تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۲۴: تفاوت میان نسخه‌ها

و هر آينه به تحقيق، موسى را نه معجزه آشكار داديم. پس از بيامدشان و فرعون بدو گفت: اى موسى من تو را جادوشده مى پندارم (۱۰۱)

گفت: تو خود مى دانى كه اين معجزه ها را جز پروردگار آسمانها و زمين نازل نكرده، و من تو را اى فرعون هلاك شده مى بينم (۱۰۲)

پس (فرعون) خواست از آن سرزمين بيرونشان كند، پس او و كسانى كه همراهش بودند را جملگى غرق كرديم (۱۰۳)

و پس از او به بنى اسرائيل گفتيم : در اين سرزمين جاى گيريد، و چون مؤعد ديگر بيايد شما را همه با هم بياوريم (۱۰۴)

قرآن را به حق نازل كرديم ، وبه حق نازل شده است وتورا جز نويد بخش وبيم رسان نفرستاده ايم (۱۰۵)

و قرآن را به تدريج فرستاديم تا آن را به تدريج براى مردم بخوانى وآن را نازل كرديم نازل كردنى كامل (۱۰۶)

بگو قرآن را باور كنيد يا باور نكنيد كسانى كه پيش از اين علم داده شده اند، وقتى قرآن بر آنها خوانده شود بر چانه سجده كنان به زمين مى افتند (۱۰۷)

و مى گويند پروردگار ما منزه است كه وعده پروردگارمان انجام شدنى است (۱۰۸)

و گريه كنان بر چانه ها افتند و تواضعشان افزون شود (۱۰۹)

بگو خدا را بخوانيد يا رحمان را، هر كدام را بخوانيد نام هاى نيكو از اوست، نماز خويش را بلند مخوان و آهسته هم مخوان بلكه ميان اين دو راهى پيش گير (۱۱۰)

بگو ستايش خاص خدائى است كه فرزندى نگرفته ودر ملك شريك ندارد، و وى را دوست و سرپرستى براى رفع مذلت نيست. وى را تكبير گوى تكبير گفتنى كامل (۱۱۱)

در اين آيات وضع رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم) ومعجره قرآنش و اعراض مشركين از آن جناب و طلب نمودن معجزاتى بيهوده تشبيه شده به وضع موسى (عليه السلام) و معجزات نبوتش و اعراض ‍ فرعون از آن معجزات ، ونسبت سحر به وى دادن ، وپس از تشبيه مجددا به وصف قرآن كريم و سبب نزول تدريجى آن و نيز به بيان معارفى ديگر مى پردازد.