روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۹۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ يَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ دُخُولِ الْحَمَّامِ وَ آدَابِهِ وَ مَا جَاءَ فِي التَّنْظِيفِ وَ الزِّينَة

و روي حنان بن سدير عن ابيه قال قال :

دَخَلْتُ أَنَا وَ أَبِي وَ جَدِّي وَ عَمِّي حَمَّاماً فِي‏ اَلْمَدِينَةِ فَإِذَا رَجُلٌ فِي بَيْتِ اَلْمَسْلَخِ فَقَالَ لَنَا مِمَّنِ اَلْقَوْمُ فَقُلْنَا مِنْ أَهْلِ‏ اَلْعِرَاقِ فَقَالَ وَ أَيُ‏ اَلْعِرَاقِ‏ فَقُلْنَا اَلْكُوفِيُّونَ‏ فَقَالَ مَرْحَباً بِكُمْ يَا أَهْلَ‏ اَلْكُوفَةِ وَ أَهْلاً أَنْتُمُ اَلشِّعَارُ دُونَ اَلدِّثَارِ ثُمَّ قَالَ وَ مَا يَمْنَعُكُمْ مِنَ اَلْإِزَارِ فَإِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ قَالَ عَوْرَةُ اَلْمُؤْمِنِ عَلَى اَلْمُؤْمِنِ حَرَامٌ قَالَ فَبَعَثَ عَمِّي إِلَى كِرْبَاسَةٍ فَشَقَّهَا بِأَرْبَعَةٍ ثُمَّ أَخَذَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا وَاحِداً ثُمَّ دَخَلْنَا فِيهَا فَلَمَّا كُنَّا فِي اَلْبَيْتِ اَلْحَارِّ صَمَدَ لِجَدِّي فَقَالَ يَا كَهْلُ مَا يَمْنَعُكَ مِنَ اَلْخِضَابِ فَقَالَ لَهُ جَدِّي‏ أَدْرَكْتُ مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي وَ مِنْكَ لاَ يَخْتَضِبُ فَقَالَ وَ مَنْ ذَاكَ اَلَّذِي هُوَ خَيْرٌ مِنِّي فَقَالَ أَدْرَكْتُ‏ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع‏ وَ لاَ يَخْتَضِبُ فَنَكَسَ رَأْسَهُ وَ تَصَابَّ عَرَقاً وَ قَالَ صَدَقْتَ وَ بَرِرْتَ ثُمَّ قَالَ يَا كَهْلُ إِنْ تَخْتَضِبْ فَإِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ قَدْ خَضَبَ وَ هُوَ خَيْرٌ مِنْ‏ عَلِيٍّ ع‏ وَ إِنْ تَتْرُكْ فَلَكَ‏ بِعَلِيٍّ ع‏ أُسْوَةٌ قَالَ فَلَمَّا خَرَجْنَا مِنَ اَلْحَمَّامِ سَأَلْنَا عَنِ اَلرَّجُلِ فِي اَلْمَسْلَخِ فَإِذَا هُوَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ‏ وَ مَعَهُ اِبْنُهُ‏ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۶

حنان بن سدير از پدرش روايت كرده كه گفت: من و پدرم و جدّم و عمويم در مدينه وارد حمّامى شديم در قسمت رخت كن با مردى روبرو شديم، و او بما گفت: از كدام طايفه‏ايد؟ گفتيم از مردم عراق هستيم پرسيد از كدام ناحيه عراق؟ جواب داديم كوفى هستيم، گفت: مرحبا بر شما اى أهل كوفه خوش آمديد، شما محرميد مانند جامه زيرين و نزديك و چسبيده به تن، نه لباس بالا پوش. (منظور درجه ايمان و اخلاص و تقرّب ايشان به اهل بيت (ع) است يعنى شما از خواص شيعيان ما هستيد). بعد افزود: چه مانعى دارد كه لنگ ببنديد؟ همانا رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: ديدن عورت مؤمن بر مؤمن ديگر حرام است، سدير گويد: عمويم فرستاد قطعه كرباسى آوردند و آن را چهار تكه كرد و بعد هر يك از ما يكى را برداشته بخود بسته و با آن داخل حمّام شديم. هنگامى كه ما در گرمخانه بوديم آن شخص روى به جدّم نموده و گفت: اى مرد كه ريشت سياه و سفيد شده چه چيز تو را از خضاب كردن باز ميدارد؟ جدّم باو گفت: من بخدمت كسى رسيده‏ام يا كسى را دريافتم كه از من و تو بهتر بود و خضاب نميكرد، آن شخص پرسيد: او كيست كه از من بهتر بوده است؟ جدّم گفت: من خدمت عليّ بن أبى طالب عليه السّلام را درك كرده‏ام و او خضاب نميكرد، پس آن شخص سر بزير افكنده عرق ميريخت و گفت: راست و درست ميگوئى، سپس گفت: اى مرد اگر خضاب كنى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله خضاب ميفرمود و او برتر از على عليه السّلام بود، متابعت از پيامبر (ص) كرده‏اى و اگر هم نكنى باز به علىّ عليه السّلام تأسّى كرده‏اى، سدير گويد: هنگامى كه از حمّام خارج شديم در رخت كن در باره آن شخص جستجو و پرسش كرديم، متوجّه شديم كه او علىّ بن الحسين (امام سجّاد) عليهما السّلام و همراه او فرزندش محمد (امام باقر) عليه السّلام بوده است. از اين خبر معلوم مى‏شود كه جايز است امام فرزندش را همراه خود بحمّام برد نه كسى كه امام نيست و اين بدان جهت است كه امام در كوچكى و بزرگيش معصوم است و نظر او به عورت هيچ كس نميافتد نه در حمّام و نه در جاى ديگر.