۱۶٬۹۰۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←پيامبر «ص»، اختيارى در تعويض و تبديل قرآن ندارد
| خط ۱۸۶: | خط ۱۸۶: | ||
«'''إنّى أخَافُ إن عَصَيتُ رَبِّى عَذَابَ يَومٍ عَظِيمٍ '''» - در اين جمله، نوعى محاذات (مقابله) با صدر كلام شده، آن جا كه می فرمود: «قَالَ الَّذِينَ لَا يَرجُونَ لِقَاءَنَا ائتِ بِقُرآنٍ..». براى اين كه از اين جمله كه گويندگان اين حرف را توصيف كرده به افرادى كه ايمانى و اميدى به لقاء اللّه ندارند، فهميده مى شود كه منشأ و ريشه اين كه گفتند: «قرآنى ديگر بياور»، همانا ايمان نداشتن آنان به معاد و انكار كردن آن است، و در جمله مورد بحث، با اين زيربناى غلط عقيدتى آنان مقابله شده و رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، به دستور پروردگارش به آنان فرموده: «إنّى أخَافُ إن عَصَيتُ رَبّى عَذَابَ يَومٍ عَظِيمٍ». | «'''إنّى أخَافُ إن عَصَيتُ رَبِّى عَذَابَ يَومٍ عَظِيمٍ '''» - در اين جمله، نوعى محاذات (مقابله) با صدر كلام شده، آن جا كه می فرمود: «قَالَ الَّذِينَ لَا يَرجُونَ لِقَاءَنَا ائتِ بِقُرآنٍ..». براى اين كه از اين جمله كه گويندگان اين حرف را توصيف كرده به افرادى كه ايمانى و اميدى به لقاء اللّه ندارند، فهميده مى شود كه منشأ و ريشه اين كه گفتند: «قرآنى ديگر بياور»، همانا ايمان نداشتن آنان به معاد و انكار كردن آن است، و در جمله مورد بحث، با اين زيربناى غلط عقيدتى آنان مقابله شده و رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، به دستور پروردگارش به آنان فرموده: «إنّى أخَافُ إن عَصَيتُ رَبّى عَذَابَ يَومٍ عَظِيمٍ». | ||
در نتيجه، برگشت معناى جمله مورد بحث به اين می شود كه فرموده باشد: شما كه از من درخواست مى كنيد قرآنى ديگر بياورم، علت اين درخواستتان، اين است كه شما اميد لقاء خدا را نداريد، وليكن من نه تنها اين اميد را دارم، بلكه هيچ ترديدى در آن ندارم، و به همين جهت، اجابت خواسته شما براى من امكان ندارد. زيرا من از عذاب روز لقاء اللّ،ه كه روز عظيمى است، بيمناكم. | در نتيجه، برگشت معناى جمله مورد بحث به اين می شود كه فرموده باشد: | ||
شما كه از من درخواست مى كنيد قرآنى ديگر بياورم، علت اين درخواستتان، اين است كه شما اميد لقاء خدا را نداريد، وليكن من نه تنها اين اميد را دارم، بلكه هيچ ترديدى در آن ندارم، و به همين جهت، اجابت خواسته شما براى من امكان ندارد. زيرا من از عذاب روز لقاء اللّ،ه كه روز عظيمى است، بيمناكم. | |||
در اين جا، سؤالى هست و آن، اين كه: چرا در آغاز گفتار، از روز قيامت، تعبير كرد به «لقاء اللّه»، و در اين ذيل، با اين كه در مقابل آن صدر است، تعبير را عوض كرد و فرمود: «يَوم عَظِيم»؟ | در اين جا، سؤالى هست و آن، اين كه: چرا در آغاز گفتار، از روز قيامت، تعبير كرد به «لقاء اللّه»، و در اين ذيل، با اين كه در مقابل آن صدر است، تعبير را عوض كرد و فرمود: «يَوم عَظِيم»؟ | ||
| خط ۱۹۴: | خط ۱۹۶: | ||
اولا خواسته است شنوندۀ كافر به معاد را بهتر انذار كند (و فطرت خفته او را بر لزوم دفع ضرر محتمل بهتر و سريعتر بيدار سازد). | اولا خواسته است شنوندۀ كافر به معاد را بهتر انذار كند (و فطرت خفته او را بر لزوم دفع ضرر محتمل بهتر و سريعتر بيدار سازد). | ||
و ثانيا در صدر كلام سخن از «لقاء» بود، و در اين جا، سخن از «عذاب» است، و نام عذاب بردن در | و ثانيا در صدر كلام سخن از «لقاء» بود، و در اين جا، سخن از «عذاب» است، و نام عذاب بردن در جایى كه سخن از لقاء است، مناسبت چندانى ندارد. | ||
«'''قُل لَّوْ شاءَ اللَّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لا أَدْرَاكُم بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُراً مِن قَبْلِهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ'''»: | «'''قُل لَّوْ شاءَ اللَّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لا أَدْرَاكُم بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُراً مِن قَبْلِهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ'''»: | ||
