تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۱۹: تفاوت میان نسخه‌ها

پس معناى آيه، اين است كه: هر كه در اين نشئه، يعنى زندگى دنيا امام حق را نشناسد و راه حق نپيمايد، چنين كسى در آخرت سعادت و رستگارى را نمى بيند و راه به سوى آمرزش نمى برد.

و همچنين اين كه بعضى ديگر گفته اند: مراد از كورى در دنيا، نداشتن بصيرت و مراد از كورى در آخرت، كورى چشم است، صحيح نيست و وجه بطلان هر دو، از آنچه گذشت، معلوم مى شود. علاوه بر اين، كورى چشم در آخرت، چه بسا برگشتنش به كورى بصيرت باشد. براى اين كه خود قرآن كريم، قيامت را روز نمايان شدن سريره ها و نهان ها خوانده و فرموده: «يَومَ تُبلَى السَّرَائِر». پس كسى كه در آن روز كور دل باشد، كور چشم هم خواهد بود.