گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۱۵۹: خط ۱۵۹:
اين توجيه، صرف نظر از اين كه آخرش، مناقض با اولش است (از يك طرف می گويد: مشركان، تحدّى را قبول داشتند، و قبول داشتند كه رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، از فصحاى عرب نبوده، و از طرف ديگر می گويد: ترديد داشتند در اين كه كلام خداست و يا كلام خود اوست)، با پاسخى كه خداى تعالى، به رسول گرامى اش تلقين نموده، نمی سازد.  
اين توجيه، صرف نظر از اين كه آخرش، مناقض با اولش است (از يك طرف می گويد: مشركان، تحدّى را قبول داشتند، و قبول داشتند كه رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، از فصحاى عرب نبوده، و از طرف ديگر می گويد: ترديد داشتند در اين كه كلام خداست و يا كلام خود اوست)، با پاسخى كه خداى تعالى، به رسول گرامى اش تلقين نموده، نمی سازد.  


زيرا به گفتۀ اين مفسر، درخواست مشركان، يك درخواست جدّى نبوده و نمی خواستند اگر فلان جور پاسخ شنيدند، ايمان بياورند، بلكه داعى آنان، صرف امتحان بوده و خداى تعالى، هرگز پاسخ چنين درخواستى را نمى دهد. و ما مى بينيم كه در پاسخ اين درخواست حجى جدّى، به پيغمبرش تلقين فرموده است.  
زيرا به گفتۀ اين مفسر، درخواست مشركان، يك درخواست جدّى نبوده و نمی خواستند اگر فلان جور پاسخ شنيدند، ايمان بياورند، بلكه داعى آنان، صرف امتحان بوده و خداى تعالى، هرگز پاسخ چنين درخواستى را نمى دهد. و ما مى بينيم كه در پاسخ اين درخواست حجتى جدّى، به پيغمبرش تلقين فرموده است.  
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۳۶ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۳۶ </center>
قبل از اين آيه، مردم مخاطب قرار گرفته بودند، و خداى تعالى، روى سخن به آنان نموده و فرموده بود: «ثُمّ جَعَلنَاكُم خَلَائِفَ...»، و در آيه مورد بحث، غايب به حسابشان آورده، مى فرمايد: «و چون آيات ما بر آنان تلاوت مى شود، چنين و چنان مى گويند».  
قبل از اين آيه، مردم مخاطب قرار گرفته بودند، و خداى تعالى، روى سخن به آنان نموده و فرموده بود: «ثُمّ جَعَلنَاكُم خَلَائِفَ...»، و در آيه مورد بحث، غايب به حسابشان آورده، مى فرمايد: «و چون آيات ما بر آنان تلاوت مى شود، چنين و چنان مى گويند».  
۱۶٬۹۰۷

ویرایش