۱۶٬۹۰۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۳۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←چند روايت در ذيل جمله: «و يخافون سوء الحساب»
| خط ۲۴۶: | خط ۲۴۶: | ||
مؤلف: اين روايت را عياشى نيز، در تفسير خود آورده. | مؤلف: اين روايت را عياشى نيز، در تفسير خود آورده. | ||
==چند روايت در ذيل جمله: | ==چند روايت در ذيل جمله: «وَ يَخَافُونَ سُوءَ الحِسَاب»== | ||
و در تفسير عياشى، از حماد بن عثمان، از امام صادق | و در تفسير عياشى، از حماد بن عثمان، از امام صادق «عليه السّلام» روايت كرده كه به مردى فرمود: اى فلانى! تو را چه مى شد با برادرت؟ عرض كرد: فدايت شوم! من حقى بر او داشتم، خواستم حقّم را از او بگيرم. | ||
حضرت فرمود: بگو ببينم معناى آيه | حضرت فرمود: بگو ببينم معناى آيه «وَ يَخَافُونَ سُوءَ الحِسَاب» چيست؟ آيا معنايش اين است كه مى ترسند خداوند بر آنان ظلم و جور روا بدارد؟ نه، به خدا قسم، بلكه مى ترسند اين كه حسابشان را به دقّت رسيدگى نمايند. | ||
مؤلف: اين روايت را صاحب معانى الاخبار و صاحب تفسير قمى | مؤلف: اين روايت را صاحب معانى الاخبار و صاحب تفسير قمى نيز، نقل كرده اند. | ||
و نيز در همان كتاب، از هشام بن سالم، از امام صادق | و نيز در همان كتاب، از هشام بن سالم، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده كه در ذيل آيه «وَ يَخَافُونَ سُوءَ الحِسَاب» فرموده: سُوء حساب، همان مداقه و خرده گيرى است. و نيز فرمود: معنايش اين است كه گناهان را به حساب بياورد و حسنات را نياورد. | ||
مؤلف: دنباله اى كه در اين حديث آمده، در احاديث به طرق ديگرى نيز از آن جناب روايت شده. و معناى اين كه حسنات به حساب نمى آيد، اين است كه در اثر مداقه، خلل و نواقصى از آن پيدا كرده، از اين نظر غير قابل اعتنايش مى كنند، دليل اين معنا روايت آتيه است. | مؤلف: دنباله اى كه در اين حديث آمده، در احاديث به طرق ديگرى نيز از آن جناب روايت شده. و معناى اين كه حسنات به حساب نمى آيد، اين است كه در اثر مداقه، خلل و نواقصى از آن پيدا كرده، از اين نظر غير قابل اعتنايش مى كنند، دليل اين معنا روايت آتيه است. | ||
و در همان كتاب، از هشام از آن حضرت نقل كرده كه در ذيل آيه فرمود: سيئات ايشان را به حساب مى آورند، ولى حسناتشان را به حساب نمى آورند و همين استقصاء معناى | و در همان كتاب، از هشام از آن حضرت نقل كرده كه در ذيل آيه فرمود: سيئات ايشان را به حساب مى آورند، ولى حسناتشان را به حساب نمى آورند و همين استقصاء معناى «سُوءَ الحِسَاب» است. | ||
و در همان كتاب، از جابر از ابى جعفر | و در همان كتاب، از جابر از ابى جعفر «عليه السّلام» روايت كرده كه فرمود: رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» فرمود: نيكى به پدر و مادر و صله رحم، حساب را آسان مى سازد. آنگاه تلاوت فرمودند: «وَ الَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أمَرَ اللّهُ بِهِ أن يُوصَلَ وَ يَخشَونَ رَبَّهُم وَ يَخَافُونَ سُوءَ الحِسَاب». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۴۷۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۴۷۹ </center> | ||
و در الدّرالمنثور، در تفسير | و در الدّرالمنثور، در تفسير «جنّات عَدن»، از ابن مردويه، از على «عليه السّلام» روايت كرده كه فرمود: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» فرمود: «جنّت عدن»، درختى است كه خداوند به دست خود نشانده و فرموده: «كُن»، و آنگاه موجود شده است. | ||
<span id='link344'><span> | <span id='link344'><span> | ||
و در | |||
و در كافى، به سند خود، از عمرو بن شمر يمانى، و بدون ذكر بقيه رجال سند، از على «عليه السّلام» روايت كرده كه فرمود: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» فرمود: صبر بر سه قسم است: صبر در مصيبت، و صبر در طاعت، و صبر در معصيت. | |||
هر كس بر مصيبتى صبر كند تا با خوشى و تحمل آن را بگذراند، خداوند برايش سيصد درجه مى نويسد، كه مابين هر درجه تا درجه ديگر، به قدر مابين آسمان و زمين باشد. | هر كس بر مصيبتى صبر كند تا با خوشى و تحمل آن را بگذراند، خداوند برايش سيصد درجه مى نويسد، كه مابين هر درجه تا درجه ديگر، به قدر مابين آسمان و زمين باشد. | ||
