روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۴۷
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الِاسْتِسْقَاء
:
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۴۶ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۴۸ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۹
و گروهى از مردم كوفه نزد على بن أبى طالب عليه السّلام رفتند و گفتند: يا امير المؤمنين دعاهائى در طلب نزول باران براى ما بخوان. پس امير المؤمنين على عليه السّلام دو فرزند خود حسن و حسين عليهما السّلام را طلب كرد و حسن را فرمود: دعا كن او عليه السّلام چنين دعا كرد: اللّهمّ هيّج لنا- تا آخر دعاى متن: آمين يا ربّ العالمين- را خواند كه ترجمه آن اينست: بار خدايا ابرها را بگشودن درهاى رحمتت بوسيله آبى سيل آسا و بادوام برانگيز، و ما را بوسيله بارانى فراگير و دامنگستر و بهجت انگيز سيراب فرما. خدايا فروبستگيهاى ابرها را بگشاى، و روان ساختنش را آسان گردان، و انگيختن بارانش را در رودخانهها و جويبارها شتابان ساز. اى خداوند بخشنده، اى خداى فعّال ما يشاء، ما را به فرو ريختن بارانى پرمايه سقايت فرما، هم از نرم بارانى فراگير كه بارانى ديگر بدنبال خود آورد، و سراسر كوه و دشت را پر سازد، و منطقه را زير دامن گيرد، و فيض خود را بر همه جا بگسترد، نرم بارانى پردوام، و ريزدانه، و تند، و افشان، و دامنهدار، و نقد و پاكيزه و با بركت، و هم از رگبارى پرخروش كه مسيلها و درّهها را زير فشار قرار دهد، و قطراتش بىشمار باشد، و دشت و دمن را بپوشاند و زمين را مستغرق تلاطم امواج خود سازد. و نيز خدايا دشتهاى ما و كوههامان، و بيابانهامان، و شهرهامان را سيراب ساز، تا نرخها را بوسيله آن ارزان كنى، و مزارع و بلادمان را بركت بخشى. خداوندا ارزاقمان را پيش چشممان فراهم آور. و گرانى را از محيط زندگيمان مفقود گردان. آمين يا ربّ العالمين. سپس امير المؤمنين عليه السّلام فرزندش حسين عليه السّلام را بدعا خواندن فرا خواند. و او گفت: خدايا، اى عطاكننده خيرات از مظان و مواطنش، و اى نازلكننده رحمتها از معادنش، و اى روانكننده بركات بر مستحقانش، باران فراگير از جانب تو است، و يارى دهنده و مطلوب يارى طلبان توئى، و خطاكاران مائيم، و مسئول آمرزش خواهان، و آمرزنده آمرزيدگان توئى كه هيچ معبود حقّى جز تو نيست. خدايا بارانى آرام و بىرعد و برق و بادوام بسوى ما بفرست، و ما را از بارانى ريزدانه، و پرمايه، و عامّ، و گسترده و سيرابكننده و نزديك بزمين و پياپى، و گوارا، و زمينه ساز سرشارى و فراوانى برخوردار ساز. و همچنين از بارانى درشت قطره، و سرشار و سرشاركننده، و موج خيز، و پرطنين و سيّال، و سيل انگيز، و دراز آهنگ، و فراگير، و همگانى، و لبريزكننده آبگيرها بهرهمندمان فرماى، كه دانههاى درشتش بر هم بخورد و نهرهاى فراهم شده از آن بشدّت و بسرعت روان شوند، و سيلابى عظيم از آن پديد گردد، و برقش فريب دهنده، و رعدش دروغين نباشد. بارانى كه بندگان ضعيفت را بوسيله آن سرزنده سازى، و اراضى مواتت را ببركت آن احياء كنى. و اين نعمتى و منّتى از جانب تو در باره ما است- آمين ربّ العالمين. پس هنوز سخن او بپايان نرسيده بود كه خدا بارانى فراگير فرو باريد. و از سلمان فارسى- رضى اللَّه عنه- پرسيدند: يا ابا عبد اللَّه آيا مضامين اين دعاها چيزيست كه به آن دو تعليم دادهاند؟ سلمان گفت: واى بر شما آيا سخن رسول خدا را نشنيدهاند كه فرمود: حكمت بر زبان اهل بيت من روان شده است.
