روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۷۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن عمر بن عبد العزيز عن الخيبري عن يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابي سلمه السراج و الحسين بن ثوير بن ابي فاخته قالوا :

كُنَّا عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَالَ عِنْدَنَا خَزَائِنُ اَلْأَرْضِ وَ مَفَاتِيحُهَا وَ لَوْ شِئْتُ أَنْ أَقُولَ بِإِحْدَى رِجْلَيَ‏ أَخْرِجِي مَا فِيكِ مِنَ اَلذَّهَبِ لَأَخْرَجَتْ قَالَ ثُمَّ قَالَ بِإِحْدَى رِجْلَيْهِ فَخَطَّهَا فِي اَلْأَرْضِ خَطّاً فَانْفَرَجَتِ اَلْأَرْضُ ثُمَّ قَالَ بِيَدِهِ فَأَخْرَجَ سَبِيكَةَ ذَهَبٍ قَدْرَ شِبْرٍ ثُمَّ قَالَ اُنْظُرُوا حَسَناً فَنَظَرْنَا فَإِذَا سَبَائِكُ كَثِيرَةٌ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ يَتَلَأْلَأُ فَقَالَ لَهُ بَعْضُنَا جُعِلْتُ فِدَاكَ أُعْطِيتُمْ مَا أُعْطِيتُمْ وَ شِيعَتُكُمْ‏ مُحْتَاجُونَ قَالَ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ سَيَجْمَعُ‏ لَنَا وَ لِشِيعَتِنَا اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةَ وَ يُدْخِلُهُمْ‏ جَنَّاتِ اَلنَّعِيمِ‏ وَ يُدْخِلُ عَدُوَّنَا اَلْجَحِيمَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۷۱

از يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابى سلمه سراج و حسين بن ثوير بن أبى فاخته گفتند: ما خدمت امام صادق (ع) بوديم كه فرمود: نزد ما است گنجينه‏هاى زمين و كليدهايش و اگر بخواهم به يكى از دو پايم گويم: بر آور آنچه طلا در تو است، بر آورد. گويد: سپس با يك پايش خطى بر زمين كشيد و زمين شكافت، سپس دست برد يك شمش طلا به اندازه يك وجب برآورد، سپس فرمود: خوب نگاه كنيد، ما نگاه كرديم، ديديم شمشهاى طلاى بسيارى است روى هم ريخته و مى‏درخشد، يكى از ماها به آن حضرت گفت: قربانت، به شما داده شده است آنچه داده شده و شيعه شما نيازمندند؟ فرمود: به راستى خدا به زودى براى ما و شيعه ما، دنيا و آخرت را فراهم آورد و آنها را به بهشت پر نعمت برد و دشمنان ما را به دوزخ اندازد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۸۰

يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابو سلمه سراج و حسين بن ثوير بن ابى فاخته نزد امام صادق عليه السلام بودند، حضرت فرمود: خزانه‏هاى زمين و كليدهايش نزد ماست، اگر من بخواهم با يك پايم بزمين اشاره كنم و بگويم هر چه طلا دارى بيرون بيار بيرون آورد. آنگاه با يك پايش اشاره كرد و روى زمين خطى‏ كشيد. زمين شكافته شد، سپس با دست اشاره كرد و شمش طلائى باندازه يك وجب بيرون آورد و فرمود خوب بنگريد، چون نگاه كرديم، شمشهاى بسيارى روى هم ديديم كه ميدرخشيد، يكى از ما بحضرت عرض كرد: قربانت، بشما چه چيزها عطا شده؟ در صورتى كه شيعيانتان محتاجند؟!! فرمود: همانا خدا دنيا و آخرت را براى ما و شيعيان ما جمع كند و آنها را ببهشت پر نعمت درآورد، و دشمن ما را بدوزخ برد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۲۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از عمر بن عبدالعزيز، از خيبرى، از يونس بن ظبيان و مفضّل بن عمرو ابوسلمه سرّاج و حسين بن ثُوَير بن ابى فاخته روايت كرده است كه گفتند: در نزد امام جعفر صادق عليه السلام بوديم كه فرمود: «خزينه‏هاى زمين و كليدهاى آنها در نزد ما است، و اگر خواسته باشم كه به يكى از پاى‏هاى خود به سوى زمين اشاره كنم و بگويم كه: آنچه در تو است از طلا بيرون آور، هر آينه بيرون خواهد آورد». پس به يكى از پاى‏هاى خود اشاره فرمود و آن را در زمين كشيد (يا به آن خطى را در زمين احداث فرمود) چنان خطّى كه زمين به جهت آن شكافته شد. پس دست خود در آن برد و شمش طلايى را بيرون آورد، به قدر يك شِبر، پس فرمود كه: «خوب نگاه كنيد»، ما نگاه كرديم و ديديم كه شمش‏هاى طلاى بسيار بر روى يكديگر ريخته مى‏درخشيد. بعضى از ما به آن حضرت عرض كرديم كه: فداى تو گردم، شما عطا شده‏ايد آنچه را كه عطا شده‏ايد (يعنى: چيز بسيارى به شما عطا شده) و شيعيان شما محتاج‏اند. راوى مى‏گويد كه: حضرت فرمود: «زود باشد كه خدا از براى ما و از براى شيعيان ما دنيا و آخرت را جمع گرداند، و ايشان را در آورد در بهشت‏هايى كه همه آن ناز و نعمت است و دشمنان ما را داخل كند در جهنّم».