الفتح ١٦

از الکتاب
کپی متن آیه
قُلْ‌ لِلْمُخَلَّفِينَ‌ مِنَ‌ الْأَعْرَابِ‌ سَتُدْعَوْنَ‌ إِلَى‌ قَوْمٍ‌ أُولِي‌ بَأْسٍ‌ شَدِيدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ‌ أَوْ يُسْلِمُونَ‌ فَإِنْ‌ تُطِيعُوا يُؤْتِکُمُ‌ اللَّهُ‌ أَجْراً حَسَناً وَ إِنْ‌ تَتَوَلَّوْا کَمَا تَوَلَّيْتُمْ‌ مِنْ‌ قَبْلُ‌ يُعَذِّبْکُمْ‌ عَذَاباً أَلِيماً

ترجمه

به متخلّفان از اعراب بگو: «بزودی از شما دعوت می‌شود که بسوی قومی نیرومند و جنگجو بروید و با آنها پیکار کنید تا اسلام بیاورند؛ اگر اطاعت کنید، خداوند پاداش نیکی به شما می‌دهد؛ و اگر سرپیچی نمایید -همان گونه که در گذشته نیز سرپیچی کردید- شما را با عذاب دردناکی کیفر می‌دهد!»

ترتیل:
ترجمه:
الفتح ١٥ آیه ١٦ الفتح ١٧
سوره : سوره الفتح
نزول : ٧ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«قَوْمٍ»: مراد بنوحنیفه، قوم مُسَیْلمه کذّاب، یعنی اهل رِدّه است که چهار سال بعد از نزول این آیات در زمان ابوبکر میان ایشان و مؤمنان جنگ سختی درگرفت. (نگا: التفسیر القرآنی للقرآن). «أُوْلِی بَأْسٍ»: (نگا: اسراء / نمل / ). «تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ یُسْلِمُونَ»: با آنان می‌جنگید یا مسلمان می‌شوند. یعنی باید با آنان بجنگید تا اسلام را می‌پذیرند. راه دیگری از ایشان پذیرفته نمی‌گردد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

نزول

«شیخ طوسى» گویند: قتاده و سعید بن جبیر گویند: این آیه درباره اهل خیبر است و داعى (دعوت کننده (یا) دستوردهنده) در آیه رسول خدا صلى الله علیه و آله مى باشد و اگر بگوئیم داعى آن پیامبر نیست به طور قطع ابوبکر و عمر هم نخواهند بود. چنان که مخالفین ما از اهل سنت و جماعت به آن اعتقاد دارند بلکه داعى مزبور على بن ابى‌طالب خواهد بود.[۱]

تفسیر

نکات آیه

۱ - دعوت خداوند از متخلّفان سفر حدیبیه، براى شرکت در جنگى دشوار به منظور جبران گذشته خود (قل للمخلّفین ... ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید)

۲ - اخبار الهى از نبرد قریب الوقوع مسلمانان با دشمنى نیرومند، پس از جنگ خیبر (قل للمخلّفین من الأعراب ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید)

۳ - خداوند، باز گذارنده راه توبه و آزمون عملى، براى اعراب متخلّف از سفر حدیبیه (قل للمخلّفین من الأعراب ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید) از جمله «فإن تطیعوا» - که در ذیل آیه آمده است - استفاده مى شود که دعوت متخلفان براى جنگ، در حقیقت ایجاد فرصتى براى بازگشت آنان به سوى خدا و اطاعت از رسول او است.

۴ - آشکار شدن صداقت توبه کنندگان واقعى، در میدان عمل و تکالیف دشوار (قل للمخلّفین من الأعراب ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید)

۵ - تکالیف دشوار و میدان جهاد، صحنه آزمون انسان ها و تمایز مؤمنان واقعى از مدعیان ایمان (قل للمخلّفین من الأعراب ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید)

۶ - جنگ هاى پیامبر(ص) با مشرکان و معارضان، تحت تدبیر و هدایت خداوند (سیقول المخلّفون ... قل لن تتّبعونا کذلکم قال اللّه من قبل ... قل للمخلّفین) در این مجموعه آیات، همواره خداوند از برنامه هاى آینده خبر داده است و بدین وسیله تکلیف مسلمانان را روشن ساخته و در هر مقطعى مسائل عمده آن را مشخص کرده است.

۷ - اخبار از حوادث و رخدادهاى آینده، جلوه اى از اعجاز قرآن (إذا انطلقتم إلى مغانم لتأخذوها ... کذلکم قال اللّه من قبل ... قل للمخلّفین من الأعراب ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید)

۸ - مسلمانان موظّف به پیکار بى امان با دشمنان نیرومند، تا مرز کشتن و یا به تسلیم کشاندن آنان (ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید تقتلونهم أو یسلمون)

۹ - نبرد مسلمانان پس از جنگ خیبر، با مشرکان بود و نه اهل کتاب.* (تقتلونهم أو یسلمون) در صورتى که «یسلمون» به معناى اسلام آوردن باشد; از محدود شدن فرجام دشمنان به کشته شدن یا اسلام آوردن، مطلب بالا استفاده مى شود; زیرا در مورد اهل کتاب راه سومى به عنوان تسلیم و پرداخت «جزیه» نیز مطرح است.

۱۰ - نوید الهى به اعطاى پاداشى نیک به اعراب متخلّف از حدیبیه، در صورت نبرد صادقانه با دشمنان نیرومند اسلام (فإن تطیعوا یؤتکم اللّه أجرًا حسنًا)

۱۱ - شمول لطف و رحمت الهى، نسبت به گنه کاران، در صورت اقدام عملى آنان به جبران گناهان (قل للمخلّفین من الأعراب ... فإن تطیعوا یؤتکم اللّه أجرًا حسنًا)

۱۲ - جهاد در راه خدا، داراى اجرى بزرگ و ارجمند (ستدعون إلى قوم أولى بأس شدید ... فإن تطیعوا یؤتکم اللّه أجرًا حسنًا)

۱۳ - تهدید متخلّفان از سفر حدیبیه، به عذاب دردناک، در صورت تخلف و روى گردانى دوباره از جهاد (و إن تتولّوا کما تولّیتم من قبل یعذّبکم عذابًا ألیمًا)

۱۴ - تخلّف از جنگ و جهاد، داراى کیفرى بس بزرگ و دردناک (و إن تتولّوا کما تولّیتم من قبل یعذّبکم عذابًا ألیمًا)

۱۵ - بازگشت به گناه، پس از اظهار توبه، داراى عقوبتى سنگین * (و إن تتولّوا کما تولّیتم من قبل یعذّبکم عذابًا ألیمًا) برداشت یاد شده بدان احتمال است که سنگینى کیفر متخلّفان از آن جهت باشد که اینان پس از تخلّف نخست، اظهار پشیمانى کردند و این بار بر آنان اتمام حجت شده است.

۱۶ - فرصت دهى خداوند به متخلفان و گنه کاران، براى توبه و بازگشت و عدم تعجیل او در کیفر ایشان (قل للمخلّفین ... فإن تطیعوا ... و إن تتولّوا... یعذّبکم)

موضوعات مرتبط

  • اسلام: تاریخ صدر اسلام ۹
  • امتحان: ابزار امتحان ۵; امتحان با تکلیف سخت ۵; امتحان با جهاد ۵
  • بشارت: بشارت پاداش نیکو ۱۰
  • پاداش: مراتب پاداش ۱۲
  • تائبان: امتحان تائبان ۴; زمینه صداقت تائبان ۴
  • تکلیف: آثار تکلیف سخت ۴
  • توبه: فرصت توبه ۱۶
  • توبه شکنى: کیفر توبه شکنى ۱۵
  • جنگ: پیشگویى جنگ سخت ۲; دعوت به جنگ سخت ۱
  • جهاد: اهمیت تداوم جهاد ۸; پاداش جهاد ۱۰، ۱۲; عذاب ترک جهاد ۱۳; فضیلت جهاد ۱۲; کیفر ترک جهاد ۱۴
  • حدیبیه: بشارت به متخلفان از مسافرت به حدیبیه ۱۰; توبه متخلفان از مسافرت به حدیبیه ۳; تهدید متخلفان از مسافرت به حدیبیه ۱۳; دعوت از متخلفان مسافرت به حدیبیه ۱
  • خدا: آثار تدبیر خدا ۶; آثار هدایتهاى خدا ۶; امهال خدا ۱۶; بشارتهاى خدا ۱۰; توبه پذیرى خدا ۳; تهدیدهاى خدا ۱۳; دعوتهاى خدا ۱; زمینه رحمت خدا ۱۱; زمینه لطف خدا ۱۱
  • دشمنان: آثار تسلیم دشمنان ۸; آثار قتل دشمنان ۸; جهاد با دشمنان ۲
  • عذاب: عذاب دردناک ۱۳; مراتب عذاب ۱۳
  • عمل: آثار عمل ۴
  • غزوه خیبر: قصه غزوه خیبر ۹
  • قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۲، ۷; وجوه اعجاز قرآن ۷
  • کفر: مراتب کفر ۱۴
  • کیفر: کیفر سخت ۱۵; مراتب کیفر ۱۵
  • گناه: آثار جبران گناه ۱۱
  • گناهکاران: مهلت به گناهکاران ۱۶
  • مؤمنان: زمینه تشخیص مؤمنان ۵
  • محمد(ص): منشأ جهاد محمد(ص) ۶
  • مسلمانان: جهاد مسلمانان ۹; مسلمانان و اهل کتاب ۹; مسؤولیت مسلمانان ۸
  • مشرکان: جهاد با مشرکان ۶، ۹

منابع

  1. در این آیه اختلافى از حیث تفسیر و معنى آیه بین امامیه و اهل سنت وجود دارد چنان که صاحب مجمع البیان از خاصه گوید که مراد از (قوم اولى بأس شدید) اقوام و طوائف هوازن و ثقیف اند. برخى گویند: اصحاب مسیلمه کذاب هستند و نیز گویند: اهل فارس و روم مى باشند و همچنین گویند: اهل صفین از اصحاب معاویه هستند و صحیح آنست که مراد از داعى در جمله (ستدعون) رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم است زیرا پیامبر بعد از فتح مکه مسلمین را به جنگ‌هاى زیاد دیگرى خواند و دعوت نمود آن هم به قتال و نبرد با اقوام و طوائفى که داراى قدرت و قوت بودند مانند اهل حنین و طائف و موته و نیز جنگ تبوک و سایر جنگ‌هاى دیگر، بنابراین اگر ما آن را به بعد از وفات پیامبر حمل نمائیم معنى نخواهد داشت و صاحب مفاتیح الغیب از عامه گوید: اقوى آنست که داعى مزبور رسول خدا صلى الله علیه و آله است و اظهر آنست که شامل غیررسول خدا هم خواهد بود و نیز گوید منافات ندارد که بگوئیم داعى آن در مرحله اول رسول خدا صلی الله علیه و آله و در مرحله دوم ابوبکر باشد و چون بحت تفسیرى در بین نیست از اطاله کلام خوددارى می‌شود.