روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۱۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن حسان عن محمد بن علي عن محمد بن الفضيل عن ابي حمزه قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

إِذَا قَالَ اَلرَّجُلُ لِأَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ أُفٍّ خَرَجَ مِنْ وَلاَيَتِهِ وَ إِذَا قَالَ أَنْتَ عَدُوِّي‏ كَفَرَ أَحَدُهُمَا وَ لاَ يَقْبَلُ اَللَّهُ مِنْ مُؤْمِنٍ عَمَلاً وَ هُوَ مُضْمِرٌ عَلَى أَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ سُوءاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۴۱

از ابى حمزه، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: هر گاه مردى به برادر مؤمنش گويد: اف، از پيوستگى با او بيرون آيد، و چون به او گويد: تو دشمن منى، يكى از آنها كافر شود، و خدا از مؤمنى كه بد برادر مؤمن خود را در دل دارد، هيچ كردارى را نپذيرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۵

و نيز ابو حمزه گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السلام ميفرمود: هنگامى كه مردى ببرادر مؤمن خود بگويد: «اف» از پيوند (دينى) با او بيرون رفته، و هر گاه باو بگويد: تو دشمن منى، يكى از آن دو كافر شده‏اند، و خداوند از هر مؤمنى كه نيت بد نسبت ببرادر مؤمنش در دل دارد هيچ عملى را نپذيرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۹

ابو على اشعرى، از محمد بن سنان، از محمد بن على، از محمد بن فضيل، از ابوحمزه روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «چون مردى اف به برادر مؤمن خود بگويد، از دوستى او بيرون مى‏رود. و چون بگويد كه تو دشمنى منى، يكى از اين دو كافر مى‏شود. و خداى عز و جل عملى را از مؤمنى قبول نمى‏فرمايد، با آنكه بدى را نسبت به برادر مؤمنش در دل گرفته باشد».