گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۴۴: خط ۴۴:


==ويژگی هاى حيات طيّبه خداوند، به نيكوكاران ==
==ويژگی هاى حيات طيّبه خداوند، به نيكوكاران ==
و در جملۀ «فَلَنَحيِيِنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً»، حيات، به معناى جان انداختن در چيز و افاضه حيات به آن است. پس اين جمله با صراحت لفظش، دلالت دارد بر اين كه خداى تعالى، مؤمنى را كه عمل صالح كند، به حيات جديدى، غير آن حياتى كه به ديگران نيز داده، زنده مى كند، و مقصود اين نيست كه حياتش را تغيير مى دهد. مثلا حيات خبيث او را به حيات طيّبى مبدّل مى كند كه اصل حيات، همان حيات عمومى باشد و صفتش را تغيير دهد. زيرا اگر مقصود اين بود، كافى بود كه بفرمايد: «ما حيات او را طيّب مى كنيم»، ولى اين طور نفرمود، بلكه فرمود: «ما او را به حياتى طيّب زنده مى سازيم».
و در جملۀ «فَلَنَحيِيِنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً»، حيات، به معناى جان انداختن در چيز و افاضه حيات به آن است. پس اين جمله با صراحت لفظش، دلالت دارد بر اين كه خداى تعالى، مؤمنى را كه عمل صالح كند، به حيات جديدى، غير آن حياتى كه به ديگران نيز داده، زنده مى كند، و مقصود اين نيست كه حياتش را تغيير مى دهد.  
 
مثلا حيات خبيث او را به حيات طيّبى مبدّل مى كند كه اصل حيات، همان حيات عمومى باشد و صفتش را تغيير دهد. زيرا اگر مقصود اين بود، كافى بود كه بفرمايد: «ما حيات او را طيّب مى كنيم»، ولى اين طور نفرمود، بلكه فرمود: «ما او را به حياتى طيّب زنده مى سازيم».
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۴۹۲ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۴۹۲ </center>
پس آيه شريفه، نظير آيه «أوَ مَن كَانَ مَيتاً فَأحيَينَاهُ وَ جَعَلنَا لَهُ نُوراً يَمشِى بِهِ فِى النَّاس» است، كه افاده مى كند خداى تعالى، حياتى ابتدایى و جداگانه و جديد به او افاضه مى فرمايد.
پس آيه شريفه، نظير آيه «أوَ مَن كَانَ مَيتاً فَأحيَينَاهُ وَ جَعَلنَا لَهُ نُوراً يَمشِى بِهِ فِى النَّاس» است، كه افاده مى كند خداى تعالى، حياتى ابتدایى و جداگانه و جديد به او افاضه مى فرمايد.
۱۶٬۸۸۹

ویرایش