روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۱۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن علي عن علي بن عقبه عن عبد الله بن سنان عن ابي حمزه الثمالي قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

إِنَّ اَللَّعْنَةَ إِذَا خَرَجَتْ مِنْ فِي صَاحِبِهَا تَرَدَّدَتْ بَيْنَهُمَا فَإِنْ وَجَدَتْ مَسَاغاً وَ إِلاَّ رَجَعَتْ عَلَى صَاحِبِهَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۴۱

از ابى حمزه ثمالى، گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى‏فرمود: راستى چون لعنت از دهان صاحب خود بيرون آيد، ميان او و طرف لعن شده مردّد ماند، اگر مجوّزى يابد (بر ملعون بماند) و گر نه به گوينده خود برگردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۵

على بن حمزة گويد: از حضرت باقر شنيدم كه فرمود: همين كه لعنت از دهان كسى بيرون آمد (در هوا) مردد ماند، پس اگر جايى پيدا كرد (كه در آن قرار گيرد) برود، و گر نه بصاحب خود (يعنى گوينده) برگردد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن على، از على بن عقبه، از عبداللَّه بن سنان، از ابوحمزه ثمالى روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود ... تا آخر حديثِ پيش، مگر آنكه در اين حديث است كه: «در ميانه اين دو كس تردّد مى‏كند».