۱۶٬۸۸۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى: (روایاتی ذیل آیات گذشته)
| خط ۱۴۵: | خط ۱۴۵: | ||
==بحث روايتى: (روایاتی ذیل آیات گذشته) == | ==بحث روايتى: (روایاتی ذیل آیات گذشته) == | ||
در تفسير | در تفسير عياشى، از يونس بن عبدالرحمان، از شخصى، از امام صادق «عليه السلام» روايت شده كه در معناى آيه شريفه: «وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أنَّ لَهُم قَدَمَ صِدقٍ عِندَ رَبِّهِم» فرمود: منظور از «قَدم صدق»، ولايت است. | ||
و در | و در كافى، به سند خود، از ابراهيم بن عمر يمانى، از كسى كه وى نام نبرده، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه در معناى آيه شريفه: «وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أنَّ لَهُم قَدَمَ صِدقٍ عِندَ رَبِّهِم» فرمود: منظور رسول خدا است. | ||
مؤلف: اين روايت | مؤلف: اين روايت را، قمى در تفسيرش، با ذكر سند، و عياشى در تفسيرش، بدون سند، از ابراهيم بن عمر، از شخصى كه نامش را نبرده، از امام صادق «عليه السلام» نقل كرده اند. و ظاهرا منظور امام «عليه السلام»، كه «قَدَم صدق» را به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» تفسير كرده، اين باشد كه مؤمنان، مورد شفاعت رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» خواهند بود. | ||
دليل بر اين | دليل بر اين معنا، روايتى است كه مرحوم طبرسى، در مجمع البيان آورده، آن جا كه گفته است: بعضى گفته اند منظور از «قدم صدق»، شفاعت محمّد «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است. آنگاه اضافه كرده است كه: اين معنا، از امام صادق «عليه السلام» روايت شده. | ||
و نيز دليل | و نيز دليل ديگرش، روايتى است كه در تفسير الدرّ المنثور، از ابن مردويه، از على بن ابى طالب «عليه السلام» نقل كرده كه در تفسير جملۀ «قَدَمَ صِدقٍ عِندَ رَبِّهِم» فرموده: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، شفيع آنان در قيامت است. | ||
و در تفسير | و در تفسير عياشى، از زيد شحّام، از امام صادق «عليه السلام» روايت شده كه زيد گفت: من از امام صادق «عليه السلام»، از «تسبيح» سؤال كردم. حضرت فرمود: «تسبيح»، اسمى است از اسماء خدا و هم دعواى اهل بهشت است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۲۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۲۴ </center> | ||
<span id='link18'><span> | <span id='link18'><span> | ||
==توضيحى درباره معناى تسبيح و حمد خداى تعالى== | ==توضيحى درباره معناى تسبيح و حمد خداى تعالى== | ||
مولف: منظور امام از تسبيح، همين جمله «سبحان اللّه» است كه ما ميگوئيم ، و معناى اسم بودنش براى خدا اين است كه دلالت دارد بر منزه بودن حق تعالى . | مولف: منظور امام از تسبيح، همين جمله «سبحان اللّه» است كه ما ميگوئيم ، و معناى اسم بودنش براى خدا اين است كه دلالت دارد بر منزه بودن حق تعالى . | ||
