الأنبياء ٧٦

از الکتاب
کپی متن آیه
وَ نُوحاً إِذْ نَادَى‌ مِنْ‌ قَبْلُ‌ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ‌ فَنَجَّيْنَاهُ‌ وَ أَهْلَهُ‌ مِنَ‌ الْکَرْبِ‌ الْعَظِيمِ‌

ترجمه

و نوح را (به یاد آور) هنگامی که پیش از آن (زمان، پروردگار خود را) خواند! ما دعای او را مستجاب کردیم؛ و او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم؛

ترتیل:
ترجمه:
الأنبياء ٧٥ آیه ٧٦ الأنبياء ٧٧
سوره : سوره الأنبياء
نزول : ٦ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«نَادَی»: ندا داد. به فریاد خواند (نگا: نوح / ، قمر / ). «أَهْلَهُ»: خاندانش. پیروانش. «الْکَرْبِ»: غم و اندوه.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱- حضرت نوح(ع)، پیامبرى که پیش از حضرت ابراهیم و لوط(ع) مى زیست. (و نوحًا إذ نادى من قبل ) برداشت یاد شده به خاطر این نکته است که مراد از «من قبل» به قرینه آیات پیشین - که در باره حضرت ابراهیم و لوط(ع) بود - زمان قبل از حضرت ابراهیم و لوط(ع) است.

۲- داستان حضرت نوح، داستانى درس آموز و شایسته یاد و یادآورى است. (و نوحًا إذ نادى ) برداشت یاد شده مبتنى براین است که «نوحاً» مفعول براى فعل مقدر (هم چون «اذکر» یا «اذکروا») باشد.

۳- حضرت نوح(ع)، از جانب خداوند، از علم، حکمت و منصب قضاوت برخوردار بود. (و لوطًا ءاتینه حکمًا و علمًا ... و نوحًا إذ نادى ) برداشت یاد شده براساس این احتمال است که عبارت «نوحاً» عطف بر «و لوطاً آتیناه» باشد; یعنى، همان گونه که به لوط(ع) علم، حکمت و... دادیم، به نوح(ع) نیز عطا کردیم. گفتنى است واژه «حکم» هم به معناى حکمت استعمال مى شود و هم به معناى قضاوت (لسان العرب).

۴- حضرت نوح(ع)، با صداى بلند و روشن از خداوند، خواستار نجات از دست قومش گردید. (و نوحًا إذ نادى من قبل ) «ندا» به معناى صداى بلند و روشن است (مفردات راغب) و مقصود از آن در این آیه - به قرینه آیه ۲۶ سوره «نوح» (و قال نوح ربّ لاتذر على الأرض من الکافرین دیّاراً) و نیز ذیل آیه شریفه (فنجیناه و أهله ...) - نجات نوح از دست قومش مى باشد.

۵- دعاى حضرت نوح(ع) براى نجات از دست قومش، مستجاب شد. (و نوحًا إذ نادى من قبل فاستجبنا له )

۶- حضرت نوح(ع) و خاندانش، گرفتار غمى شدید و اندوهى بزرگ در مسیر انجام رسالت خویش (و نوحًا إذ نادى ... فنجّینه و أهله من الکرب العظیم ) «کرب» به معناى غم و اندوه شدید است (مفردات راغب).

۷- خداوند، نوح(ع) و خاندانش را از غم شدید و اندوه بزرگ ناشى از انجام رسالت خویش نجات داد. (فنجّینه و أهله من الکرب العظیم )

۸- قوم بى ایمان نوح، مایه غم شدید و اندوه بزرگ براى حضرت نوح و خاندانش بودند. (فنجّینه و أهله من الکرب العظیم )

۹- خاندان نوح از مؤمنان به رسالت نوح(ع) و بهره مند از لطف ویژه خداوند (فنجّینه و أهله من الکرب العظیم ) نجات خاندان نوح(ع)، بیانگر عنایت ویژه خداوند به ایشان و نیز حاکى از ایمان آنان به رسالت نوح(ع) است; زیرا اگر آنان مانند قوم نوح کافر بودند، نجات نمى یافتند. گفتنى است آیه بعد (و نصرناه من القوم الذین کذّبوا...) مؤید همین نکته است.

موضوعات مرتبط

  • انبیا: انبیاى قبل از ابراهیم(ع) ۱; انبیاى قبل از لوط(ع) ۱; تاریخ انبیا ۱
  • خدا: نجات بخشى خدا ۷
  • ذکر: ذکر قصه نوح(ع) ۲
  • عبرت: عوامل عبرت ۲
  • قوم نوح: کفر قوم نوح ۸; نجات از قوم نوح ۴، ۵; نقش قوم نوح ۸
  • لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۹
  • نوح(ع): اجابت دعاى نوح(ع) ۵; اندوه خانواده نوح(ع) ۶; اندوه نوح(ع) ۶; ایمان خانواده نوح(ع) ۹; تاریخ نوح(ع) ۱; دعاى نوح(ع) ۴; رسالت نوح(ع) ۶، ۷; رفع اندوه خانواده نوح(ع) ۷; رفع اندوه نوح(ع) ۷; عبرت از قصه نوح(ع) ۲; علم لدنى نوح(ع) ۳; عوامل اندوه خانواده نوح(ع) ۸; عوامل اندوه نوح(ع) ۸; فضایل خانواده نوح(ع) ۹ ; فضایل نوح(ع) ۳، ۹; قصه نوح(ع) ۴، ۵، ۶، ۷، ۸; مومنان به نوح(ع) ۹; مقامات نوح(ع) ۳; منشأ حکمت نوح(ع) ۳; منشأ قضاوت نوح(ع) ۳; نجات خانواده نوح(ع) ۷; نجات نوح(ع) ۵، ۷

منابع