۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اشاره به نكته مفرد آوردن «نور» و جمع آوردن «ظلمات»
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
و اگر هدايت را نور، و ضلالت را ظلمات ناميده (يكى را مفرد و يكى را جمع آورده)، براى اشاره به اين جهت است كه «هدايت» از مصاديق حق است و حق يكى است و هيچ فرق و تغايرى ميان مصاديق آن نيست. | و اگر هدايت را نور، و ضلالت را ظلمات ناميده (يكى را مفرد و يكى را جمع آورده)، براى اشاره به اين جهت است كه «هدايت» از مصاديق حق است و حق يكى است و هيچ فرق و تغايرى ميان مصاديق آن نيست. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۷ </center> | ||
به خلاف «ضلالت»، كه مصاديق مختلفى دارد. چون ضلالت ناشى از پيروى هواهاى نفسانى است كه با هم اختلاف دارند، و افراد و مصاديق هوا يك جور نيستند. و لذا در آيه: «وَ أنَّ هَذَا صِرَاطِى مُستَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُم عَن سَبِيلِه»، راه خدا و حق را يك راه ( | به خلاف «ضلالت»، كه مصاديق مختلفى دارد. چون ضلالت ناشى از پيروى هواهاى نفسانى است كه با هم اختلاف دارند، و افراد و مصاديق هوا يك جور نيستند. و لذا در آيه: «وَ أنَّ هَذَا صِرَاطِى مُستَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُم عَن سَبِيلِه»، راه خدا و حق را يك راه (سَبِيل) و راه ضلالت را چند راه (سُبُل) خوانده است. | ||
«لام» در جملۀ «لِتُخرِجَ النَّاس...»، لام «غرض» است - بنابر آنچه گفتيم كه مقصود از «ناس»، عموم مردم است - و اين معنا را افاده مى كند كه منظور از فرستادن قرآن، بيرون كردن مردم از ظلمات به سوى نور است، نه این كه «لام عاقبت» باشد. چون اگر «لام» عاقبت مى بود، لازم بود كه تمامى مردم عالَم به قرآن ايمان آورده باشند و حال آن كه ايمان نياورده اند. | «لام» در جملۀ «لِتُخرِجَ النَّاس...»، لام «غرض» است - بنابر آنچه گفتيم كه مقصود از «ناس»، عموم مردم است - و اين معنا را افاده مى كند كه منظور از فرستادن قرآن، بيرون كردن مردم از ظلمات به سوى نور است، نه این كه «لام عاقبت» باشد. چون اگر «لام» عاقبت مى بود، لازم بود كه تمامى مردم عالَم به قرآن ايمان آورده باشند و حال آن كه ايمان نياورده اند. | ||
