غَرَبَت
ریشه کلمه
- غرب (۱۹ بار)
قاموس قرآن
دور شدن. در قاموس گفته: «اَلْغَرْبُ: اَلْمَغْرِبُ وَ الذِّهابُ وَالَّنَحّى» در اقرب الموارد گفته «غَرَبَتِ النُّجُومُ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوارَتْ» در مجمع فرموده: اصل غرب به معنى تباعد و حد است «حّد» را ديگران نيز گفتهاند. على هذا غروب آفتاب و غيره را به علت دور شدن از افق و پنهان شدن غروب گفتهاند. [كهف:17]. چون آفتاب غروب مىكرد از آنها به طرف شمال ميل مىكرد. [ق:39]. مَغرِب: محل غروب [بقره:115]. آيه شامل تمام زمين است زيرا چون زمين را به شرق و غرب تقسيم كنيم جز خطّى موهوم كه فاصل آن دو است چيزى نمىماند. راجع به آيه [رحمن:17]. و [معارج:40]. رجوع شود به «شَرَقَ» و راجع به آيه [كهف:86]. رجوع شود به «طلع» و «حماء». در كريمه [اعراف:137]. مراد زمين شام و فلسطين است به قرينه «الّتى بارَكْنا» كه در چند آيه در وصف سرزمين شام آمده است مشارق و مغارب مفيد آن است كه تمام آن زمين به دست بى اسرائيل افتاده است. در آيه [نور:35]. گفتهاند مراد آن است كه شجره زيتون در شرق و غرب باغ نيست تا آفتاب فقط در نصف روز بر آن بتابد و نصف روز در سايه باشد بلكه در محلى است كه خورشيد پيوسته بر آن مىتابد، خوب مىرسد روغنش صاف و عالى مىشود كه «يَكادُ زَيْتُها يُضىءُ وَلَوْلَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ».
