شدايد و هراسهاى آن روز را بردارد، مگرخداى سبحان بردارد.


أَ فَمِنْ هَذَا الحَْدِيثِ تَعْجَبُونَ وَ تَضحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ وَ أَنتُمْ سمِدُونَ
پس معنايش همان طور كه گفتيم، اين است كه: هيچ كسى نيست كه بتواند شدايد و هراس هاى آن روز را بردارد، مگر آن که خداى سبحان بردارد.


اشاره با كلمه «'''هذا'''» به بيان گذشته است ، و كلمه «'''سمود'''» كه مصدر سامدون است به معناى لهو است ، و آيه شريفه متفرع بر بيان گذشته ، و استفهام در آن توبيخى است .
«'''أَ فَمِنْ هَذَا الحَْدِيثِ تَعْجَبُونَ * وَ تَضحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ * وَ أَنتُمْ سامِدُونَ'''»:
و معنايش اين است كه : وقتى خداى تعالى پروردگار شما است كه همه امور به او منتهى مى شود، و آوردن نشاءه ديگر به عهده او است ، و آمدن آن نشاءه نزديك تر هست و بغير از خدا كسى نيست كه عذاب و گرفتاريهايش را از شما بر طرف سازد، آ يا با چنين وضعى كه داريد هنوز مى خنديد، و از كوتاهى هايى كه نسبت به خداى تعالى كرده و خود را در معرض شقاوت دائمى قرار داديد نمى گرييد؟ آيا از اين بيانات كه شما را به نجات مى خواند تعجب و انكار مى كنيد؟ و از در استهزا به آن مى خنديد و گريه نمى كنيد؟


فَاسجُدُوا للَّهِ وَ اعْبُدُوا
اشاره با كلمۀ «هذا» به بيان گذشته است، و كلمۀ «سمود» - كه مصدر سامدون است - به معناى لهو است، و آيه شريفه متفرّع بر بيان گذشته، و استفهام در آن توبيخى است.


اين جمله نيز نتيجه اى است كه از بيان سابق گرفته شده ، و معنايش اين است كه وقتى برايتان معلوم شد كه در چنين مخاطره اى قرار داريد، پس بايد كه براى او سجده نموده تنها او را بپرستيد، تا مخاطره مذكور را كه غير از خدا برطرف كننده اى ندارد از شما برطرف سازد.
و معنايش اين است كه: وقتى خداى تعالى، پروردگار شما است كه همه امور به او منتهى مى شود، و آوردن نشئۀ ديگر به عهدۀ اوست، و آمدن آن نشئه نزديك تر هست و به غير از خدا كسى نيست كه عذاب و گرفتاری هايش را از شما بر طرف سازد، آيا با چنين وضعى كه داريد، هنوز مى خنديد، و از كوتاهى هايى كه نسبت به خداى تعالى كرده و خود را در معرض شقاوت دائمى قرار داديد، نمى گرييد؟ آيا از اين بيانات كه شما را به نجات مى خواند، تعجب و انكار مى كنيد؟ و از درِ استهزا به آن مى خنديد و گريه نمى كنيد؟
 
«'''فَاسجُدُوا للَّهِ وَ اعْبُدُوا'''»:
 
اين جمله نيز، نتيجه اى است كه از بيان سابق گرفته شده، و معنايش اين است كه: وقتى برايتان معلوم شد كه در چنين مخاطره اى قرار داريد، پس بايد كه براى او سجده نموده، تنها او را بپرستيد، تا مخاطرۀ مذكور را كه غير از خدا برطرف كننده اى ندارد، از شما برطرف سازد.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۸۳ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۸۳ </center>
==بحث روايتى ==
==بحث روايتى ==


۱۶٬۰۵۷

ویرایش