۱۶٬۱۹۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۳۴ - ۵۲ سوره قلم
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
وَ مَا هُوَ إِلا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(۵۲) | وَ مَا هُوَ إِلا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(۵۲) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۳۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۳۶ </center> | ||
«'''ترجمه آيات'''» | <center> «'''ترجمه آيات'''» </center> | ||
محققا براى مردم پرهيزكار در نزد پروردگارشان بهشت ها و باغ هاى پر از نعمت است (۳۴). | محققا براى مردم پرهيزكار در نزد پروردگارشان بهشت ها و باغ هاى پر از نعمت است (۳۴). | ||
| خط ۱۱۶: | خط ۱۱۶: | ||
در حالى كه قرآن نيست مگر تذكر براى عالميان (۵۲). | در حالى كه قرآن نيست مگر تذكر براى عالميان (۵۲). | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۳۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۳۷ </center> | ||
«''' | <center> «'''بیان آيات'''» </center> | ||
اين آيات دنباله تهديدهايى است كه درباره تكذيب گران رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» كرده بود، و عذاب آخرتى آنان را به اين بيان مسجّل مى سازد كه مردم با تقوا در بهشت هاى نعيم هستند، و اين كه تكذيب گران و متقين يكسان نيستند. پس نمى توانند اميد كرامتى از خدا داشته باشند، و چون مجرمند، آنچه هم از نعمت هاى دنيا در اختيار دارند، استدراج و املاء است، نه نعمت و كرامت. و نيز در اين آيات، رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را امر مى كند به اين كه در برابر حكم پروردگارش صبر كند و اين امر را تأكيد مى نمايد. | اين آيات دنباله تهديدهايى است كه درباره تكذيب گران رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» كرده بود، و عذاب آخرتى آنان را به اين بيان مسجّل مى سازد كه مردم با تقوا در بهشت هاى نعيم هستند، و اين كه تكذيب گران و متقين يكسان نيستند. پس نمى توانند اميد كرامتى از خدا داشته باشند، و چون مجرمند، آنچه هم از نعمت هاى دنيا در اختيار دارند، استدراج و املاء است، نه نعمت و كرامت. و نيز در اين آيات، رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را امر مى كند به اين كه در برابر حكم پروردگارش صبر كند و اين امر را تأكيد مى نمايد. | ||
| خط ۱۳۲: | خط ۱۳۲: | ||
در بدو نظر، اين احتمال به نظر مى رسد كه آيه شريفه مى خواهد حجتى را بر مسأله معاد اقامه كند، همان طور كه آيه «أم نَجعَلُ الّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحَاتِ كَالمُفسِدين فِى الأرض أم نَجعَلُ المُتّقِينَ كَالفُجّار» در اين مقام است، كه تفسيرش گذشت. | در بدو نظر، اين احتمال به نظر مى رسد كه آيه شريفه مى خواهد حجتى را بر مسأله معاد اقامه كند، همان طور كه آيه «أم نَجعَلُ الّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحَاتِ كَالمُفسِدين فِى الأرض أم نَجعَلُ المُتّقِينَ كَالفُجّار» در اين مقام است، كه تفسيرش گذشت. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۳۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۳۸ </center> | ||
و نيز اين احتمال هم به نظر مى رسد كه مى خواهد كلام تكذيب گران را رد كند، كه به مؤمنين مى گفتند: اگر مسأله بعث و معادى در بين باشد، در آن جا نيز مانند دنيا ما متنعم خواهيم بود، و خداى تعالى اين گفتارشان را در آيه زير حكايت فرموده كه: «وَ مَا أظُنّ السّاعَةَ قَائِمَة وَ لَئِن | و نيز اين احتمال هم به نظر مى رسد كه مى خواهد كلام تكذيب گران را رد كند، كه به مؤمنين مى گفتند: اگر مسأله بعث و معادى در بين باشد، در آن جا نيز مانند دنيا ما متنعم خواهيم بود، و خداى تعالى اين گفتارشان را در آيه زير حكايت فرموده كه: «وَ مَا أظُنّ السّاعَةَ قَائِمَة وَ لَئِن رجعتُ إلى رَبّى إنّ لِى عِندَهُ لَلحُسنَى». | ||
و ظاهر سياق آيات بعدى كه حكم تساوى تكذيب گران و متقين را رد مى كند، احتمال دوم را تأييد مى نمايد، در روايت هم آمده كه مشركان وقتى داستان بعث و معاد را شنيدند، گفتند اگر آنچه محمّد و پيروانش مى گويند، صحيح باشد، باز هم حال ما بهتر از حال آنان خواهد بود. همان طور كه در دنيا بهتر است، و حداقل اين است كه برابر با حال آنان باشد. | و ظاهر سياق آيات بعدى كه حكم تساوى تكذيب گران و متقين را رد مى كند، احتمال دوم را تأييد مى نمايد، در روايت هم آمده كه مشركان وقتى داستان بعث و معاد را شنيدند، گفتند اگر آنچه محمّد و پيروانش مى گويند، صحيح باشد، باز هم حال ما بهتر از حال آنان خواهد بود. همان طور كه در دنيا بهتر است، و حداقل اين است كه برابر با حال آنان باشد. | ||
