۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى «انشاء» و «استعمار»، در جمله: «هُوَ أنشَأكُم مِنَ الأرض»
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
و كلمۀ «استعمار»، به معناى طلب عمارت است. به اين معنى كه از انسانى بخواهى زمين را آباد كند، به طورى كه آماده بهره بردارى شود. بهره اى كه از آن زمين توقع مى رود. | و كلمۀ «استعمار»، به معناى طلب عمارت است. به اين معنى كه از انسانى بخواهى زمين را آباد كند، به طورى كه آماده بهره بردارى شود. بهره اى كه از آن زمين توقع مى رود. | ||
و بنابر آنچه گذشت، معناى جملۀ «هُوَ أنشَأكُم مِنَ الأرضِ وَ استَعمَرَكُم فِيهَا» (با در نظر داشتن اين كه كلام افاده حصر مى كند)، اين است كه: خداى تعالى، آن كسى است كه شما را از مواد زمينى اين زمين، ايجاد كرد. و يا به عبارتى ديگر، بر روى مواد ارضى، اين حقيقتى كه نامش انسان است را، ايجاد كرد و سپس به تكميلش پرداخته، اندك اندك تربيتش كرد و در فطرتش انداخت تا در زمين تصرفاتى بكند، و آن را به حالى در آورد كه بتواند در زنده ماندن خود، از آن سود ببرد و احتياجات و نواقصى را كه در زندگى خود به آن بر مى خورد، برطرف سازد. | و بنابر آنچه گذشت، معناى جملۀ «هُوَ أنشَأكُم مِنَ الأرضِ وَ استَعمَرَكُم فِيهَا» (با در نظر داشتن اين كه كلام افاده حصر مى كند)، اين است كه: | ||
خداى تعالى، آن كسى است كه شما را از مواد زمينى اين زمين، ايجاد كرد. و يا به عبارتى ديگر، بر روى مواد ارضى، اين حقيقتى كه نامش انسان است را، ايجاد كرد و سپس به تكميلش پرداخته، اندك اندك تربيتش كرد و در فطرتش انداخت تا در زمين تصرفاتى بكند، و آن را به حالى در آورد كه بتواند در زنده ماندن خود، از آن سود ببرد و احتياجات و نواقصى را كه در زندگى خود به آن بر مى خورد، برطرف سازد. | |||
و خلاصه مى خواهد بفرمايد: شما نه در هست شدنتان و نه در بقايتان، هيچ احتياجى به اين بت ها نداريد، تنها و تنها، محتاج خداى تعالى هستيد. | و خلاصه مى خواهد بفرمايد: شما نه در هست شدنتان و نه در بقايتان، هيچ احتياجى به اين بت ها نداريد، تنها و تنها، محتاج خداى تعالى هستيد. | ||
