روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۱۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن سنان عن حماد بن عثمان عن ربعي عن الفضيل عن ابي جعفر ع قال :

مَا مِنْ إِنْسَانٍ يَطْعُنُ فِي عَيْنِ مُؤْمِنٍ إِلاَّ مَاتَ بِشَرِّ مِيتَةٍ وَ كَانَ قَمِناً أَنْ لاَ يَرْجِعَ إِلَى خَيْرٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۴۱

از امام باقر (ع)، فرمود: هيچ بشرى چشم در چشم مؤمن به او طعن نزند جز اينكه به بدترين مرگ بميرد و سزاوار باشد كه به خير برنگردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۵

حضرت باقر عليه السلام فرمود: هيچ انسانى در چشم مؤمنى (يعنى روبرو) باو طعن نزند جز اينكه ببدترين مرگها بميرد، و سزاوار است كه بخير (و سعادت) باز نگردد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن سنان، از حمّاد بن عثمان، از ربعى، از فضيل، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هيچ انسانى نيست كه در برابر چشم مؤمنى طعنه زند، مگر آنكه به بدترين انواع مردن‏ها مى‏ميرد، و سزاوار آن باشد كه به سوى هيچ خوبى باز نگردد».