۱۶٬۸۸۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←محبت خالص مؤمنان به خداى تعالى، تسبيح او، و تحيت آنان به يكديگر در جنّات نعيم
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
در سابق، در تفسير آيه شريفه: «الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العَالَمِين» نيز گفتيم كه: هر چند، هر كسى مى تواند به زبان بگويد «الحَمدُ لِلّهِ»، وليكن از آن جا كه «حمد»، توصيف و ستودن خداى تعالى است، هر كسى نمى تواند خداى را توصيف كند. اين كار، تنها از بندگان مُخلَص خداى تعالى بر مى آيد. افراد انگشت شمارى كه خداى تعالى، آنان را براى خود خالص نموده، و به كرامت قرب خود اختصاص داده، و هيچ واسطه اى بين آنان و بين خداى تعالى نيست. | در سابق، در تفسير آيه شريفه: «الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العَالَمِين» نيز گفتيم كه: هر چند، هر كسى مى تواند به زبان بگويد «الحَمدُ لِلّهِ»، وليكن از آن جا كه «حمد»، توصيف و ستودن خداى تعالى است، هر كسى نمى تواند خداى را توصيف كند. اين كار، تنها از بندگان مُخلَص خداى تعالى بر مى آيد. افراد انگشت شمارى كه خداى تعالى، آنان را براى خود خالص نموده، و به كرامت قرب خود اختصاص داده، و هيچ واسطه اى بين آنان و بين خداى تعالى نيست. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۲۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۲۲ </center> | ||
به آيه زير توجه بفرمایيد كه چگونه خداى تعالى را از توصيف خلق منزّه دانسته و تنها توصيف بندگان مُخلَص را امضاء مى كند: «سُبحَانَ اللّهِ عَمَّا يَصِفُونَ إلّا عِبَادَ اللّهِ المُخلَصِينَ». | به آيه زير توجه بفرمایيد كه چگونه خداى تعالى را از توصيف خلق منزّه دانسته و تنها توصيف بندگان مُخلَص را امضاء مى كند: «سُبحَانَ اللّهِ عَمَّا يَصِفُونَ * إلّا عِبَادَ اللّهِ المُخلَصِينَ». | ||
و به همين جهت است كه مى بينيم خداى عزوجل، حمد كسى را در كلام مجيدش نقل نكرده، مگر حمد افراد انگشت شمارى از انبياى گرامش را، مانند نوح، ابراهيم، محمّد، داود و سليمان «عليهم صلوات اللّه». | و به همين جهت است كه مى بينيم خداى عزوجل، حمد كسى را در كلام مجيدش نقل نكرده، مگر حمد افراد انگشت شمارى از انبياى گرامش را، مانند نوح، ابراهيم، محمّد، داود و سليمان «عليهم صلوات اللّه». | ||
