۱۷٬۲۱۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مقصود از وجه خدا و بقاى آن
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
بنابراين، كلمۀ «ذُوالجَلال وَ الإكرَام»، نامى از اسماى حُسناى خدا است، كه به مفهوم خود، تمامى اسماى جلال و اسماى جمال خدا را در بر مى گيرد. | بنابراين، كلمۀ «ذُوالجَلال وَ الإكرَام»، نامى از اسماى حُسناى خدا است، كه به مفهوم خود، تمامى اسماى جلال و اسماى جمال خدا را در بر مى گيرد. | ||
و مسمّاى به اين نام، در حقيقت ذات مقدسۀ خدايى است، همچنان كه در آخر همين سوره، خود خداى تعالى را به اين اسم ناميده و فرموده: «تَبَارَكَ اسمُ رَبّكَ ذِى الجَلَالِ وَ الإكرَام»، وليكن در آيه مورد، بحث نام وجه خدا شده، حال يا به خاطر اين بوده كه در خصوص اين جمله از معناى وصفيت افتاده و صفت وجه واقع نشده، و بلكه مدح و ثناى ربّ قرار گرفته، و تقديرش «وَ يَبقَى وَجهُ رَبّكَ هُوَ ذُوالجَلاَلِ وَ الإكرَام - و تنها وجه پروردگارت كه او داراى جلال و اكرام باقى مى ماند»، مى باشد. | و مسمّاى به اين نام، در حقيقت ذات مقدسۀ خدايى است، همچنان كه در آخر همين سوره، خود خداى تعالى را به اين اسم ناميده و فرموده: «تَبَارَكَ اسمُ رَبّكَ ذِى الجَلَالِ وَ الإكرَام»، وليكن در آيه مورد، بحث نام وجه خدا شده، حال يا به خاطر اين بوده كه در خصوص اين جمله از معناى وصفيت افتاده و صفت وجه واقع نشده، و بلكه مدح و ثناى ربّ قرار گرفته، و تقديرش «وَ يَبقَى وَجهُ رَبّكَ هُوَ ذُوالجَلاَلِ وَ الإكرَام - و تنها وجه پروردگارت كه او داراى جلال و اكرام است، باقى مى ماند»، مى باشد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۷۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۷۰ </center> | ||
و يا اين كه مراد از «وجه» - همان طور كه گفتيم - صفت كريمه و اسم مقدس خداى تعالى است، و معلوم است كه برگشت اجراى اسم بر اسم، اجراى آن بر ذات است. | و يا اين كه مراد از «وجه» - همان طور كه گفتيم - صفت كريمه و اسم مقدس خداى تعالى است، و معلوم است كه برگشت اجراى اسم بر اسم، اجراى آن بر ذات است. | ||
