روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۶۵
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج
و روي زرعه عن ابي بصير قال قال ابو عبد الله ع :
| من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۶۴ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۶۶ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴۷
و زرعه از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود: چون آفتاب روز عرفه فرو نشست بگو: «اللّهمّ لا تجعله آخر العهد من هذا الموقف، و ارزقنيه ابدا ما ابقيتني، و اقلبني اليوم مفلحا منجحا مستجابا لي، مرحوما مغفورا لي بأفضل ما ينقلب به اليوم مفلحا منجحا مستجابا لى، مرحوما مغفورا لى بأفضل ما ينقلب به اليوم احد من وفدك و حجّاج بيتك الحرام، و اجعلني اليوم من اكرم و فدك عليك، و اعطني افضل ما اعطيت احدا منهم من الخير و البركة [و العافية] و الرّحمة و الرّضوان و المغفرة، و بارك لي فيما ارجع اليه من اهل أو مال أو قليل أو كثير و بارك لهم فيّ». «خدايا اين ديدار را آخرين ديدار من از اين موقف قرار مده، و هميشه تا هر زمان كه مرا باقى بدارى آن را روزيم ساز، و امروز مرا رستگار و پيروز و با دعاى مستجاب و ارمغانى از رحمت و مغفرت، ببهترين وجهى كه يكى از زائران و حاجّ بيت محترم تو به وطنش بازمىگردد بوطنم بازگردان، و مرا امروز از گرامىترين واردين و زائرين خودت قرار ده، و بهترين نمونه خير و بركت [و عافيت] و رحمت و رضوان و مغفرتى را كه بيكى از ايشان عطا كردهاى بمن عطا فرماى. و آنچه را از خانواده يا مال يا كم يا بيش كه من بسوى آن باز ميگردم براى من مبارك ساز. و مرا نيز براى آنان مبارك فرماى». پس چون كوچ كردى در راه سپردن اعتدال را بكاربند، و بر تو باد به آرامى و شتابزدگىاى را كه بسيارى از مردم در كوهها و درّهها بكار مىبرند ترك كن، زيرا رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شتر خود را چندان از شتاب بازمىداشت كه سرش ببالاى ران ميرسيد و مردم را به آرامش ميخواند، و سنّت او همان سنّت متّبع است. پس چون به تلّ سرخ كه در سمت راست جاده است، رسيدى بگو: اللّهمّ ارحم موقفي، و بارك لي في عملي، و سلّم لي ديني، و تقبّل مناسكي» . «خدايا موقف مرا مشمول رحمت خود قرار ده، و عملم را برايم مبارك ساز، و دينم را برايم سالم بدار، و مناسكم را قبول فرماى». پس چون بمزدلفه- كه همان جمع است- رسيدى در داخل درّه از سمت راست جادّه نزديك بمشعر الحرام فرود آى، و اگر در آنجا موضعى نيافتى پس از حوضهائى كه نزديك وادى محسّر است در مگذر، زيرا كه آنجا فاصله ميان جمع و منى است. و نماز مغرب و عشاء را با يك اذان و دو اقامه بجاى آور، و پس از آن نافلههاى مغرب را بعد از عشاء بخوان، و در ليلة النحر نماز مغرب را جز در مزدلفه مگذار، اگر چه ربع شب تا ثلث آن بگذرد، و در مزدلفه بمان، و ميبايد تا از دعاى تو در آنجا اين باشد:
«اللّهمّ هذه جمع فاجمع لي فيها جوامع الخير كلّه، اللّهمّ لا تؤيسني من الخير الّذي سألتك أن تجمعه لي في قلبي، و عرّفني ما عرّفت أولياءك في منزلي هذا وهب لي جوامع الخير و اليسر كلّه». «خدايا نام اين موقف «جمع» است، پس- بيمن معنى آن- همگى جوامع خير را در اين سرزمين براى من جمع كن. خدايا مرا از آن خيرى كه از تو مسألت كردم تا آن را در فضاى قلبم مجتمع سازى نوميد مساز، و همگى جوامع خير و آسانى در شئون زندگانى را بمن ارزانى دار».
و اگر بتوانى كه در آن شب نخوابى پس چنين كن، زيرا درهاى آسمان براى صداهاى مؤمنين كه هياهوئى مانند هياهوى زنبورهاى عسل دارد بسته نميشود. خداى تبارك و تعالى ميگويد: «من پروردگار شمايم، و شما بندگان منيد، اى بندگان من، شما حق مرا اداء كرديد، و بر من سزاوار است كه دعاهاى شما را اجابت كنم» از اين رو در آن شب گناهان هر كه را بخواهد فرو ميريزد، و هر كه را اراده كند مىآمرزد.
