۱۶٬۸۸۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۱۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى: (رواياتى درباره برخی از آیات گذشته)
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==بحث روايتى: (رواياتى درباره برخی از آیات گذشته) == | ==بحث روايتى: (رواياتى درباره برخی از آیات گذشته) == | ||
در امالى شيخ، از زيد بن على، از پدرش «عليهما السلام» نقل شده كه در تفسير آيه: «وَ لَقَد كَرَّمنَا بَنِى آدَم» مى فرمود: يعنى بنى آدم را بر ساير مخلوقات برترى داديم، «وَ حَمَلنَاهُم فِى البَرِّ وَ البَحر». يعنى او را بر خشكى و ترى عالم مسلط كرديم، «وَ رَزَقنَاهُم مِنَ الطَّيِّبَات»، يعنى انواع ميوه هاى پاكيزه روزيش كرديم، «وَ فَضَّلنَاهُم»، يعنى در خوردن از آن طيبات، او را بر ديگر حيوانات برترى داديم و مسلط ترش كرديم. چون هيچ پرنده و جنبنده اى در موقع خوردن، دست خود را كار نمى زند، مگر بنى آدم. | در امالى شيخ، از زيد بن على، از پدرش «عليهما السلام» نقل شده كه در تفسير آيه: «وَ لَقَد كَرَّمنَا بَنِى آدَم» مى فرمود: | ||
يعنى بنى آدم را بر ساير مخلوقات برترى داديم، «وَ حَمَلنَاهُم فِى البَرِّ وَ البَحر». يعنى او را بر خشكى و ترى عالم مسلط كرديم، «وَ رَزَقنَاهُم مِنَ الطَّيِّبَات»، يعنى انواع ميوه هاى پاكيزه روزيش كرديم، «وَ فَضَّلنَاهُم»، يعنى در خوردن از آن طيبات، او را بر ديگر حيوانات برترى داديم و مسلط ترش كرديم. چون هيچ پرنده و جنبنده اى در موقع خوردن، دست خود را كار نمى زند، مگر بنى آدم. | |||
و در تفسير عياشى، از جابر، از حضرت ابى جعفر «عليه السلام» روايت شده كه در ذيل جملۀ «وَ فَضَّلنَاهُم عَلَى كَثِيرٍ مِمَّن خَلَقنَا تَفضِيلاً» فرمود: خداوند تمامى حيوانات را (منكب: به روى افتاده) خلق كرده، جز آدمى را كه او را منتصب آفريده و اين، خود يكنوع برترى است. | و در تفسير عياشى، از جابر، از حضرت ابى جعفر «عليه السلام» روايت شده كه در ذيل جملۀ «وَ فَضَّلنَاهُم عَلَى كَثِيرٍ مِمَّن خَلَقنَا تَفضِيلاً» فرمود: خداوند تمامى حيوانات را (منكب: به روى افتاده) خلق كرده، جز آدمى را كه او را منتصب آفريده و اين، خود يكنوع برترى است. | ||
