۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۳۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى: سلام فرشتگان مأمور عذاب قوم لوط، به ابراهيم «ع»
| خط ۱۶۶: | خط ۱۶۶: | ||
و كلمۀ «نَكِرَهُم» و همچنين «أنكَرَهُم»، يك معنا دارد و آن، اين است كه: از آنچه از آنان ديد، بدش آمد و آن را رفتارى غير معهود دانست. و فعل «أوجَسَ»، ماضى از باب افعال (إيجاس) است، و «إيجاس»، به معناى خطور قلبى است. | و كلمۀ «نَكِرَهُم» و همچنين «أنكَرَهُم»، يك معنا دارد و آن، اين است كه: از آنچه از آنان ديد، بدش آمد و آن را رفتارى غير معهود دانست. و فعل «أوجَسَ»، ماضى از باب افعال (إيجاس) است، و «إيجاس»، به معناى خطور قلبى است. | ||
راغب، در اين باره گفته است: ماده «وجس»، به معناى صداى آهسته است، و كلمۀ | راغب، در اين باره گفته است: ماده «وجس»، به معناى صداى آهسته است، و كلمۀ «تَوَجُّس»، كه مصدر باب «تفعّل» است، به معناى آن است كه كوشش كنى تا صوت آهسته اى را بشنوى. و كلمۀ «إيجاس»، كه مصدر باب «إفعال» است، به معناى پديد آمدن چنين چيزى در نفس آدمى است، و به اين لفظ در قرآن كريم آمده كه فرموده است: «فَأوجَسَ مِنهُم خِيفَةً». | ||
پس بنابراين، «وجس»، به طورى كه گفته اند، حالتى است كه بعد از هاجس (صوتى آهسته) در دل پيدا مى شود و نفس آدمى، آن را در خود ايجاد مى كند - چون ابتدا اين حالت درونى و تفكر قلبى، از آن صوت آغاز شد. | پس بنابراين، «وجس»، به طورى كه گفته اند، حالتى است كه بعد از هاجس (صوتى آهسته) در دل پيدا مى شود و نفس آدمى، آن را در خود ايجاد مى كند - چون ابتدا اين حالت درونى و تفكر قلبى، از آن صوت آغاز شد. | ||
