القلم ٩

از الکتاب
کپی متن آیه
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ‌ فَيُدْهِنُونَ‌

ترجمه

آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توأم با انحراف از مسیر حق)!

ترتیل:
ترجمه:
القلم ٨ آیه ٩ القلم ١٠
سوره : سوره القلم
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«تُدْهِنُ»: سهل انگاری کنی. نرمش و سازش نمائی ... مراد آنان این است که پیغمبر با نزدیک شدن به دین آنان، روی خوش بدیشان نشان دهد، و آنان هم با نزدیک شدن به دین اسلام روی خوش نشان دهند. یعنی سهل‌انگاری و سازش انجام پذیرد. (نگا: واقعه / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

نزول

شأن نزول آیات ۸ تا ۱۶:

«شیخ طوسى» گویند: این آیات درباره ولید بن مغیرة المخزومى نازل شده و نیز گویند: درباره اخنس بن شریق الثقفى نازل گردیده است چنان که از ابن عباس نقل شده است.[۱]

تفسیر


نکات آیه

۱ - علاقه شدید کافران تکذیب گر، به سازش کردن و نرمش نشان دادن پیامبر(ص) با آنان و تلاش آنان در این راستا (ودّوا لو تدهن فیدهنون) «إدهان» (مصدر «تدهن و یدهنون») به معناى مدارا و نرمش نشان دادن است. مقصود از آن در این آیه، سازش کردن پیامبر(ص) در مواضع عقیدتى خویش و سستى کردن آن حضرت در برخورد با کافران است. گفتنى است سازش کردن و سستى نمودن پیامبر(ص) در امر رسالت، تنها یک علاقه و تمایل براى کافران نبود; بلکه همراه با تلاش و اقدامات گسترده بوده است.

۲ - اعلام آمادگى کافران تکذیب گر، به سازش کردن و نرمش نشان دادن با پیامبر(ص)، در صورت سازش و نرمش نمودن آن حضرت با آنان (ودّوا لوتدهن فیدهنون)

۳ - فرمان خداوند به پیامبر(ص)، مبنى بر سازش نکردن با کافران تکذیب گر و نپذیرفتن هرگونه پیشنهاد سازش (فلاتطع المکذّبین . ودّوا لوتدهن فیدهنون)

۴ - سازش و نرمش نشان دادن با کافران، بر سر مسائل عقیدتى و مواضع اصولى، ممنوع است. (فلاتطع المکذّبین . ودّوا لوتدهن فیدهنون)

موضوعات مرتبط

  • احکام :۴
  • خدا: اوامر خدا ۳
  • عقیده: ممنوعیت سازش در عقیده ۴
  • علایق: علاقه به سازش محمد(ص) ۱
  • کافران: رد پیشنهاد کافران ۳; زمینه سازش کافران ۲; علایق کافران ۱; ممنوعیت سازش با کافران ۳، ۴
  • محمد(ص): آثار سازش محمد(ص) ۲; تکلیف محمد(ص) ۳
  • مکذبان: علایق مکذبان ۱

منابع

  1. ابن ابى حاتم در تفسیر خود از سدى نقل نماید که آیه ۱. درباره اخنس بن شریق نازل شده و نیز ابن المنذر در تفسیر خود از کلبى مانند آن را روایت کرده است و نیز ابن ابى حاتم در تفسیر خود از مجاهد نقل کند که این آیه درباره اسود بن عبد یغوث نازل گردیده است.