| گسترشکپی متن آیه
|
| وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَکُمْ وَ لاَ أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ
|
ترجمه
و آنهایی را که جز او می‌خوانید، نمی‌توانند یاریتان کنند، و نه (حتی) خودشان را یاری دهند؛
و كسانى را كه به جاى او مى‌خوانيد، نه مى‌توانند شما را نصرت دهند و نه خودشان را يارى كنند
و كسانى را كه به جاى او مى‌خوانيد، نمى‌توانند شما را يارى كنند و نه خويشتن را يارى دهند.
و آنهایی را که شما خدا می‌خوانید جز خدای یکتا هیچ یک قدرت بر یاری شما بلکه بر یاری خود ندارند.
و کسانی را که به جای خدا می خوانید، نه می توانند شما را یاری دهند و نه خود را یاری رسانند.
آنان را كه به جاى اللّه به خدايى مى‌خوانيد، نه شما را مى‌توانند يارى كنند و نه خود را.
و کسانی که در برابر و به جای او [خداوند] می‌خوانید، نمی‌توانند به شما و نه به خودشان یاری‌ای برسانند
و آنان كه به جاى او مى‌خوانيد- بُتها- نه مى‌توانند شما را يارى كنند و نه خود را يارى مى‌كنند
چیزهائی را که شما بجز خدا فریاد می‌دارید و می‌پرستید، نه می‌توانند شما را یاری دهند و نه می‌توانند خویشتن را کمک کنند.
«و کسانی را که بجز او می‌خوانید، نتوانند شما را کمک کنند و نه خودشان را کمک می‌کنند.»
و آنان را که جز او خوانید نتوانند شما را یاری‌کردن و نه خویشتن را یاری کنند
Those you call upon besides Him cannot help you, nor can they help themselves.
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ «197»
(بتها) و كسانى كه به جاى خدا مى‌خوانيد (و مى‌پرستيد)، نه مى‌توانند شما را يارى نمايند و نه خود را يارى مى‌كنند.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (197)
وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ: و آن كسانى كه مى‌خوانيد و مى‌پرستيد غير از خداى متعال، لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ: نمى‌توانند يارى و مساعدت نمايند شما را به هيچ طريق، وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ: و نه نفسهاى خود را يارى كنند در وقت كسر و حطم ايشان. اين از تمامى تعليل است براى عدم مبالات آن حضرت از ايشان و تكرار نيست، زيرا اول بر وجه تقريع و توبيخ است، و اينجا جهت فرق ميان صفت آنكه عبادت او جايز باشد، و صفت آنكه عبادت او جايز نيست.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
سوره الأعراف «7»: آيات 196 تا 198
إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتابَ وَ هُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ (196) وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (197) وَ إِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدى لا يَسْمَعُوا وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ (198)
ترجمه
همانا ياور من خداونديست كه فرستاد كتاب را و او است كه يارى ميكند شايستگان را
و آنانرا كه ميخوانيد غير از او نمى‌توانند يارى كردن شما را و نه خودهاشان را يارى مى‌كنند
و اگر بخوانيد آنانرا بسوى هدايت نمى‌شنوند و ميبينى آنانرا مينگرند بسوى تو و آنها نمى‌بينند.
تفسير
تتمه مقال پيغمبر (ص) است با اهل شرك كه در آيه سابقه مأمور بآن شده بود و ولىّ حقيقة بمعنى صاحب اختيار است نهايت آنكه چون صاحب اختيارى نوعا ملازم با نگهبانى و نگهدارى و يارى و ياورى و دوستى است در اينمعانى استعمال ميشود و اين جا چون در آيه سابقه ذكر كيد اعداء شده بود حفاظت و اعانت انسب است و مراد از كتاب قرآن است و در مقام بيان وجه تكرار در آيه دوم فرموده‌اند آنجا بغرض توبيخ و ملامت مشركين ذكر شده و اينجا بغرض عدم صلاحيّت براى اعتماد و اتّكاء و خلاصه آنكه ميفرمايد جماد قابل پرستش نيست و قدرت بر كمك با پرستش كنندگان ندارد بلكه ميشود آنرا شكست و خرد كرد چنانچه انبيا كردند و بتان نتوانستند از خودشان دفاع نمايند و اگر آنها را بخوانيد براى راهنمائى و ارشاد خودتان نمى‌شنوند دعاى شما را و محتمل است اين آيه خطاب بمسلمانان باشد يعنى اگر بخوانيد اهل شرك را براى هدايت بدين اسلام قبول نمى‌كنند و جمله اخيره خطاب به پيغمبر (ص) است كه ميفرمايد و مى‌بينى بتها را بصورتيكه شبيه است بكسيكه بانسان نگاه ميكند با آنكه آنها واقعا نمى‌بينند چون بتها را باين كيفيت مى‌ساختند و محتمل است مراد آن باشد كه مى‌بينى كفار را كه نظر مينمايند بسوى تو بديده ظاهرى ولى نمى‌بينند ترا بديده باطنى و چشم بصيرت و اللّه اعلم
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
47
وَ الَّذِينَ تَدعُون‌َ مِن دُونِهِ لا يَستَطِيعُون‌َ نَصرَكُم وَ لا أَنفُسَهُم يَنصُرُون‌َ (197)
و اما خدايان شما که ميخوانيد از غير خداي من استطاعت و قدرت ندارند که شما را ياري كنند و نيز خود را هم قدرت ندارند ياري كنند وَ الَّذِينَ تَدعُون‌َ مِن دُونِهِ هر که باشد و هر چه باشد تمام فقير و محتاج آني اگر خداوند نسبت بآنها منع فيض كند نابود ميشوند چه رسد بنصرت شما لا يَستَطِيعُون‌َ نَصرَكُم و اگر بلائي بآنها متوجه شود نميتوانند از خود دفع كنند وَ لا أَنفُسَهُم يَنصُرُون‌َ و خود را ياري كنند چه رسد بتوانند بما بلائي اصابه كنند
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 197)- سپس بار دیگر به تأکید روی دلایل بطلان بت پرستی پرداخته، می‌گوید: «معبودهایی را که غیر از خدا می‌خوانید کاری از آنها ساخته نیست، نمی‌توانند شما را یاری کنند و نه خودشان را» (وَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَکُمْ وَ لا أَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُونَ).
نکات آیه
۱- یارى جستن از بتها و معبودان، هدف مشرکان از پرستش آنها (و الذین تدعون من دونه لایستطیعون نصرکم)
۲- معبودان اهل شرک، هرگز توان یارى ایشان را ندارند. (و الذین تدعون من دونه لایستطیعون نصرکم)
۳- معبودان مشرکان در برابر حوادث قادر به دفاع از خویشتن نیستند. (و لا أنفسهم ینصرون)
۴- توان بر یارى بندگان از ملاکهاى معبود راستین (و الذین تدعون من دونه لایستطیعون نصرکم)
۵- معبود به حق باید شکست ناپذیر و از آسیبها و حوادث مصون باشد. (و الذین تدعون من دونه ... و لا أنفسهم ینصرون)
۶- ناتوانى معبودان اهل شرک در دفاع از خود و دیگران، دلیلى بر بطلان شرک است. (و لایستطیعون نصرکم و لا أنفسهم ینصرون)
۷- تنها خداوند توانا بر یارى بندگان و دفاع از خویشتن است. (و الذین تدعون من دونه لایستطیعون نصرکم و لا أنفسهم ینصرون)
۸- تنها خداوند داراى ملاک پرستش و شایسته عبادت است. (و الذین تدعون من دونه لایستطیعون)
موضوعات مرتبط
- انسان: امداد به انسان ۷
- بتها: استمداد از بتها ۱
- خدا: اختصاصات خدا ۷، ۸ ; امداد خدا ۷ ; قدرت خدا ۷
- شرک: دلایل بطلان شرک ۶
- عبادت: خدا ۸
- مشرکان: فلسفه بت‌پرستى مشرکان ۱ ; معبودان مشرکان ۲، ۳، ۶
- معبود: شرایط معبود راستین ۵ ; شکست ناپذیرى معبود راستین ۵ ; قدرت معبود راستین ۴ ; ملاکهاى معبود راستین ۴، ۸
- معبودان باطل: استمداد از معبودان باطل ۱ ; عجز معبودان باطل ۲، ۳، ۶
منابع
